Ένα μήνα μετά
"Είναι απίστευτο οτι πάλι θέλω να πάω πάλι τουαλέτα.. θα τα κάνω πάνω μου..δεν κρατιέμαι..γιατί στα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν πινακίδες μεγάλες με βελάκια που λένε wc? έχω χαθεί ..τι μου είπε η νοσοκόμα..? δεξιά να στρίψω ή αριστερά?"
Γυρνάω το κεφάλι μου εκνευρισμένη γιατί τον ακούω στα έξι μέτρα μακριά μου να ξεροβήχει. Τον κοιτάω εκνευρισμένα και μου δείχνει με το δάχτυλο του το αριστερό διάδρομο.
Έχει δέκα μέρες τώρα που με παίρνει απο πίσω σαν σκυλάκι..δεν κάνει τίποτα απλά με παρακολουθεί..του είπα πως θα καλέσω την αστυνομία να τον μαζέψουν τον ανώμαλο , αλλά δεν φαίνεται να ιδρώνει το αφτί του Δημήτρη. Επιτέλους δεν έχει άλλη δουλειά? Μου έχει σπάσει τα νεύρα..πως να τον ξεπεράσω όταν τον βλέπω συνέχεια να με ακολουθεί?
Και το πιο εκνευριστικό είναι οτι θέλει συνέχεια να με βοηθάει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Να του είμαι και υποχρεωμένη δηλαδή !
Επιτέλους τουαλέττα! Είναι δέκα το πρωί και έχω πάει μόνο 100 φορές για πιπί μου..που να μπω στον μήνα μου..θα κυκλοφορώ με γιογιό..
..
Έχει κρύο στην στάση και το αστικό δεν λέει να φανεί. Κουμπώνω το μπουφάν μου ως πάνω και βάζω την κουκούλα μου..φαίνομαι τεράστια..σαν φάλαινα..
Και δεν έρχεται και το παλιοαστικό..θα χάσω το μάθημα της σχολής μου..
Τον βλέπω στο απέναντι δρόμο να μου χαμογελά και να μου δείχνει την φεράρι.
Του κάνω κωλοδάχτυλο και γουρλώνει τα μάτια.
"Πέσε και ψόφα" διαγράφεται στα χείλη μου η φράση και μου ξαναχαμογελά..! ειλικρινά θα θα θα τον σκίσω τον μαλα.. τον απαράδεκτο..
Μπαίνω επιτέλους στο αστικό και μια εικοσάχρονη με απίστευτο κορμί σηκώνεται και μου παραχωρεί την θέση της.
Κάθομαι και κοιτάζω διακριτικά τον κώλο της. Αχ άραγε ο πωπούλης μου θα ξαναγίνει τόσο μικρός?
Κοιτάω πίσω και βλέπω να ακολουθεί το αστικό η κόκκινη φεράρι του Δημήτρη.
Ο εγωιστής..ο απαράδεκτος..αφού ο δικηγόρος μου του είπε οτι έβαλα μπροστά το διαζύγιο..αφού του ούρλιαξα σε όλους τους τόνους οτι δεν θέλω καμία σχέση μαζί του, τι με ακολουθεί ασταμάτητα? Θα σε φτιάξω εγώ όμως..Δημητράκη!
..
Στο μάθημα χασμουριέμαι απίστευτα..
"Ο De Kooning εισήχθη στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό ως μια επαναστατική κίνηση ενάντια στην τραγικότητα του πολέμου, αφαιρώντας απο τις μορφές του την πολυπλοκότητα και.." ο καθηγητής γιατί με κοιτάει έτσι? δεν έχει ξαναδεί έγκυο?
