Ένα μήνα μετά
Δημήτρης
Μου δίνει τον κιμά απο το παστίτσιο της ενώ η μητέρα της , την κοιτά δυσαρεστημένη
"Χρειάζεσαι σίδηρο στην κατάσταση σου, πρέπει να τρως κρέας.."
"Εσύ! Να την ταίζεις καλά πρόσεχε!" ο στρατηγός απέναντι μου με κοιτά βλοσυρά , καθώς με στοχεύει με το πηρούνι του. Δεν με συμπάθησε ποτέ του ο πατέρας της.
Η Μαρίνα του χαμογελά γλυκά..
"Μπαμπούλη μου.."
Πόσο είναι πέντε?
Ξεχωρίζω την κρέμα απο το παστίτσιο. Συχαίνομαι την κρέμα..αλλά δεν θέλω να στεναχωρήσω την κυρία Αρετή, μπήκε σε τόσο κόπο για εμάς..
"Έχουμε καλά νέα" λέω χαμογελώντας στην κυρία Αρετή και ο στρατηγός με κοιτά και ξεφυσά. Μα γιατί δεν με συμπαθεί? Τόσα λεφτά βγάζω! Σε έπαυλη μένει η κόρη του και μάλιστα με προσωπικό..τι άλλο θέλει?
Η Μαρίνα διακριτικά αδειάζει την κρέμα μου στο πιάτο της και μου χαμογελά. Μάλιστα τώρα μπορώ να φάω..μακαρόνια με κιμά το αγαπημένο μου..
"Τι νέα?" μας λέει η κυρία Αρετή και φέρνει τα χέρια της στο στόμα απο ανυπομονησία.
Μασάω και κοιτάω την Μαρίνα. Ε να το πει εκείνη καλύτερα , άλλωστε είναι δικό της το σποράκι. Δική της κόρη..όταν ο γιατρός μας είπε οτι είναι κορίτσι χάρηκα..τα πάω καλά με τα κορίτσια κάθε ηλικίας..
"Κορίτσι.." λέει ντροπαλά η Μαρίνα και η μαμά της αρχίζει να κλαίει και να μας φιλά. Φιλά και μένα ασταμάτητα και αναγκάζομαι να σταματήσω να τρώω..πάλι νηστικός θα μείνω..έπρεπε να το ξεφουρνίσουμε μετά το φαγητό..αλλά δεν κρατιόμουν.
...
"Οι γυναίκες να σηκώσουν το τραπέζι και εγώ με τον Δημήτρη θα ανάψουμε το τζάκι"
λέει ο στρατηγός και μου χώνει μια δυνατή στην πλάτη. Έχει γερό χέρι ο άτιμος..είναι γεροδεμένος , με ανοιχτές πλάτες και μεγάλα χέρια..ευτυχώς με την Μαρίνα συμφωνήσαμε να μην πούμε για τις απιστίες μας στους γονείς μας, αλλά να δηλώσουμε ασυμφωνία χαρακτήρων. Δεν θέλω να παίξω μπουνιές μαζί του..αν και τον έχω..πιστεύω..
Στο τζάκι υπάρχει μια φωτογραφία..ο στρατηγός και η κυρία Αρετή..πρέπει να είναι πολύ μικροί..είκοσι χρονών..φαίνονται πολύ ερωτευμένοι..
