Κορίτσια μου θα πρότεινα να διαβάσετε εκ νέου το προηγούμενο κεφάλαιο που έχει σημαντικές αλλαγές και μετά να διαβάσετε την συνέχεια. Συγνώμη..
Ο Δημήτρης σηκώνεται πάνω σαν ελατήριο και με κοιτά με γουρλωμένα μάτια. Κάνει ένα βήμα πίσω και στηρίζει το κορμί του στο γραφείο. Προσπαθεί να βάλει σε τάξεις τις σκέψεις του και με κοιτά εξονυχιστικά.
"Με δουλεύεις Μαρίνα?"
Αυτό που αδυνατεί να πιστέψει οτι είμαι τσούλα με ξεπερνάει.. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τον κοιτάω απολογητικά .
"Λυπάμαι Δημήτρη..κανονικά δεν θα σου αποκάλυπτα τίποτα..θα προτιμούσα να μην μάθεις την αλήθεια..αλλά αφού εσύ είσαι τόοοοοσο ειλικρινής μαζί μου ..εμ ..σου το χρωστάω κι εγώ..να είμαι εξίσου ειλικρινής"
Φέρνει το χέρι του στο πρόσωπο του και μηχανικά αγγίζει το στόμα του. Ξεφυσάει και με κοιτάει ασταμάτητα. Ξέρω πως δεν έχει αποφασίσει αν λέω την αλήθεια. Βέβαια εγώ έχω προβάρει με την Βάνα το ποίημα μου.
Προχωράει προς την τζαμαρία όταν ανοίγει η πόρτα. Εμφανίζεται η Κάτια που με το που κοιτάει το θυμωμένο ύφος του Δημήτρη κάνει ένα βήμα πίσω.
"Σ-συγνώμη ..αλλά έχετε ένα σημαντικό ραντεβού..και περιμένει εδώ και δέκα λεπτά.."
"Ακύρωσε το" της λέει γρυλίζοντας και εκείνη γνέφει με έκπληξη καταφατικά.
Προχωράει προς την θέα του γραφείου του και κοιτά έξω. Βάζει τα χέρια στις τσέπες και δεν μιλάει.
"Λοιπόν..ακούω" μου λέει μετά απο λίγο και η φωνή του δεν φανερώνει κάποιο αίσθημα.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα , ίσα για να μου δώσω χρόνο και να θυμηθώ όσα με δασκάλεψε η Βάνα.
"Λοιπόν..όλα ξεκίνησαν πριν ένα μήνα.."
"ΕΝΑ ΜΗΝΑ?" λέει και γυρνά το κεφάλι του έκπληκτος.
"Με τον χθεσινό?" συμπληρώνει με ειρωνικό ύφος.
"Εμ..ο χθεσινός ήταν μια απροσδόκητη συνάντηση..δεν το είχα κανονισμένο..έτυχε...και συγνώμη που πέταξα στο πάτωμα το μπουκαλάκι αδρεναλίνης..το έκανα για να πιστέψεις την εξήγηση μου..αλλά..αλλά δεν σου αξίζει να σε παραμυθιάζω άλλο"
Ξεφυσάει. Το ύφος του αλλάζει και νιώθω πως αρχίζει να πιστεύει οτι είμαι τσουλάκι.
Μπράβο μου!
"Συνέχισε Μαρίνα. Με ποιόν άλλον με κεράτωνες?"
