Part 10
နှလုံးစက်မြည်သံနဲ့အတူ
ရိဟန်ဒေါက်တာကိုပြေးခေါ်သည်။
သားငယ်လည်း နိုးလာသည်။
"သားကြီး!..သားကြီး "
Arthit လက်လှုပ်လာပြီး မေနေလက်ကို
ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
"သားကြီး နိုးလာပြီမဟုတ်လား
မေမေအသံကြားရလား ''
ဆရာဝန်တွေဝင်လာပြီး Arthitကို စစ်ဆေးပြီး
လူနာရှင်တွေကိုကြည့်ကာဆိုသည်။
"နိုးလာတော့မှာပါ ဒါပေမဲ့ တခု သတိထားစေချင်တာက လူနားက နှလုံးနားမှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်ထားတယ် အဲ့ဒါကြောင့် အခြေအနေတခုခု ထူးခြားရင် ကျွန်တော်တို့ကိုပြောပါ ''
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာ ''
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါက်တာ "
ပါပါးနဲ့မေမေက ဆရာဝန်တွေကို
ကျေးဇူးတင်စကားဆိုသည်။
" မေမေ "
" ကိုကိုခေါ်လိုက်တာလားလို့ ''
သားငယ်ပြောတာကြောင့်
သားကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့
မျက်စီမဖွင့်သေးပဲ ကျွန်မနာမည်ကို ခေါ်လိုက်တဲ့ သားကြီးအသံ
" မေမေရှီတယ်နော် သားဘေးနားမှာမေမေရှီတယ် မျက်စီဖြေးဖြေးလေးဖွင့်ပြီး မေမေကို ကြည့်ပေးပါနော် ''
Arthit မျက်လုံးကိုဖြေးဖြေးဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်ကနေရောင်ကြောင့် ချက်ခြင်းပြန်မှိတ်သွားသည်။
Kong ပြတင်းပေါက်လိုက်ကာ ချက်ခြင်းပြေးပိတ်လိုက်သည် Arthit နောက်တစ်ကြိမ်ကြိုးစားပြီး
မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။
"သားကြီး ပါပါးကိုမြင်ရလား ''
"သား ''
" မေမေ ညီဘာဖြစ်သွားတုန်း ''
သားကြီးကသူညီကိုစိုးရိမ်ကာအရင်မေးသည်။
ဒေါ်မယ်ရီ ချက်ခြင်းပဲ သားငယ်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
"သားငယ် ကိုကိုမေးနေတယ်လေ ဒီနားလာ ''
Kong ပြတင်းပေါက်နားကနေ ကိုကို့ဆီလာပြီး
ကိုကိုလက်ကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။
"ညီ တောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို..ညီကြောင့်..''
" မင်း တောင်းပန်သင့်တာပေါ့ မင်းလုပ်ရက်က
မင်းရောငါရော သေတော့မဲ့ကိစ္စ
ညီရောဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ''
ကိုကိုရဲ့ဂရုဏာဇောဖြင့် ဆူပူသံကြောင့်
kongရင်ထဲ အေးချမ်းသွားသည်။
" ညီဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုကိုရော အခုသက်သာရဲ့လား ခေါင်းရောကိုက်လား ရင်ဘက်ထဲကရော
နေလို့ကောင်းလား ''
"ရင်ဘက်ထဲမှာတော့ တလှပ်လှပ်ဖြစ်နေသလိုပဲ
ပါပါးသားအိပ်ရာထဲမှာ မလှဲချင်ဘူး "
ရိဟန်သားကြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို မပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ ဒေါ်မယ်ရီကတော့ မျက်ရည်ဝဲနေသည်။
" သားဘာစားချင်လဲ မေမေဘာလုပ်ပေးရမလဲ ''
"သား ဆေးရုံကဆင်းချင်တယ် ဒီဆေးရုံမှာ သားဘာမှစားချင်မှာ မဟုတ်ဘူး မေမေသားတို့အိမ်ပြန်ရအောင်နော် ''
သားကဆေးရုံကိုမုန်းသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်
ထိခိုက်ထားတာကို နိုးနိုးချင်း ဒီစကားပြောမယ်မထင်ခဲ့ပေ။
" သားအခြေအနေက မတည်ငြိမ်သေးဘူး သားမေ့နေတာ သုံးရက်တောင် သားကျန်းမာရေးကစိတ်မချရသေးဘူး ဆေးရုံကဆင်းလို့မရသေးဘူး ''
"ကိုကို အခြေအနေ စိတ်မချရသေးဘူး ညီတို့ ငှားထားတဲ့ အခန်းက အကျယ်ကြီးပဲ ကိုကို သည်းခံပြီး နောက်သုံးလေးရက်ပဲနေရမှာပါ ''
kongစကားကြောင့် Arthitနှုတ်ခမ်းဆူသွားသည်။
" သားမနေချင်ဘူး ပါပါး
ဆေးရုံကဆင်းချင်တယ် သားကိုချစ်ရင်
ဆင်းရအောင်နော် ဆရာဝန်ကြီးဆီရအောင်သွားပြောပေးပါ နို့မို့ဆို သားဘာမှလည်းမစားနိုင်
အိပ်လည်းမအိပ်နိုင်ဖြစ်မှာ ''
Kong ကိုကို့ကိုသနားတာကြောင့်
ပါပါးကိုတောင်းဆိုလိုက်သည်။
" ပါပါးသွားပြောပေးလိုက်ပါ ''
"သားငယ် မင်းကိုကိုအခြေအနေ
မသိတာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ ''
မယ်ရီစကားကြောင့် သားကြီး ကျွန်တော်ရင်ခွင်ကနေထွက်ပြီး ခေါင်းအုံပေါ် ပြောင်းအိပ်ပြီး မျက်စီမှိတ်သွားသည်။ ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီ သားကြီး စိတ်ခုသွားပြီ ကျွန်တော် ချက်ခြင်းပဲ ဆေးရုံအုပ်နဲ့ တွေ့ဖို့
ထွက်လာလိုက်သည်။
