My roommate {#Wattys 2019}

22

Pov: Skyler

Ik lig in m'n bed heen en weer te woelen. In slaap komen lukt niet. Het is al 3:00 's nachts en ik heb nog geen oog dichtgedaan. Mijn gedachten gaan steeds weer terug van wat er in de keuken is gebeurd. Steeds weer terug naar het liedje, steeds weer terug naar zijn stem en steeds weer terug naar het gevoel. De tranen komen weer naar boven. Wauw ik ben echt een emotioneel wrak. Als de eerste traan over mijn wang rolt wrijf ik hem ruw weg. Ik wil niet huilen.

Ik sta op en loop zachtjes naar de kamer van Shawn. Ik doe zijn deur open en zie Shawn vredig slapen. Ik loop verder naar zijn bed toe. Net als ik aankom bij zijn bed draait hij zich net op z'n zij. Altijd weer hetzelfde, alles moet weer eens zoals een film gaan. 'Shawn' fluister ik zachtjes. Er komt een ugh uit zijn mond. 'Shawn' fluister ik weer zachtjes. 'Ugh ... ja' zegt Shawn met een schorre stem. 'Mag ik bij je komen liggen' vraag ik. Mijn vraag wordt beantwoord doordat hij de deken half omhoog houdt. Snel kruip ik bij hem in bed. Het bed is lekker warm door Shawn's lichaamswarmte, denk ik.

Ik voel al snel een arm om me heen en ik word tegen Shawn aangetrokken. 'Is er iets' vraagt Shawn. Zijn adem kriebelt in mijn nek. Ik laat een zucht en mompel een 'hoezo' uit m'n mond. 'Misschien omdat het ongeveer 3 uur 's nachts is en je komt hier naartoe' zegt hij op een duhu toon. Ik sla mezelf mentaal voor m'n kop. Ik had dit kunnen verwachten. Maar ja, ik ben ook maar een domme kwal, dus wat verwacht ik nou eigenlijk van mezelf.

Ik draai me om in z'n armen zodat ik op mijn rug kom te liggen. 'Het heeft te maken met het liedje wat je zong' begin ik. 'Was het niet mooi dan' vraagt hij bezorgd. 'Ja wel het was juist heel mooi. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Uhm...Ik... euh. I-ik kan h-het niet s-sorry' stamel ik terwijl er alweer nieuwe tranen in mijn ogen prikken. Er wordt een kus op m'n hoofd gedrukt en ik ontspan een beetje. Sinds ik hier ben heb ik zowat meer gehuild dan gelachen. Dat is best wel sneu eigenlijk.

'Zullen we morgen iets gaan doen' vraagt Shawn uit het niets. 'Uhm ja, is goed' komt twijfelend uit m'n mond. 'Ga we met z'n tweeën of gaat Mason ook mee' vraag ik. Ik hoop dat we met z'n tweeën gaan maar als Mason meegaat is het ook niet erg hoor. Ik wil alleen een momentje helemaal alleen met Shawn zijn. Is dat vreemd? 'Nee, we gaan met z'n drieën. Alleen jij, ik en de verassing' antwoord Shawn.

Nou ja, dan maar met z'n drieën. Is vast ook gezel-. Wacht wat? Verassing? Hij had dit al gepland? Die bitch had dit allemaal al gepland. Wauw. Ik snap helemaal niks meer van mijn leven. Oftewel "my life is a lie". Je kan tegenwoordig ook niemand meer vertrouwen. Oké oké  ik houd al op met overdrijven. Maar alsnog, die bitch.

************************************
532 woorden