Bilek Kesenler

Çünkü Cama Kafa Attım

Hasta yazarınız geldi adhxjjs Bana geçmiş olsun diye yorum veya mesaj atan herkese çok teşekkür ederim hepsine tek tek teşekkür ederim yazmak istedim ama wattpad hata verip durdu dncdn O yüzden burdan teşekkür edeyim dedim :D

Teşekkür ederim! ^-^ 

"Bu arada güzel kıyafet." diyip şakayla koluna vurdum.

"Çok güzeldir. Arkasını da görmek ister misin?" Ne dediğini anladığımda ona 'pislik yapma' bakışı attım. 

"Sana bir şey sormak istiyorum." diyip gözlerimi elimdeki kulaklığa diktim.

"Sor." Sesi şüpheli çıkmıştı. Nasıl soracaktım? 

Eren sen lanet olasıca bir kanser misin? 

Hayır, bu olmaz. En azından dolaylı bir giriş yapabilirim?

"Bana neden söylemedin?" Böylesi daha iyi. Kafamı kaldırıp tepkisini izledim. İlk önce gülüşü durgunlaştı, sonra da gözlerini benden kaçırıp tavana bakmaya başladı.

"Neyi?" Ne olduğunu çok iyi biliyorsun. 

"Ne zaman öğrenecektim? Sen kanlar içinde evinde ölü bulununca mı? Veya hastanede kan kusarken etrafında solunum borularıyla mı?" Gözlerimin dolduğunu hissettim ama ağlamayacaktım.

Sakın ağlama. Sakın ağlama. Sakın ağlama. 

"Aslında kanlar içinde kalma kısmını çoktan geçtik." diyip omuz silkti. "Ama ölmedim, değil mi? Önemli olan bu." Şok içinde elimdeki kulaklığı biraz sıktım. 

"Ne? Bu yüzden mi okula gelmedin yani? Evde ölmek üzere olduğun için mi?" 

"Evvet." V harfini uzatıp farklı bir vurguyla söyledi. 

"Bana neden söylemedin?" İşte tekrar başa dönmüştük. Bakışlarını tavandan ayırıp bana kenetledi. 

"Üzülmeni istemedim." Şimdi tam da yere çöküp bir bebek gibi ağlayabilirdim. 

"Sence şuan çok mu mutluyum?" diyip burukça gülümsediğimde bakışlarını tekrar benden kaçırdı. 

"Bu kadar erken öğreneceğin aklıma gelmedi." O da benim gibi gülümsedi.

"Tabii. Sonuçta daha ölmedin. Öldükten sonra öğrenmeliydim." 

"Ölüm lafını söylemeyi keser misin? Kimse ölmedi." 

"Ya benim yüzümden o arabada ölseydin?" Sesim yüksek çıkmıştı ama umursamadım. Aslında bunları ona değil kendime söylüyordum. 

"Ama ölmedim! Kes şunu." diyip yatakta doğruldu ve kolundaki boruyu söktü. 

"Nereye gittiğini sanıyorsun? Geri yat. Doktor birazdan gelir." Beni dinlemeden ayağa kalktı.

"Daha fazla bu hastane kokan yerde kalamam." 

"İyi de burası bir hastane. Nasıl kokmasını bekliyorsun?" diyip bende ayağa kalktım.

"Hepiniz aynı şeyi söylüyorsunuz." Gözlerini devirip kapıdan çıkacaktı ki arkasından bakışlarımı fark etti. Kendimi tutamayarak kahkaha atmaya başladım.

"Harika bir popon var." Kaşlarını çattı. 

"Öyledir." diyip az önce kafasını koyduğu yastığı alıp poposuna bastırdı.

"Ona insanlar kafalarını koyuyor." Yüzümü buruşturdum. 

"Emin ol popom kafalarından daha temiz." diyip kapıdan çıktığında onu takip ettim.