တစ္ပတ္ဆိုေသာ အခ်ိန္က မ်က္စိတစ္မိွတ္ မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္အတြင္း ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ရျပန္သည္။
ဒီ အေတာအတြင္း ႐ူ ကေလးပိစိႏွင့္ အေတာ္ပင္ ရင္းႏီွးကြၽမ္းဝင္ ေနၿပီျဖစ္သည္။
အၿမဲလိုလို လန္းဆန္းတတ္ႂကြေနေသာ ကေလးငယ္ေလးမွာ တစ္ခါတစ္ခါ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ႏွင့္....
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဝမ္းနည္းရိပ္ သန္းေနေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ႐ူ႕ကို စိုက္ၾကည့္တတ္တာကလြဲလို႔ အားလံုးအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ဆဲပင္။
ထိုသို႔ စိုက္ၾကည့္ေနခ်ိန္မ်ားတြင္ ႐ူ႕ ႏွလံုးသား၏ နက္႐ိႈင္းေသာ တစ္ေနရာ၌ တစ္ဆစ္ဆစ္ နာက်င္ခံစားေနရသည္ကိုေတာ့ ႐ူ သတိထားမိသည္။
ကေလးပိစိေလး ငိုေနလွ်င္ လူက ေဆာက္တည္ရာ မရေတာ့။
ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေတြျဖစ္ေနရသည္ကို အေၾကာင္းအရင္း ရွာမေတြ႕...
ေဒါက္~ ေဒါက္~
႐ူ ဟာ႐ူေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ရင္း အေတြးကမ႓ာထဲ အလည္သြားေနခိုက္ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ လန္႔ဖ်က္သြားရသည္။
ကေလးပိစိေလးမွာလဲ အလားတူပင္။
႐ူ ကေလးပိစိေလး ႏိုးမည္စိုး၍ ေက်ာေလး အသာပုတ္ကာ အလ်င္အျမန္ ျပန္သိပ္လိုက္ရသည္။
"သား ႐ူ
ဒယ္ဒီတို႔ ျပန္ေရာက္ၿပီ
တံခါးလာဖြင့္အံုး"
႐ူ ကေလးကို ခ်ီထားလ်က္ပင္ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး လက္ညိဳးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနားအသာကပ္ကာ
"႐ႉး....
ဒယ္ဒီ ကေလး ႏိုးသြားအံုးမယ္"
"ဘယ္က ကေလးတုန္း ငါ့သား
တစ္ပတ္အတြင္းေတာ့ မင္း ကေလး မရေလာက္ဘူးထင္တယ္"
"ၿပီးမွ ရွင္းျပမယ္ ဒယ္ဒီ
အခု ကေလးကို ကုတင္ေပၚ သြားသိပ္လိုက္အံုးမယ္
ေတာ္ၾကာ အိပ္ေရးမဝရင္ ဂ်ီက်ေနအံုးမွာ"
"ေအး ေအး"
႐ူလည္း ကေလးသိပ္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ႐ိုင္ယန္ႏွင့္ ဟီကို႔အား ရွင္းျပလိုက္၏။
YOU ARE READING
Jelly & Me
Science Fictionနည္းပညာႏွင့္ သိပၸံပညာမ်ား ေခာတ္ႏွင့္အညီ ပိုမိုတိုးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ် Mutantမ်ဳိး႐ိုးဗီဇေျပာင္းထားသည့္ လူမ်ား၊ တိရိစၧာန္မ်ား၊ သေႏၶေျပာင္းလူသားမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္မွာ မထူးဆန္းေတာ့။ သေႏၶေျပာင္း jellyfishလူသားေလး တစ္ေယာက္ လူသားကမ႓ာထဲသို႔ ေရာက္ရိွေမြးဖြား...
