Daylight / Jeon Jungkook

26

Min Jung~

Omzuma vuran kişiye doğru hızla dönmemle kaşlarımı çatmam bir oldu.

"Jimin-ah?"

Beni oturduğum yerden kaldırıp, kollarını vücuduma sardı. Sırtımı okşarken gözlerimi kapattım. Birkaç saniye sarılmamızın ardından geri çekilip yüzüme kızgınca bakmaya başladı.

"Seni ne kadar merak ettim haberin var mı? Ayrıca ne oluyor? Neden herkes senin hakkında konuşuyor."

"Hepsi öğrendi.."

"Nasıl?"

"Sanırım Hoseok anlatmış olmalı."

"Şerefsiz, ona bunu ödeteceğim."

"Hayır, hayır! Jungkook payını verdi zaten."

"Sınıftakiler neden sana mal mal bakıyor? APTALLAR, ÖNÜNÜZE DÖNÜN!"

Jimin, okulda yakışıklı -Jungkook'dan sonra- ve popüler olduğu için sözleri çok ciddiye alınıyordu. Birkaç kişi hariç herkes ondan korkuyordu. Sınıftakilerin önüne dönmesiyle Jimin bana dönüp, yüzüme bakmaya başladı.

"Nerelerdeydin? Meraktan delirmek üzereydim!"

"Özür dilerim. Teyzem hastalandığı için Seul'e gitmek zorunda kaldım. Telefonu unutmuşum."

"Kabul etmiyorum. Bana açıklama yapmalısın. Şimdilik gidiyorum. Kimseyi takmayıp, derslerine odaklan. Sana destek olacağım!

Başımı aşağı yukarı sallayıp, masumca gözlerine bakmaya devam ettim. Saçlarımı karıştırdıktan sonra hocanın gelmesiyle hızlıca sınıftan çıktı. Hocaya selam verip, oturduktan sonra kafamı masaya koydum. Zilin çalmasını beklerken tüm bu yaşadıklarımı; Jungkook'u, teyzemi ve Soobin'i düşündüm. Soobin diğer teyzemin kızı olmasına rağmen çirkef ve yüzsüzdü. Güzel ve hırslı olduğu için istediği şeyi elde etmek onun hoşuna gidiyordu. Ya Jungkook'a göz koyduysa? Jungkook'un ona bakacağını sanmıyordum ama yine de bir ihtimal. Bir taraftan da Eun Hi vardı. Cidden işimin bu denli bu kadar zor olması beni çok yormaya başladı. Sevdiğim kişiden karşılık almışken bir de bunlarla uğraşıyordum. Sanırım kendimi değiştirmemin, geldiğinden itibaren sevimli ve zarif kızı oynamayı bırakıp onlara sertçe davranmamın zamanı gelmişti. Düşüncelerimi saçlarımı okşayan eller bölmüştü. Gözlerimi açıp, kafamı kaldırdım. Saçımı okşayan ellere baktığımda Jungkook'u görmemle tebessüm ettim. Onu hakedecek ne yapmıştım? Sanırım bir önceki hayatımda dünyayı kurtarmış olmalıydım.

"Yeterince uykunu alamadın sanırım?"

"Hayır, gözlerimi dinlendiriyordum."

Ayağa kalkıp, oturduğum için kısalan eteğimi düzelttim. Jungkook'un ellerini ellerime geçirmesiyle sınıftan çıktık. Kalbimin yine hızlıca çarpmaya ve yanaklarımın alev almasını tekrar yaşıyordum. Sanırım buna alışmam baya sürecekti. Adımlarımızı bahçeye yönlendirirken, Hoseok'un Eun Hi'lerle oturduğunu gördüm. Karşılarında ise Jungkook'un geri kalan tayfası beraber oturuyordu. Anlaşılan Hoseok'u dışlamışlardı. Bunun için suçlu hissetmem gerekiyordu, değil mi? Aksine Jungkook'u böylesine birisinden kurtardığım için güzel hissediyordum. Hoseok, kesinlikle Jungkook'u haketmiyordu. Jungkook, bizi çocukların yanına götürürken utanmış ve mahçup hissetmiştim. Bu yüzden biraz Jungkook'un arkasında duruyordum. Yanlarına gittiğimizde hepsi Hoseok'a olan bakışlarını kesip, bize dönmüştü. Adını daha önceden bildiğim Yoongi gülümseyip, kahkaha atmıştı.

"Sonunda en sevdiğim çiftler beraber. Beyler bir alkış alalım."

Hepsinin alkışlamasıyla oluşan sese dönen Hoseok'a baktım. Yaptığından veya olduğu konumdan pişman görünmüyordu. Aksine Eun Hi'yle beraber bizi ayırma planları yapıyor gibiydiler. Hepsi baktığım yere bakarken, diğerlerinin sinirlendiğini görebiliyordum. Ağzını sinirle açan Namjoon'un ses tonuyla gerildim.

"Pişkince bir de karşımıza oturmuş. Ağzını kırmamak için zor duruyorum."

Taehyung'un şeytansı gülümsemesiyle içim ürpermişti.

"Ona haddini bildireceğim."

Seokjin'in ona şaşkınca bakmasıyla, daha fazla gülümsemeye başlamıştı.

"Tek sırları olan Min değil. Üstelik Hoseok gibi sorunlu birisi de sırlara sahip, hem de en kötülerinden. Kimsenin bilmek istemeyeceği."

________________________________________________________

Uzun bir süre oldu. :') Şimdi yepyeni dönüyorum.~ Eski bölümleri düzenleyip, daha anlaşılır ve uygun bir şekilde yazacağım. Teşekkür ederim. Yorumlarınız gerçekten güldürüyor ve çok sevimli. 💖