•Scary Holidays•

~12ο κεφάλαιο~

Σχεδον μια βδομάδα πέρασε από την τελευταία συνομιλία των παιδιων. Ήταν πλεον Σαββατο. Η μέρα που θα βρίσκονταν ξανα όλοι μαζί μετά από 7 χρόνια. Όλοι ήταν αγχωμενοι.

Πρώτος έφτασε στο σπίτι της Χαράς ο Θοδωρής. Πήγε όμως λίγο νωρίτερα και έτσι έπεσε πανω σε ένα θέαμα που δεν ήταν προετοιμασμένος να αντικρίσει...

Το κουδούνι της πόρτας χτυπησε και η Χαρά έτρεξε να ανοίξει. Η καρδιά της χτυπουσε τόσο γρήγορα και δυνατά που νόμιζε ότι θα βγει έξω από το στήθος της. Προσπάθησε να χαλαρώσει και να δείξει ήρεμη. Άνοιξε την πορτα και αντίκρισε αυτά τα υπέροχα πράσινα μάτια που τότε.. Πριν 7 χρόνια.. Στο λυκειο.. Της είχαν κλέψει την καρδιά. Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν και προσπαθησε να το κρυψει. Ένα ζεστό και νοσταλγικό χαμόγελο πήρε τη θέση του στο στρογγυλό της πρόσωπο. Το κεφάλι της είχε γεμισει με σκέψεις. Έπρεπε να τον αγκαλιάσει? Δεν έπρεπε? Έπρεπε να είναι ψυχρή απέναντι του? Μα πανω απ'ολα.. Γιατί αισθάνονταν ετσι? Είχε περασει τόσος καιρός...

Ο Θοδωρής την ώρα που αντίκρισε το ζεστό χαμόγελο της χαράς δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα άλλο απο το να χαμογελάει. Είχαν μεγαλώσει, είχαν αλλάξει και ειχαν προχωρησει και οι δυο αλλά τα συναισθήματα παρεμεναν ίδια.

Στέκονταν στην πόρτα ήδη 2 λεπτά χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα. Τότε ήταν που η Χαρά έσπασε την ησυχία:
Χ - Εεε... Με συγχωρείς... Πέρασε μέσα..!

Αφού μπήκαν μέσα και κάθισαν στο σαλόνι ο Θοδωρής ρώτησε την χαρά:
Θ - Λοιπόν.. Πως πανε τα πραγματα..?

Πάνω που η Χαρά ήταν έτοιμη να απαντήσει μια αντρική φωνή ακουστηκε από το δωμάτιο. Ήταν ο Άγγελος. Ο Άγγελος ήταν ένας ψηλός άντρας με καστανοξανθα μαλλιά και ανοιχτά καφέ μάτια. Είχε ένα ωραίο γυμνασμενο σώμα, μικρά σαρκώδη χείλη και ένα αστραφτερό χαμόγελο.:

Α - Αγαπη μου που είναι η μπλούζα που αφησα προχθές εδώ? *ρώτησε προχωροντας προς το σαλόνι ημίγυμνος*
Χ - Εεε... Αγγελε.. Να σου συστήσω τον Θοδωρή.. Είναι.. Ένας φίλος μου απο το λυκειο..
Θ - Χάρηκα.. *είπε και άπλωσε το χέρι για να κάνει την τυπική χειραψία*
Α - Παρομοίως.. *είπε και ανταποκρίθηκε στην χειραψία*
Χ - Εμ.. Αγγελε η μπλούζα σου είναι στην ντουλάπα μου απο την δεξιά πλευρα...
Α - Οκ..

Αφού ο Άγγελος πηγε στο δωμάτιο:
Θ - Εντάξει.. Αυτό ήταν λιγο άβολο..
Χ - Εμένα μου λες... *ψέλλισε*
Θ - Τι είπες?
Χ - Εε.. Τίποτα.. Για πες μου εσύ τα νέα σου..
Θ - Δεν μου λες εσύ πρωτα τα δικά σου?
Χ - Τίποτα το σπουδαίο...
Θ - Καταλαβαίνεις ότι ένας ημίγυμνος άντρας κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι σου ετσι? Αυτό σίγουρα είναι σημαντικό..! *είπε σιγοτερα για να μην τον ακουσει ο Άγγελος*
Χ - Χαχαχα ενταξει..
Θ - Λοιπόν πόσο καιρό είστε μαζί..?
Χ - 8 μήνες...
Θ - Α ωραία... Και πως πανε τα πραγματα?
Χ - Ε εντάξει όχι τέλεια.. Αλλά καλα.. 
Θ - Το θέμα είναι να είσαι ευτυχισμένη.. Εισαι..?

Πριν προλαβει να απαντήσει η Χαρά το κουδούνι στην πορτα ακουστηκε για δευτερη φορα. Ήταν τα παιδια. Είχαν συναντηθεί τυχαία στην είσοδο της πολυκατοικιας και ήρθαν όλοι μαζί. Την πορτα άνοιξε ο Άγγελος και αφού πρωτα τους χαιρέτησε και έδωσε ένα φιλί στην Χαρά έφυγε για το σπίτι του.:
Ν - Εντάξει! Ποιος ήταν αυτός?!
Ι - Είσαστε μαζί? Πόσο καιρό??
Ν - Πόσο χρονών είναι??
Ι - Πως και που γνωριστήκατε?
Ν - Τον αγαπάς??
Σ - Ε ρε ηρεμήστε λίγο την βομβαρδίσατε με ερωτήσεις ακομα δεν την είδατε!
Χ - Χαχαχαχα σαν τον παλιο καλο καιρό!
Λ - Τι κανεις? *είπε και έδωσε μια μεγάλη αγκαλιά στη Χαρά*
Χ - Καλά Λευτέρη μου εσυ? *είπε και ανταπέδωσε την αγκαλιά*
Λ - Εε το προσπαθω...
Χ - Χαχαχα.. Καθίστε..
Σ - Θοδωρή! Που σε ρε μεγάλε! *είπε και του έκανε μια γρηγορα αγκαλιά*
Θ - Τι λεει Στέλιο? Λευτέρη? Καλά?
Λ - Ε.. Καλά ρε..
Ι - Παει πολυς καιρός...
Ν - Ναι...
Σ - Χαρά άκουσα ότι γράφεις ένα βιβλίο..
Χ - Ναι...
Θ - Τι θέμα έχει..?
Χ - Εμμ... Βασικά εχει να κάνει με εκείνες τις διακοπές... Για τις οποίες ξαναβρεθηκαμε...
Ν - Και πως παει..?
Χ - Μια Χαρά..
Ι - Ωραία... Λοιπόν... Σχετικά με αυτό...
Λ - Τι θα κάνουμε..?