•Scary Holidays•

~31ο κεφάλαιο~

Η ώρα είχε παει 8:30. Ο Λευτέρης ξυπνησε από τον λιγοστό υπνο που είχε κάνει και κατέβηκε στην κουζίνα.:
Λ - Τι έγινε?
Χα. - Είμαι ηλίθια αυτό έγινε!
Σ - Σταματα να το λες αυτό! Είπα θα βρουμε τι θα κάνουμε!
Λ - Θέλει κάποιος να μου εξηγήσει τι έγινε??
Σ - Η χαρά μαλλον είναι...
Χα. - Έγκυος! *είπε και εκρυψε παλι το προσωπο της*
Λ - Τι?? Από ποιον? Πότε? Στέλιο?!
*είπε έκπληκτος κοιτώντας μια τον Στέλιο και μια την χαρά*
Σ - Τι πηγες και σκέφτηκες ρε ηλίθιε!! Δεν είναι δικό μου! Δεν το κάναμε!!
Λ - Τότε... Του Θοδωρή..?
Σ - Δεν ξέρουμε.. Μπορεί να είναι και του Αγγέλου... ΑΝ είναι τελικά έγκυος! Πράγμα που δεν θα μάθουμε αν δεν πας να παρεις ένα τεστ!
Λ - Εγώ θα παω??
Σ - Ναι! Εγώ θα κάτσω με την Χαρά.. Δεν θέλω να την αφήσω μόνη της.. Αντε πηγαινε!
Χα. - Μπορώ να παω εγώ ξέρεις..
Σ - Οχι! Ο Λευτέρης θα παει!
Λ - Καλά! Παω.

Είπε ο Λευτέρης και εφυγε. Το φαρμακείο δεν ήταν πολυ μακριά από το σπίτι, δέκα λεπτά με τα ποδια. Περπατουσε χαμένος στις σκέψεις του. Μια εγκυμοσύνη θα περιπλεξει ακόμα περισσοτερο την κατάσταση. Συλλογιστηκε. Κουνησε το κεφάλι του με απογοήτευση σαν να απαντουσε στις ίδιες του τις σκέψεις. Ένα γυναικείο χέρι του έπιασε τον ώμο και τον ξυπνησε από τις σκέψεις που τον βασάνιζαν. Πετάχτηκε ξαφνισμενος και γυρισε να αντικρίσει την γυναίκα που τον διέκοψε. Ήταν μια κοπέλα γυρω στα 25, ψηλή, αδύνατη, με μακριά ξανθά μαλλιά που έφταναν μέχρι κάτω από το στήθος της. Είχε δυο μεγαλα κάστανα μάτια, ποσοι θα έχουν ερωτευτεί αυτά τα μάτια, σκέφτηκε ο Λευτέρης.:
Λ - Μπορώ να σας βοηθήσω? *είπε προσπαθωντας να κρυψει το ηλίθιο χαμογελο του*
...- Ήλπιζα να μπορώ εγω να σε βοηθήσω κάπως... Φαινόσουν σαν να σε απασχολεί κάτι.. Είμαι η Έλενα. *είπε και έδωσε το χέρι της στον Λευτέρη*
Λ - Λευτέρης... *είπε δίνοντας το χέρι του*
Ε - Λοιπόν Λευτέρη... Θες να παμε για έναν καφέ να μου πεις τι σε απασχολεί?
Λ - Καφέ ε? Και δε μου λες Έλενα.. Το κάνεις συχνά αυτό? Να πηγαινεις σε αγνώστους και να ρωτάς τα προβληματα τους?
Ε - Μόνο σε αυτους που με γοητευουν και είναι η πρωτη φορα..! *είπε κοιτώντας τον στα μάτια*
Λ - Μμμ.. Ενδιαφέρον... *είπε και ένα ηλίθιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του* Λοιπόν Έλενα λυπάμαι αλλά θα σε απογοητευσω... Εχω να κάνω κάτι πολυ σημαντικό αυτή τη στιγμή, αλλά θα χαρω να βγουμε καποια αλλη φορά..
Ε - Με μεγάλη μου χαρά! Ορίστε ο αριθμός μου.. Πάρε με όποτε μπορέσεις.
Λ - Οκ τότε τα λέμε.. Ελενα.. *είπε και της χαμογέλασε ενώ έφευγε βιαστικός*
Ε - Γειαα

Ο Λευτέρης περπατησε γρηγορα προς το φαρμακείο και αφού πηρε το τεστ γυρισε στο σπίτι. Καθοντουσαν όλοι μαζί στο σαλόνι και αφου είχαν μάθει όλοι τα νέα περιμεναν με αγωνία τον Λευτέρη.:
Γ - Αντε που ήσουν τόση ώρα?
Λ - Εεε ήρθα δεν ήρθα?... Αντε πηγαινε *είπε και έδωσε το τεστ στη Χαρά*

Αυτή αφου το κοίταξε διστακτικά, πηρε μια βαθιά ανάσα και το πηρε απο το χέρι του Λευτέρη και πηγε πανω. Κοντοσταθηκε λιγο στις σκάλες και κοίταξε τα προσωπα όλων. Ο καθενας είχε τις δικές του ανησυχίες. Όλοι ήθελαν να γυρίσουν πισω ο Θοδωρής και η Ντινα αλλά ολοι ανησυχουσαν και για κάτι δικό τους.