•Scary Holidays•

~23ο κεφάλαιο~

Ι - Χαρά δεν πειραζει! Δεν έκανες κάτι κακό! Το ήθελες και το κανες! Δεν έχεις να νιώσεις ασχημα για τίποτα αμα το ήθελες...
Γ - Εκτός αν... Το μετανιωσες...
Χα. - Δεν είναι αυτό... Σίγουρα δεν το μετάνιωσα... Τον Θοδωρή τον αγαπουσα και τον αγαπάω... Και χθες ήταν πολυ ωραια... Ένιωσα λες και ήμουν ξανά 17 χρονών...
Χρ. - Τότε γιατί κανεις έτσι? Απλά όταν γυρίσεις θα εξηγήσεις στον Άγγελο ότι δεν τον θες άλλο... Δεν θα μάθει ποτε τι συνέβη με τον Θοδωρή και όλα καλά...
Χα. - Δεν ξέρω... Ίσως και να έχετε δίκιο...
Γ - Μήπως να πας να μιλήσεις με τον Θοδωρή?
Ι - Θα είναι πολυ στεναχωρημένος...
Χα. - Εεμ... Καλά...

Την ίδια ώρα στο σαλόνι:
Λ - Τι έγινε ρε? *είπε και κοίταξε τον Θοδωρή απορημένος*
Θ - Να ρωτήσεις την Χαρά! *είπε νευριασμένος*
Σ - Καλά πες μας εσυ τωρα και θα ρωτήσουμε και την Χαρά!
Θ - Αυτός ο φλώρος της έστειλε μήνυμα!
Λ - Ο Άγγελος?
Θ - Ναι αυτός!
Σ - Και τι είπε?
Θ - Της ζήτησε συγνώμη που την κατηγόρησε ότι έκανε κάτι μαζί μου και της είπε να μιλήσουν όταν γυρίσουμε!
Λ - Και εσυ νευριασες γιατί.....
Θ - Γιατί.. Δεν είδες πως ήταν? Φαινόταν έτοιμη να τον συγχωρεσει και να γυρίσει πισω σ'αυτόν!
Σ - Και εσυ νευριασες γιατί....
Θ - Γιατί χθες βράδυ το κάναμε και μου είπε ότι με θέλει!! Και τώρα.. Ουτε το χέρι δεν με άφησε να της πιασω...
Λ - Το ήξερα!
Σ - Αα γιαυτο ήξερες για μένα και την Ντινα!
Θ - Τι να κάνω ρε? Την θέλω πολυ αλλά νομίζω έχει μετανιώσει για χθες..!

Εκείνη την ώρα μπήκε στο σαλόνι η Χαρά και ζήτησε από τα παιδια να μιλήσει μόνη της με τον Θοδωρή:
Θ - Τι έγινε? Απάντησες στον φλώρο σου? Μήπως θες να γυρίσεις και τώρα στο Βόλο??
Χα. - Θοδωρή... Συγνωμη δεν έπρεπε να αντιδράσω έτσι.. Απλά αισθάνθηκα τυψεις... Δεν ξέρω γιατί...
Θ - Τον θες? *είπε και την κοίταξε στα μάτια*
Χα. - Εσένα θέλω!
Θ - Τότε γιατί τραβηχτηκες πριν?
Χα. - Ρε Θοδωρή κατάλαβε με! Ταραχτηκα!
Θ - Αμα δεν τον ήθελες δεν θα είχες ταραχθει.. *είπε και γυρισε το κεφάλι του από την άλλη*
Χα. - Αγάπη μου.. *είπε και γυρισε το κεφάλι του για να τον βλέπει* Σε θέλω... Εσένα και μόνο.. Αλλά οι ζωές μας έχουν αλλάξει.. Είναι λογικό να αγχώνομαι και να ανησυχώ!
Θ - Δηλαδή δεν μετανιωσες αυτό που έγινε χθες?
Χα. - Οχι! Με τίποτα! *είπε και χαϊδεψε απαλά το μάγουλο του*

Τότε ο Θοδωρής της έδωσε ένα γλυκό φιλί στο στόμα. Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα ο Στέλιος αναστατωμένος και ακολουθησαν και οι άλλοι:
Σ - Παιδιά! Η Ντινα δεν είναι έξω! Έψαξα παντού!
Λ - Τι εννοείς? που πηγε?
Σ - Λες αμα ήξερα να ήμουν τοσο αγχωμένος?
Χα. - Στέλιο πρωτα απ'όλα ηρεμησε!
Θ - Δεν μπορεί να έχει παει πουθενα.. Καμιά βολτα θα κάνει και θα γυρίσει! Γ - Την πηρες τηλεφωνο?
Σ - Οχι... Πάμε έξω να ξανά ψάξουμε ολοι μαζι και θα την παρω!
Ι - Αντε παμε!

Τα παιδια βγήκαν έξω και ξεκίνησαν να ψάχνουν. Ο Στέλιος την πηρε τηλεφωνο αλλά τότε ήταν που άκουσαν τον ήχο του τηλεφώνου της να ηχεί κοντά στην καγκελοπορτα της αυλης. Πλησίασαν ολοι μαζι κάνοντας απόλυτη ησυχία. Το κινητό ήταν πεσμενο κάτω. Ο Γιάννης το σήκωσε και είδε ότι είχε ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό. Το έδωσε στην Χαρά να το ξεκλειδώσει. Μέσα στο κινητό υπήρχε ολόκληρη συνομιλία με τον άγνωστο αριθμό λίγα λεπτά πριν:
Α - Νευριασμένη σε βλέπω..! Γιατί έτσι?
Ν - Ποιος είναι?
Α - Έχει αληθεια σημασία?
Ν - Που βρήκες τον αριθμό μου??
Α - Θα μου δωσεις και μένα ένα τσιγάρο?
Ν - Που είσαι?!
Α - Από τόσο νωρίς θα μπεις μέσα..?? Δεν νομίζω!!

Το επόμενο μυνημα ήταν λίγα λεπτά αργότερα και έλεγε: "Αμα την αφήσετε και φυγετε δεν θα σας πειραξουμε... Αν παλι αρχισετε να ψάχνετε... Να είστε προετοιμασμενοι!"
Τα παιδιά είχαν σαστισει. Τα μάτια τους είχαν βουρκωσει. Δεν μπορουσαν να το πιστεψουν! Τι θα έκαναν τώρα? Δεν μπορουσαν να αφήσουν πισω τους την Ντίνα! Έπρεπε να βρουν ένα σχέδιο!...