•Scary Holidays•

~28ο κεφάλαιο~

Ο Θοδωρής κατέβασε το κεφάλι του και ξεφυσηξε νευριασμενα. Ο Διονύσης του έδεσε τα μάτια και άνοιξε την πορτα. Τον οδήγησε λίγα μέτρα μακριά και άνοιξε μια πορτα. Όταν πια ήταν μέσα του έβγαλε το μαντίλι από τα μάτια. Ο Θοδωρής κοίταξε γυρω του. Βρίσκονταν σε ένα παρομοιο δωμάτιο με το προηγουμενο. Κοίταξε μπροστά του. Ήταν η Ντινα! Καθόταν σε μια γωνιά και φαινόταν φοβισμένη. Ο Θοδωρής έτρεξε κοντά της και την αγκάλιασε σφιχτά.:
Θ - Ντινα! Εισαι καλα? Σου έκαναν τίποτα??
Ν - Θοδωρή!!? Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω! *είπε και τον αγκάλιασε*
Θ - Και γω χαίρομαι που σε βλέπω ζωντανή! Δεν ξέραμε τι να σκεφτουμε η Χαρά και ο Στέλιος είχαν τρελαθεί.. Όλοι μας δηλαδή..!
Ν - Ο Στέλιος... *ψέλλισε σιγανά* Εσυ πως βρέθηκες εδώ?? Ο Στέλιος είναι καλά? Οι άλλοι???
Θ - Θέλω να πιστευω οτι ειναι καλά... Είχαμε παει σε εκείνη την αποθηκη που μας είπε η κ. Μαρθα και...
Ν - Ποια ειναι η κυρία Μαρθα?
Θ - Η γιαγιά του Διονύση.. Αυτου που βρίσκεται πισω απο όλο αυτό! 
Ν - Η γιαγια του? Τι σχεση εχει με ολο αυτό? 
Θ - Όταν εξαφανίστηκες πηγαμε σε όλα τα σπιτια και ρωτήσαμε αν καποιος ξερει αυτόν τον Διονυση. Ετσι χτυπήσαμε σε ένα σπιτι που μια πολύ καλη γυναικα μας αποκαλυψε ότι αυτος είναι ο εγγονος της... Μαλιστα μας εδειξε και φωτογραφια και ειδαμε ότι ηταν αυτος από την τηλεοραση και από το κλαμπ και τοτε στις διακοπες. Η κυρια Μαρθα μας μιλησε για μια αποθηκη. Πηγαμε, ειχαν οπλα και καπως ετσι κατεληξα εδώ...*ειπε και κατεβασε το κεφαλι*
Ν - Πως ξερουμε ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτην την κ. Μαρθα..?
Θ - Δεν ξερω...Γιατι? Φαινονταν εμπιστος ανθρωπος... Ειχε και μια πολύ ωραια φουντωτη γατα... Φαινονταν σαν τις ηλικιωμενες κυριες στις ταινιες με τα παλια σπιτια που εχουν κατι παλιες κακογουστες ταπετσαριες... Να! Σαν αυτή που εχει το δωματιο...
Ν - Θοδωρή... Τι εννοεις? Η ταπετσαρια... μοιαζει ή είναι η ιδια?... 
Θ - Τι? *ειπε και κοιταξε καλυτερα την ταπετσαρια* Ντινα... Είναι η ιδια ταπετσαρια... *ειπε με εντρομο βλεμα*
Ν - Θες να πεις ότι εμεις ειμαστε... 
Θ - Στο σπιτι της κυριας Μαρθας!
Ν - Θεε μου! Τα παιδια! Δεν ξερουν τιποτα! Ειμαστε τοσα κοντα τους! Πρεπει να βγουμε από δω! *ειπε και πλησιασε απότομα τον Θοδωρή με γουρλωμένα ματια*
Θ - Ντινα ηρεμησε! Ειμαι σιγουρος ότι τα παιδια κατι θα σκεφτουν... Ωστόσο και εμεις θα βρουμε ένα σχεδιο να βγουμε από δω! *ειπε και την αγκαλιασε συμπονετικα*
Ν - Δεν αντεχω άλλο Θοδωρή... Φοβάμαι! Θελω να παω σπιτι μου... *ειπε και τα ματια της βουρκωσαν* 
Θ - Ντινα σε παρακαλω μην κλαις... Κανε λιγη υπομονή θα τα καταφέρουμε...

Ωστόσο στην αποθηκη...

Τα παιδια άρχισαν να ψάχνουν την αποθηκη με τα λιγοστά παλια έπιπλα για οποιοδήποτε στοιχείο μπορουσε να τους φανεί χρήσιμο για να βρουν τον Θοδωρή και την Ντινα. Σκορπιστηκαν στο χώρο. Δεν ήταν παρα μόνο λίγα λεπτά αργότερα που η Ιωάννα τους φώναξε ενθουσιασμένη και τρομαγμένη ταυτόχρονα να πανε κοντά της. Όλοι έτρεξαν και κοίταξαν την Ιωάννα που κρατουσε ένα κινητό στα χέρια της.:

Σ - Πλάκα κάνεις!
Γ - Μην μου πεις ότι...
Χρ. - Το κινητό τους...
Λ - Αποκλείεται! *είπε και άρπαξε το κινητό από τα χέρια της Ιωάννας που είχε μεινει άναυδη*
Χα. - Τι το κοιτάτε?! Πάρτε το και πάμε να φυγουμε!! Η αποθηκη δεν έχει τίποτα άλλο και μπορεί να ξανάρθουν!!
Ι - Έχει δίκιο η Χαρά! Πάμε!

Ο Λευτέρης έβαλε το κινητό στην τσέπη του, μπήκανε όλοι στο αυτοκίνητο και πηγαν σπιτι όσο πιο γρήγορα μπορουσαν.

Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαν μέσα στο σπίτι. Ο Στέλιος άρπαξε την Χαρά από το χέρι και την σταμάτησε, όσο οι άλλοι έμπαιναν μέσα. Η Χαρά τον κοίταξε με απορία.:

Σ - Ξερω οτι περνας πολυ δυσκολα, αλλά πρεπει να φανείς δυνατή! *είπε και έσφιξε το χέρι της, κοιτώντας την στα μάτια*
Χ - Το ξέρω απλά είναι... Δυσκ- *εκείνη την ώρα η Χαρά ενιωσε να ανακατεύεται. Το φαγητό που είχε φαει το μεσημερι ειχε φτάσει στον λαιμό της. Τραβηξε απότομα το χέρι της από τον Στέλιο και πηγε λίγο πιο περα.*

Ο Στέλιος έτρεξε κοντά της και της κράτησε τα μαλλιά. Μετά από λίγο την ρώτησε αν ήταν καλυτερα και εκείνη εγνεψε καταφατικά. Μπήκαν στο σπίτι και η Χαρά πήγε με γρηγορο ρυθμό στην κουζίνα να πιει νερό, αφήνοντας τους άλλους στο σαλόνι να αναρωτιουνται. Ο Στέλιος ρίχνοντας μια ματιά στην κουζίνα που ήταν η Χαρά πήγε στο σαλόνι και κάθισε αφήνοντας το σώμα του να ακουμπήσει την πλατη του καναπέ ξεφυσωντας.:

Γ - Τι έγινε? Τι επαθε η Χαρά?
Σ - Τι να πάθει ρε συ? Λίγο ειναι αυτο που έγινε? Απήγαγαν τον Θοδωρή μπροστά στα μάτια της και δεν μπορουσε να κάνει τίποτα.. Εε όλες οι αντιδράσεις της μετά από αυτό δικαιολογούνται...
Ι - Ναι.. Έχεις δίκιο.. Πρέπει να είμαστε διπλα της.. *εκείνη την ώρα η Χαρά μπήκε στο δωμάτιο εξαντλημένη*
Χα. - Εμ... Εγώ δεν νιωθω πολυ καλα.. Ζαλίζομαι.. Θα παω πανω.. Δείτε τι μπορείτε να βρείτε από το κινητό και ξυπνήστε με αν συμβεί κάτι...
Λ - Καλά Χάρα μου..