•Scary Holidays•

~6ο κεφάλαιο~

Τότε η Χαρά σηκώθηκε διστακτικά και πλησιασε προς την πορτα με αργό αλλά σταθερό βήμα. Όσο πλησιαζε η καρδιά της χτυπουσε όλο και πιο δυνατά. Ακουμπησε το χέρι της στο χερουλι και άνοιξε την πορτα αργά. Έμεινε εκπληκτη με αυτό που αντίκρισε. Στην άλλη πλευρα της πορτα απέναντι από την Χαρά στεκόταν ενας πιτσαδωρος.!: 
Χ - Παρακαλώ..? 
Π - Ορίστε η πιτσα σας! 
Χ - Μα... Δεν παραγγειλαμε... {Είπε η Χαρά και γυρισε να κοιτάξει τα παιδια τα οποία συμφώνησαν μαζί της.}
Π - Εμένα μου είπαν να φέρω εδώ μια πιτσα special... Είναι πληρωμενη.. 
Χ - Ποιος έδωσε την παραγγελία? 
Π - Δεν ξέρω... Τώρα παρτε την πιτσα σας γιατί έχω και άλλες παραγγελιες να παω! 
Χ - Ναι... {Είπε η χαρά παίρνοντας την πιτσα διστακτικά}
Π - Αντίο
Χ - Γεια ευχαριστώ!

Η Χαρά άφησε την πιτσα πανω στο τραπέζι του σαλονιου και όλοι έσκυψαν και κοιτουσαν με απορία. Μετά από δέκα λεπτά...: 
Χ - Μια πιτσα είναι δεν μπορεί να μας κάνει κάτι... Σωστά..? 
Ν - Ναι... Ας την φάμε... Τι λέτε και σεις? 
Θ - Συμφωνώ... 
Σ - Τι λέτε ρε!? Και αν έχει κάτι μέσα?? Να σας θυμησω ότι η Ιωαννα και ο Λευτέρης είναι νεκροι?? 
Θ - Σιγά ρε... 
Χ - Αντε την ανοίγω...

Τα παιδια είχαν σχεδόν φάει την πιτσα τοτε ήταν που ο Θοδωρής παρατητησε ότι κάτω από το τελευταίο κομμάτι της πιτσας που είχε μείνει στο κουτί υπήρχε κάτι, που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί... Πήρε το κομμάτι το σήκωσε και από κάτω είδε ένα σημείωμα που έλεγε με μεγάλα γράμματα: 

"ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΑΣ ΓΕΥΜΑ" 

Μόλις ο Θοδωρής το διάβασε δυνατά ο Στέλιος έφτυσε το κομμάτι της πιτσας που είχε στο στόμα του! Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και τότε ενώ πηγε να πει κάτι η Ντινα χτυπησε για ακόμα μια φορά το κουδούνι της πορτας...

Τοτε η Ντινα πηγε να ανοιξει την πορτα... Όταν την άνοιξε είδε ένα οικιο προσωπο απεναντι της. Ήταν ο ιδιοκτήτης. Ο creepy γερακος.:
Ν - Καλησπέρα..
Ιδ. - Χαίρεται..
Ν - Σε τι οφείλουμε την επίσκεψη σας...?
Ιδ. - Ηρθα να δω αν σας άρεσε η πιτσα που σας έστειλα..!

[Εκείνη την στιγμή ο Στέλιος σηκώθηκε από τον καναπέ με γουρλωμένα μάτια και είπε με τρεμαμενη φωνή:]

Σ - Εσεις... Την στείλατε...???
Ιδ. - Ναι ελπίζω να ήταν του γουστου σας..!!
Σ - Ναι ναι ήταν πολυ ωραια... Αλλά τώρα... Έχουμε πολλες δουλειες και πραγματα να κάνουμε οπότε... Καλυτερα να φυγετε....!!
Ιδ. - Ναι βέβαια... Τα λέμε!
Σ - Ναι πως! {Είπε ο Στέλιος και έκλεισε την πορτα βιαστικά}

Αφου εκλεισε την πορτα συνέχισε ακόμα πιο φρικαρισμενος από πριν:

Σ - Μαλάκες αυτό ήταν θα πεθανουμε ολοι!!! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ! Είμαι τόσο νέος και όμορφος γιατιιι????
Θ - Ε ομορφε ηρεμησε λίγο! Δε θα πεθανουμε!
Σ - Μα αυτός είναι!!
Χ - Δεν είναι σίγουρο...
Σ - Αυτός ειναιιι!
Ν - Στέλιο ηρεμησε!
Σ - ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Θ - Στέλιο βουλωσε το στόμα σου γιατί θα στο βουλωσω εγώ!
Σ - Δεν χρειάζεται! Γιατί σε λίγο ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ!
Ν - Σσσσσσσσσσσ το ακουτε αυτό..?
Χ - Ποιο?
Θ - Σαν να χτυπάει ένα κινητό...

[Εκείνη την στιγμή όλοι βγάλανε τα κινητά τους για να δουν ποιανου χτυπαει αλλά έπειτα κατάλαβαν ότι ακουγόταν κάτω από το πατωμα]:

Τότε τα παιδια άρχισαν να περιφέρονται στο ισόγειο όσο πιο αθόρυβα μπορουσαν, ώστε να ακουν τον ήχο του τηλεφώνου. Η Χαρά και ο Θοδωρής εψαχναν στο σαλόνι, ενώ ο Στέλιος με την Ντινα στον διάδρομο και κάτω από τη σκάλα. Ξαφνικά η Ντινα κατάλαβε ότι όσο πλησιαζε στη σκάλα τόσο δυναμωνε ο ήχος αλλά ξαφνικά πριν προλαβει να το πει στα παιδια ο ήχος σταμάτησε..! Τους φώναξε όλους και τους το είπε. Έτσι ξεκίνησαν όλοι μαζί να ψάχνουν εκεί κοντα.