•Scary Holidays•

~29ο κεφάλαιο~

Χρ. - Και τώρα τι κάνουμε?
Ι - Λευτέρη μπορείς να ξεκλειδωσεις το κινητό? Θυμάμαι σου άρεσε η πληροφορικη στο λυκειο...
Λ - Θα προσπαθησω..

Όλο το βράδυ ο Λευτέρης προσπαθουσε να ξεκλειδώσει το κινητό. Καθοντουσαν όλοι μαζί στο σαλόνι. Η Χριστίνα είχε γυρει το κεφάλι της στον ώμο του Γιάννη καθως αυτός ήταν μισό ξαπλωμενος στον καναπέ. Την πηρε αγκαλιά και έκλεισαν για λίγο τα μάτια τους. Ο Στέλιος είχε ήδη πιει 2 καφέδες και κάθονταν ξάγρυπνος μαζί με την Ιωάννα και τον Λευτέρη περιμενοντας κάποια εξέλιξη με το κινητό. Το βλέμμα του κενό καρφωμένο στο πατωμα. Σκέψεις με την Ντινα περνουσαν από το μυαλό του. Χωρίς να το καταλάβει ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του. Το σκουπισε γρηγορα για να μην τον δουνε οι άλλοι και με γοργό βήμα κατευθύνθηκε στην κουζίνα. Η Ιωάννα που τον είδε πηγε από πισω του και τον είδε να στέκεται μπροστά από τον νεροχυτη της κουζίνας. Φαίνονταν ότι προσπαθουσε να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά και να συγκρατήσει τα κομμάτια του εαυτού του πριν διαλυθούν. Έπρεπε να κάνει αυτό που είπε και στην Χαρά. Να μείνει δυνατός. Η Ιωάννα έβαλε το χέρι της στον ώμο του συμπονετικα. Εκείνος γυρισε ελαφρά το κεφάλι του και την κοίταξε. Την αγκάλιασε σφιχτά και έβαλε τα κλάματα. "Δεν μπορώ άλλο..." Ψυθιρισε μέσα στην αγκαλιά της. Η Ιωάννα τον απομάκρυνε και κρατώντας του τα χέρια κοίταξε τα πρισμενα μάτια του που ήταν γεμάτα πονο και θλίψη. "Και μένα μου λείπει! Ξέρω ότι είναι δυσκολο αλλά θα τους βρουμε!"

Εκείνη την ώρα ο Λευτέρης μπήκε μέσα ο Λευτέρης ενθουσιασμένος.
"Το άνοιξα!" Τα παιδια έτρεξαν στο σαλόνι και ο Λευτέρης του έδειξε το κινητό. Ξυπνησαν και τον Γιάννη με την Χριστίνα και άρχισαν να ψάχνουν εξονυχιστικά το κινητό για οποιαδήποτε πληροφορια μπορουσαν να βρουν. Όλοι οι αριθμοί στις κλήσεις ήταν αποκρυψεις. Μπήκαν στα μήνυματα. Υπήρχε μια συνομιλία παλι με απόκρυψη.
- Όλα εντάξει στην αποθήκη.
- Και εδώ όλα καλά. Δεν έχουν καταλάβει τιποτα. Ελάτε από το σπίτι να δουμε τι θα κάνουμε με τους υπόλοιπους.
-...
- Εντάξει?
-...

Τα παιδιά έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Αυτή η συνομιλία έγινε λίγα λεπτά πριν παρουν τον Θοδωρή!:
Γ - Και τώρα..?
Χρ. - Δεν μας βοήθησε και πολυ...
Ι - Τι λες? Φυσικά και μας βοήθησε!!
Λ - Λέει ότι είναι σε ένα σπίτι!
Σ - Έχει παει 6:00... Πάω να ξυπνήσω την Χαρά για να δούμε τι θα κάνουμε!
Ι - Καλά..

Ο Στέλιος άνοιξε αργά την πορτα του δωματίου της. Κοίταξε το κρεβάτι της αλλά δεν ήταν εκει. "Χαρά?" Φώναξε. "Εδώ!" Ακουστηκε μια φωνή από το μπάνιο. Η πορτα ήταν μισάνοιχτη. Την άνοιξε διστακτικα και βρήκε την Χαρά στο πατωμα μπροστά από την λεκάνη της τουαλέτας. Τα μάτια της ήταν πρισμενα. Έκλαιγε. Σκέφτηκε. Ήταν πολυ χάλια και ήταν πολυ ξεκάθαρο.:
Σ - Τι έγινε? Εισαι καλά?
Χα. - Ναι απλά ένιωσα κάτι σαν ναυτία και δεν μπορουσα να κρατηθώ..
Σ - Τώρα νιώθεις καλυτερα? *είπε και την βοήθησε να σηκωθεί*
Χα. - Ναι.. Νομίζω.. Τελοσπαντων τι έγινε? Βρήκατε άκρη?
Σ - Ναι.. Ελα παμε κάτω να μιλήσουμε με τα παιδια..
Χα. - Τους βρήκατε?? Είναι καλά?? Που είναι??? Πες μου σε παρακαλω!! Πες μου ότι είναι καλά!! *είπε και ξέσπασε σε κλάματα. Έπιασε τον Στέλιο από την μπλουζα και τον ταρακουνουσε.*
Σ - Εϊ εϊ.. Σταμάτα.. Ηρεμησε... Ίσως να βρήκαμε κάτι... *είπε ο Στέλιος προσπαθώντας να την ηρεμήσει*

Η Χαρά άρχισε να ουρλιάζει και να κλαίει. Φώναζε τα ονόματα τους. Έπεσε κάτω και έκλαιγε. Ο Στέλιος την πλησιασε και πηγε να την παρει αγκαλιά αλλά εκείνη άρχισε να τον σπρωχνει μακριά της. Ο Στέλιος την κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά του παρα το σπρώξιμο της και στο τέλος τα παρατησε και τον αγκάλιασε και αυτή. Τα παιδια που άκουσαν τις φωνές ανέβηκαν τρέχοντας πανω και είδαν τον Στέλιο με την Χαρά στο πατωμα αγκαλιασμενους. Χωρίς να την αφήσει τους κοίταξε και κουνησε αρνητικά το κεφάλι του με απογοήτευση. Την άφησε σιγά σιγά και εκείνη κοίταξε τα προσωπα των παιδιων που την κοιτουσαν ανήσυχα. Η Ιωάννα προσπαθησε να την πλησιασει αλλά η Χαρά σηκώθηκε και τρέχοντας πήγε στο δωμάτιο της. Όλοι είχαν μείνει άναυδοι. Ο Στέλιος κάθονταν ακόμα στο πατωμα ακουμπωντας την πλατη του στον τοίχο. Χτυπησε το κεφάλι του στον τοίχο νευριασμενα. Φαινόταν θυμωμένος και απογοητευμένος. "Πάμε κάτω να δουμε τι θα κάνουμε! Πρέπει να τους βρουμε γιατί αλλιώς... Η Χαρά δεν θα αντέξει..."