•Scary Holidays•

~26ο κεφάλαιο~

Μ(αρθα) - Το όνομα μου είναι Μαρθα. Πρέπει να μου πειτε γιατί ψάχνετε αυτόν τον άντρα!
Χα. - Εεε...
Σ - Φαίνεστε έμπιστος ανθρωπος και αν κρίνω από την αντίδραση σας τον γνωρίζετε...
Χρ. - Αυτός ο άντρας έχει απαγάγει την φίλη μας!
Ι - Πρέπει να τον βρούμε!

Η Μαρθα άφησε την γάτα από την αγκαλιά της και προχωρησε στον διάδρομο. Άνοιξε ένα συρτάρι από ένα παλιο έπιπλο που είχε και έβγαλε ένα σκονισμενο παλιο άλμπουμ και πλησιασε τα παιδια. Πήρε μια φωτογραφία και την έδωσε στον Θοδωρή. Τα παιδια κοιτάχτηκαν μεταξυ τους και έμειναν με ανοιχτό το στόμα.:
Σ - Αυτός είναι! Αυτός από το κλάμπ!
Χα. - Ναι!
Θ - Τον ξέρετε??? Γιατί έχετε την φωτογραφία του??

Η κυρία Μαρθα πηρε την φωτογραφία στα χέρια της και την κοίταξε νοσταλγικα.:

Μ - Είναι ο εγγονός μου...
Σ - Τι???
Λ - Πείτε μας που είναι!!
Χρ. - Είναι δολοφόνος!!
Μ - Σας παρακαλω πρεπει να με ακουσετε!! Δεν είναι δολοφόνος! Όταν ήταν μικρός κανένας δεν τον έκανε παρεα... Κανένας δεν του μιλουσε... Ήταν μόνος του... Μέχρι που έφτασε στα 17 του και άρχισε να μισεί της παρεες... Ήθελε να διαλυσει κάθε μια από αυτές!
Γ - Ψυχακιας δηλαδή!
Χρ. - Γιάννη!!
Χα. - Γιατί..? Αφου ψυχακιας είναι!!
Σ - Πείτε μας που την έχει!!
Μ - Δεν ξέρω... Έχουμε χρόνια να μιλήσουμε... Θυμάμαι χρησιμοποιούσε μια παλια απομονωμένη αποθηκη... Ορίστε.. *είπε και έγραψε την διευθυνση σε ένα χαρτάκι *
Λ - Σηκωθείτε παμε! *είπε και άρπαξε το χαρτάκι*

Βγήκαν όλοι έξω και η Χαρά είπε στην Μαρθα:
Χα. - Να ξέρετε ότι κάνατε το σωστό... Πρέπει να πιασουμε αυτόν τον άνθρωπο... Πρέπει να πληρώσει...
Μ - Πρόσεχε κορίτσι μου...! Ποτε δεν ξέρεις ποιος σε παρακολουθεί! *είπε και έκλεισε την πορτα της με δυναμη*

Η καρδιά της Χαράς άρχισε να χτυπάει γρηγορα. Κοίταξε γυρω της προσεκτικά. Η ανάσα της ήταν γρηγορη. Λέξεις και φράσεις τριγυρνουσαν σαν στοιχειά στο κεφάλι της. Όλα ήταν θολά και μαυρα. Τι της συνέβαινε? Τι ήταν αυτό που την είχε ταράξει περισσοτερο? Ένιωσε δυο χέρια να την ακουμπάνε. Ήταν ο Θοδωρής.:
Θ - Χαρά! Τι έγινε? Δεν ακους που σε φωνάζουμε...?
Χα. - Ε.. Τι? Ποτε..
Θ - Τώρα.. Είσαι καλά? Είσαι χλωμή... Μήπως να πηγαιναμε σπίτι?
Χα. - Όχι! Πρέπει να βρουμε την Ντίνα! *είπε και εφυγε απο κοντα του*

Ο Θοδωρής έριξε μια γρήγορη ματιά στο σπίτι της Μάρθας πριν μπει στο αυτοκίνητο και του φάνηκε ότι είδε μια αντρική φιγουρα στο παραθυρο.
Έτσι ξεκίνησαν για την αποθηκη... Όταν έφτασαν κατέβηκαν από το αυτοκίνητο τρομαγμένοι. Κοιταχτηκαν μεταξυ τους. Ο Στέλιος πηρε μια βαθειά ανάσα και έσφιξε τις παλαμες του. Ήταν αποφασισμένος. Προχώρησε με γρηγορα βήματα. Ο Θοδωρής τον φώναξε. Ο Στέλιος δεν σταμάτησε. Ο Θοδωρής έτρεξε και μπήκε μπροστά σταματώντας τον.:
Θ - Σταματα! Τι κάνεις?? Δεν έχουμε σχέδιο! Θα σκοτωθεις!
Σ - Θοδωρη η Ντινα είναι εκεί μέσα! Κάνε στην άκρη! Θα παω!

Οι υπόλοιποι περιμεναν κοντά στο αυτοκίνητο την ώρα που τρεις άντρες βγήκαν με γρήγορες κινήσεις από τη αποθηκη σημαδεύοντας τους με τα όπλα τους. Ο ένας πριν καν το καταλάβουν είχε πιασει τον Θοδωρή από το λαιμό ενώ εκείνος είχε γυρισμένη την πλατη. Ένα όπλο πίεζε τον κρόταφο του. Δεν μπορουσε να κάνει τίποτα. Ο Στέλιος πηγε να τον βοηθήσει αλλά ο άλλος τον σημάδεψε και έτσι αναγκάστηκε να κάνει βήματα προς τα πισω. Ο άλλος τραβουσε τον Θοδωρή να μπει μεσα στο βανακι τους. Η Χαρα φώναζε και έκλαιγε. Ήθελε να τρέξει αλλά ο Γιάννης την κρατουσε σφιχτά και την έβαλε με το ζόρι στο αυτοκίνητο. Η Χαρά συνέχισε να κλαίει μέσα στο αυτοκίνητο. Ο Στέλιος καθισε διπλα της και την αγκάλιασε. Η Χαρά δεν μπορουσε να σταματήσει τα δάκρυα της. Έβαλε το κεφάλι της στο στέρνο του και εκείνος τυλιξε τα χέρια του σφιχτά γυρω απο το σώμα της. Οι υπόλοιποι εστεκαν ακομα έξω σαστισμενοι. Το βανάκι μαζί με τον Θοδωρή είχαν φυγει. Δεν ήξεραν τι έπρεπε να κανουν... Η κατάσταση είχε ξεφυγει...