•Scary Holidays•

~14ο κεφάλαιο~

Το πρωι πρωτα ξυπνησαν τα κορίτσια και αφού ντύθηκαν και μάζεψαν το δωμάτιο πηγαν στη κουζίνα για να φτιάξουν κάτι να φάνε και έπειτα να ξυπνήσουν τα αγόρια. Η ώρα ήταν 11 και τα κορίτσια είχαν τελειώσει το πρωινο τους. Έτσι έβαλαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια για να ξυπνησουν τα αγόρια που ακόμη κοιμόντουσαν. Μετά από μισή ώρα "I don't want a lot for Christmas.. " και λίγο βρίσιμο τα αγόρια είχαν σηκωθεί:
Λ - Πωωω μας πρηξατε ρε!
Σ - Ναι! Αντε τι θα φαμε τωρα?
Χ - Να πατε να παρετε κάτι απέξω.. Εμείς θα πεταχτουμε στα jumbo να παρουμε κατι στολίδια...
Ν - Να μείνει κάποιος στο σπίτι γιατί εμείς μπορεί να αργήσουμε και η χαρά έχει μόνο ένα κλειδί..
Σ - Καλά αντε γεια!
Ι - Γειαα..

Αφότου έφυγαν τα κορίτσια..:
Θ - Θα κάτσω εγώ σπίτι πηγαινετε εσείς να παρετε να φαμε..
Σ - Πωω καλά!
Λ - Αντε Στέλιο παμε..

Αφού έφυγαν τα παιδια ο Θοδωρής πηγε στην κουζίνα για να βάλει λίγο καφέ από την καφετιέρα. Δεν προσεξε όμως και έριξε λιγο καφέ πάνω του. Έτσι εβγαλε την μπλούζα του και πηγε στο μπάνιο να την πλυνει για να μην μείνει λεκές. Άφησε την μπλούζα του να στεγνώνει και καθισε στον καναπέ να χαζέψει λιγο τηλεόραση πινοντας τον καφέ που είχε μείνει στην κουπα του από πριν. Εκείνη την στιγμή χτυπησε το κουδούνι και πηγε να ανοίξει νομίζοντας πως είναι τα παιδια. Όταν όμως άνοιξε την πορτα στην απέναντι πλευρα αντίκρισε... Τον Άγγελο.:
Α - Τι κάνεις εσυ εδώ? Και χωρίς μπλούζα!? Χαραα!! *φώναξε ενώ παραμερισε τον Θοδωρή και μπήκε στο σπίτι*
Θ - Άδικα φωναζεις! Δεν είναι εδώ..
Α - Και που είναι?
Θ - Πηγε να παρει κάτι στολίδια μαζι με τα κορίτσια..
Α - Ποτέ θα γυρίσει??
Θ - Δεν ξέρω..
Α - Καλά θα την περιμενω..! *είπε και καθισε στον καναπέ*

Μετά από λίγα άβολα λεπτά ησυχίας:
Θ - Λοιπόν.. Πως παει με την Χαρά?
Α - Τέλεια! Περνάμε πολυ ωραια! Είναι πολυ καλο κορίτσι.. Είμαι πολυ τυχερός που την έχω..!
Θ - Ναι.. Ναι είσαι.. Γι'αυτό το καλό που σου θελω να της φέρεσαι με τον τρόπο που της αρμοζει!! Αλλιώς δεν θα χουμε καλά ξεμπερδεματα!
Α - Έχεις να την δεις 7 χρόνια.. Πως μπορείς να έχεις απαιτήσεις για τη ζωή της?
Θ - Δεν ήθελα να χαθούμε αλλά δεν γινόταν αλλιώς!
Α - Καλά καλά.. Αντε παω να σου φερω μια μπλούζα..
Θ - Ευχαριστώ.. *είπε διστακτικά*

Μετά από λίγο ήρθαν τα παιδια και κάθισαν όλοι μαζί να φάνε. Αφού γυρισαν και τα κορίτσια, στολισαν όλοι μαζί το δέντρο και το μεσημέρι αποφάσισαν να πανε όλοι μαζί έξω για τσιπουρο.

Στο τσιπουραδικο η ώρα κυλούσε ευχάριστα. Όλοι μιλουσαν και γελούσαν. Η Χαρά σηκωθηκε και πηγε για λίγο στο μπάνιο. Τότε χτυπησε το κινητό του Θοδωρή. Ήταν η Μαρία. Σηκωθηκε και πηγε πιο περα για να μιλήσει. Της μίλησε όσο πιο συντομα και απότομα μπορουσε. Έκλεισε το τηλέφωνο και αφού έριξε μια κλεφτη μάτια στο τραπέζι για να δει αν τον βλέπουν, προχωρησε προς το μπάνιο. Άνοιξε την πορτα και είδε την χαρά να πλενει τα χέρια της. Πηγε απο πισω της και έπιασε απαλά την μέση της. Η Χαρά που μέχρι στιγμής δεν είχε αντιληφθεί την παρουσια του, αμέσως τιναχτηκε και γυρισε έτσι ώστε ήταν προσωπο με πρόσωπο. Στο προσωπο του Θοδωρή σχηματίστηκε ένα πονηρο και παιχνιδιαρικο χαμόγελο. Η Χαρά κατέβασε το βλέμμα της προσπαθοντας να αποφυγει να τον κοιτάξει στα μάτια. Ήξερε ότι άμα τον κοιτουσε θα τα καταλαβαινε όλα. Και αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελε. Ο Θοδωρής σήκωσε ελαφρά το πρόσωπο της και πλησιασε τα χείλη του στα δικά της. Η χαρά δεν ανέπνεε. Το μόνο που έκανε ήταν να κοιτάει βαθιά μέσα στα πρασινα μάτια του που γυαλιζαν. Ο Θοδωρής πλησιαζε περισσότερο. Η Χαρά δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν θα ήταν σωστό να το κάνει αυτό στον άγγελο. Οχι. Δεν μπορουσε. Με μια απότομη κίνηση τραβήχτηκε από τον Θοδωρή και γυρισε στο τραπέζι.

Αφού έφαγαν χαιρετηθηκαν όλοι μαζί, πηγε ο καθένας στο αυτοκίνητο του και έφυγαν αναμένοντας την επόμενη συνάντηση τους....