•Scary Holidays•

~9ο κεφάλαιο~

Αφου ο Θοδωρής με την Χαρά πηραν μπυρες και πίτσα για να φάνε πηγαν να βρουν τα παιδια στην παραλια. Κάθισαν μαζί τους και άρχισαν να συζητουν όλοι μαζί:

Σ - Αντε που είστε τόση ώρα..!
Χ - Εε να... Πηγαμε να παρουμε κατι να φαμε...
Ν - Μμμ... Μα περασε μια-μισή ώρα απ'οταν μου έστειλες μήνυμα ότι θα ερχόσασταν...
Χ - Ε αργησαμε.. Τι θέλετε τώρα?..
Σ - Τι κάνατε και αργησατε...? *είπε ο Στέλιος κοιτώντας πονηρα μια την Χαρά και μια τον Θοδωρή*
Θ - Το κάναμε! Θα σκάσετε τώρα?!
Χ - Θοδωρή!!
Ν - Χαχαχαχαχα ήμουν σίγουρη!
Σ - Χαχαχα
Χ - Σκαστε τώρα!

Μετά από αυτό τα παιδια έμειναν στην ησυχία για λίγη ώρα. Κανένας δεν μιλουσε. Όλοι ήταν βουτηγμένοι στις σκέψεις τους αγναντευοντας την θάλασσα και τα αστέρια. Είχε νυχτώσει πλεον για τα καλά και έπρεπε να ανάψουν φωτιά. Αφού λοιπόν άναψαν και την φωτιά πηραν ολοι από μια μπύρα και ακολουθησαν ακόμα μερικά λεπτά ηρεμίας, μέχρι που η Χαρά ξεκίνησε την συζήτηση λέγοντας:

Χ - Θυμάστε πως γνωριστήκαμε? *είπε με μια νοσταλγία στην φωνή της*
Ν - Χαχα ναι.. Εσυ, εγώ και η Ιωαννα πηγαίναμε δευτέρα γυμνασίου και ειμασταν στην ίδια τάξη...
Χ - Και αρχίσαμε να κάνουμε πολυ παρεα..
Ν - Μέχρι που γίναμε κολλητες... *είπε και ένα χαμογελο σχηματίστηκε στα χείλη της*
Χ - Και ένα καλοκαίρι... Γνωρίσαμε τα παιδια...
Ν - Ναι! Θυμάσαι? Κάναμε βόλτες και μετά πηγαμε στο γήπεδο που ήταν κοντά στην γειτονιά μου και εκείνοι έπαιζαν μπάλα..
Χ - Ναι! Που στην αρχή τους σνομπαραμε γιατί νομίζαμε ότι ήταν ψώνια..
Ν - Χαχαχα ναι!
Θ - Εμείς ειμασταν ψώνια ή εσείς ρε??..
Σ - Ναι ρε ουτε μας μιλουσατε!
Ν - Ναι... Μέχρι που η Χαρά προσεξε καλυτερα τον Θοδωρή και έφαγε κόλλημα!
Χ - Ρε Ντινα!
Θ - Χαχαχα έτσι εε?
Σ - Λες και εσυ δεν το είχες καταλάβει ρε! Αφου μετά άρχισες να με πριζεις ότι την γουστάρεις και να παμε να τις μιλήσουμε!
Ν - Χαχαχαχα...
Χ - Α αλλιώς δεν θα ερχόσασταν?
Θ - Σημασία έχει ότι ήρθαμε να σας μιλήσουμε και έτσι αρχίσαμε να κάνουμε παρεα!...
Χ - Ναι.. Και αφου τα φτιάξαμε εμείς.. Ήρθε και μου είπε ο Στέλιος ότι θέλει την Ντινα..
Θ - Χαχαχα ναι θυμαμαι που μου το είπες αυτό!
Ν - Χαχα και μετά ήρθε και μου τα ζήτησε..
Χ - Χαχαχα τουλάχιστον πηρε πρωτα την έγκριση από μένα.. Χαχαχα..
Σ - Είδες? Εγώ είμαι καλό παιδι..! *είπε και έπιασε την Ντινα από την μέση*
Θ - Και μετά από εσάς... Θυμάστε ποιοι τα έφτιαξαν?...
Χ - Ναι... *είπε με φανερή θλίψη στη φωνή της*
N - Ναι η Ιωάννα και ο Λευτέρης...

Για λίγα λεπτά επικράτησε ησυχία... Τα προσωπα όλων ήταν βουτηγμένα στη θλίψη. Δεν ήταν και λίγο αυτό που τους συνέβη. Την σιωπή έσπασε ο Στέλιος λέγοντας:

Σ - Ίσως θα ήταν καλυτερα..
Ν - Να τους...
Χ - Ξεχάσουμε..?
Θ - Ή να θυμόμαστε μόνο τα καλά και να προχωρήσουμε παρακατω..
Ν - Συμφωνώ!
Σ - Και γω!
Χ - Στην υγεία τους λοιπόν *είπε σηκώνοντας το μπουκάλι με την μπυρα που κρατουσε στο χέρι της*

Σ - Δεν θέλω να χαλασω την στιγμή... Αλλά μην ξεχνάτε ότι εμεις είμαστε ακόμα ζωντανοί και ο δολοφόνος ειναι εκεί έξω.. Πιθανότατα έξω από το σπίτι μας... Ή ακόμα χειρότερα μέσα στο σπίτι ή να μας παρακολουθει!!!
Ν - Στέλιο αγαπη μου μην φρικαρεις!
Χ - Παρολα αυτά... Μπορεί να έχει δίκιο... *είπε κοιτώντας υποπτα γυρω της*
Θ - Ίσως να μην κοιμηθουμε σπίτι σημερα...
Σ - Και που να κοιμηθουμε?? Έξω?!
Ν - Έχει δίκιο ο Στέλιος.. Καλυτερα να παμε σπίτι αλλά να είμαστε πολυ προσεκτικοι....
Χ - Ναι...
Θ - Τότε καλυτερα να πηγαινουμε γιατί πήγε 2:00..

Έτσι τα παιδια γυρισαν στο σπίτι. Αποφάσισαν να κοιμηθουν όλοι μαζί στο δωμάτιο του Στέλιου και της Ντίνας για να είναι πιο ασφαλείς.:
Θ - Στέλιο ας κοιμηθουν τα κορίτσια και μεις να κάτσουμε να τις προσέχουμε..
Σ - Τι λες ρε!?
Ν - ΣΤΕΛΙΟ!!
Σ - Καλά καλά θα τις προσέχουμε!

Έτσι και έγινε. Τα κορίτσια κοιμηθηκαν και τα αγόρια εμειναν ξαγρυπνα στο προσκεφαλι τους να τις προσέχουν...