Elfida

bolum 22

LARADAN

Şu anda Alihanla aynı odada, hatta aynı yatakta. Ben onun kolunun üstünde uyanık bir şekilde, tavanı izliyorum.

Dün uçaktan indiğimizde, saat epey geçti. Alihan beni bu saatte beni göndermek istemeyince, otele gittik. Ben hemen karşı çıkmadım. Çünkü ondan ayrılmak istemiyordum. Onun yanındayken ilk defa kalbim bu kadar hızlı çarpıyordu. Sanki mıknatıs gibi. O zıt kutup, ben zıt kutup birbirimizi çekiyorduk.

Aşk dedikleri bu olsa gerek. Sevdiğinin yanındayken. Sanki tek güzel kadın kendinmiş gibi hissetmen. Sonra kalbinin ritmi değişmesi. Bunu kelimelerim bile anlatamam. İnsan yaşadıkça inanır, nasıl bir duygu olduğunu.

Aslında Alihan koltukta yatarken. Nasıl, ne ara buraya geldi hiç ama hiç fark etmedim. Ama şu anda çok mutluyum.

Alihan kıpırdanmaya başlayınca. Hemen gözlerimi kapattım. Beni uyuyor zannetsin sandım ama bay çok bilmiş

"uyumadığını biliyorum Elfida"

Elfida demesini istemiyorum ama onun için bu isime de katlanırım.

Hızlıca gözlerimi açıp ona dik dik bakmaya başladım.

"bay çok bilmiş yine iş başında "

Ben bu cümleyi kurduktan sonra Alihan o tatlı sesiyle gülmeye başladı.

Ah be adam ben sana zaten ölüyorum bide şöyle gülünce yok oluyorum. Yapma.

Ben ona dik dik baktığımı fark edince . ciddileşip.

"ne oldu "

İşte şöyle yola gel.

"komik bir şey söylediğimi hatırlamıyorum"

"ama ben seni görünce, seni his etiğimde hep mutluluktan gülmek istiyorum. Ona ne demeli"

Buna cevap veremem işte.. ben onun kolundan kalkıp, açık kalan saçlarımı tepeden topuz yaptım. Alihan da bu sırada beni izliyordu.

"ne. Ne bakıyorsun "

Pes edercesine ellerini havaya kaldırıp

"tamam ablacım kızma. Yapmam bir daha "

"sen tam bir çocuksun. Hem de 4 yaşında bir çocuk "

Alihan bir anda beni belimden sarıp yatağa geri yatırdı, kendisi de yan tarafımda. Sonra tek kolunun üstünde durdu. Tam gözlerimin içine bakıp.

"aslında düşündüm de. Çocuk deyince . şöyle bir çocuk yapmaya mı başlasak."

Oha, çüş. Yavaş gel. Bu ne. Adam çocuk yapmaktan bahsediyor.

Onu hızla üstümden itip. Yataktan ayağa kalktım.

"oha. Yavaş gel. Sen ne sandın beni hayat kadını falan mı "

Bu kelimelerimden sonra Alihan hızla yataktan kalkıp yanıma. Tam dibimde durup.

"Elfida. Sakın bir daha bu cümleyi kullanma. Ben hayatta olduğum sürece. Ölmediğim zamana kadar..." cümlesini tamamlamasına izin vermeden. Dudağını sert bir şekilde öpüp, geri çektim hemen kendimi. Alihan böyle bir şeyi beklemediği için. Şaşkın bir halde bana bakıyordu.

"hayır Alihan ölüm lafı geçmesin aramızda" dedim göz yaşlarımla birlikte. Alihan ın ölümüne sala ama asla dayanamam.

"tamam "dedi. Elini göz yaşlarımı silerken "ama sende ağlama. Ağlamak yakışmıyor o güzel gözlerine "

"tamam. Ben sana zaten şaka olarak söyledim"

"şaka olarak da söyleme "

"söz "