Elfida

Bölüm 29

ELFİDADAN

Şu anda etrafa salak salak bakıp sırıtıyordum. Merihin mutlu olmasını çok istiyordum. Gerçekten oda benim gibi mutlu olmayı hak ediyordu. Ceren bile şu an mutlu. Aslında ceren çok güzel bir kız, onu Alihanın yanındayken ne kadar kıskanıyordum. Şu an hiç kıskanmam. Çünkü Alihanın artık, ruhu, kalbi her şeyi ile bana ait.

Odam da tek başına oturuyordum. Güneş artık batmıştı. Gün bitiyordu. Alihan işleri olduğu için hala gelmemişti.

Yerimden kalkıp, odadan çıktım. Aşağıda herkes kendi halindeyken. Alihan bey hala gelmemişti. Yukarıya tekrar çıkıp. Odama girip kapıyı kapattım. Telefonu alıp Alihanı arayacakken. Kapının kapanma sesi ile arkaya döndüm. Telefonu hemen kapattım.

Alihan çantasını yere fırlatarak yanıma gelip sarıldı. Nefesi boynumu delip geçerken, o iyi ce nefese aldı. Sanki hiç nefes alamamışta yanıma gelip ala biliyormuş gibi. Bende ona sarılınca. Kulağıma fısıldadı.

"çok özlemişim. "

"ben de "

Geri çekilip gözlerimin derinine bakarak.

Ne yapacağımı bilemedim şimdi. Ay burası bir sıcak mı oldu ne. Yerimde kıpraşırken.

Kapı çalınca, kapıya dönüp baktım. içinden bir küfür savurup. Kapıyı açtı karşısında Zeyno anneyi görünce süt dökmüş kediye döndü.

Zeyno anne

"Alihan biz babanla misafirliğe gidiyoruz. Fatma ablan da erken çıktı. Yani anlıycan elfida ile yalnızsınız"

"tamam anne "

Kapıyı kapattıktan sonra Alihan beni belimden tutup bedenine bastırınca, eski halimize döndük.

"elfida. Diyorum ki. Acaba hazır baş başayken..." ima ettiği şeyi anlayıp hemen Alihan dan ayrılıp. Kafamı kaşımaya başladım.

"Alihan. Yemek.... Aynen aynen yemek yemedik. "

Aferin Elfida. Sıvadın resmen. Daha yerin dibine girdiğimi anlayınca. Elinden tuttum hemen. Alihan ise pis pis gülüyordu.

"Alihan. Hadi "

Oda elimi tutup.

"tamam. Tamam "

El ele aşağı indiğimizde kimse yoktu. mutfağa gidip. Dolaba baktım hazırda bir şey var mı diye. Fakat dolapta hazırda bir şey yoktu. Alihan a dönüp

"yemek işi ellerinden öper Alihan "

Oturduğu yerden kalkıp.

"nasıl ya. Annem yemek bırakmamış mı "

"he Alihan bırakmışta. Biz görmüyoz . yok işte "

Arkamdan belime sarılarak kulağıma nefes kesen sesi ile.

"o zaman, benim hayatım, karım hazırlar "

Ben hayatım, karım demesinden sonra eriyip, gülümserken. Birden bire beni kandırdığı geldi. Hızla ondan ayrılıp.

"yemezler canım yemezler. Senin de ellerinden öper "

Oda birden bire ciddileşip.

"o kadar güzel söz söyledim ama "

O bana ne dedi...

"tamam Alihan bey. Sen git otur ben hazırlarım. Ben zaten güzel söz hak etmiyorum. Sadece işine yaradığım zaman gelir bi iki güzel söz söyleyip halledersin "deyip. Mutfak tezgahına yönelip. Tencere aldım. Ben tencere aldıktan sonra. Alihan tekrar belime sarıldı, bedenini bedenime yaslayıp.