Jeon And Smith

JS 3: Brain Tumor

Kinaumagahan. kinausap kami ni mom lahat.

"Kalimutan niyo muna yung nangyari."

"Hmm."

Umiyak si mom ng bigkasin niya na ang mga salitang.

"Your grandma is dying."

Nagulat kami sa sinabi ni mom

"Mom,ano to?"

"Panong dying?" tanong ko.

"She has a brain tumor."

Sa gulat ko. hindi ako makapaniwala sa sinabi ni mom kaya hindi muna ako naniwala.

"Mom. stop wasting our time with that bullshit!" sigaw ni Violet.

"Hey. magdahan dahan ka diyan sa bunganga mo." sumbat ni Candice.

"Stop it! ganyan niyo ba bigyan ng galang si mom? para kayong walang pinag aralan." sabi ni kuya.

Hindi namin alam kung totoo yung mga sinasabi ni mom

"Stage 2."

"Mom. ano ba to?"

"I'm telling the truth. Stage 2 na yung sakit ng lola niyo."

"Ma."

Hindi ko alam kung bakit nangyayari to pero sabi ni mom kailangan daw namin pumunta sa Korea para subaybayan siya.

Kahit manlang sa huling mga araw niya makita niya ulit kaming mag kakasama.

Si lola Cyndie yung nag palaki saakin. sila kuya kasi sa U.S.A habang ako nakasama si lola sa Korea.

Marunong ako mag ala koreana. pero hindi ko rin naman makakalimutan yung pagka pilipina ko.

Si lola Cyndie kasi yung grandmother na hindi mo kayang makalimutan. oo strikto siya pero sobrang mabait yun.

Dun ako namuhay simula ng 4 years old ako. mahirap mag adjust nung una pero hanggang sa nasanay na rin ako.

Kaya ansakit na marinig ko kung ano yung sinabi ni mom

"Kukuha na ako ng ticket niyong apat."

"Wait. naming apat? hindi ka sasama mom?" Seryoso na yung muka ko neto.

"No. but i'll try."

"Wait. naming apat. so kasama si Violet?" Pag tataka ni kuya.

"Yes anak."

"Ma naman." Busangot ni Candice.

"It's okay nak."

Sa sobrang inis ni Candice umakyat nalang siya sa taas at nag pahinga.

Kinausap ako ni mom pati na rin si kuya.

"Nak. kayo yung nakakatanda sa kanilang dalawa. you're the one who should finish this argue."

"Ma. parang ang hirap naman kasi ng sinasabi niyo." sagot ni kuya.

"Ma. tama ba naman yung ginawa niya." tanong ko.

"Kayo nalang yung mag adjust nak."

"Ma. parang ang unfair naman saamin nun ni stacey."

"I don't know kung pano niyo aayusin pero dapat bago kayo pumuntang Korea maayos na to."

Wala kaming magawa ni kuya kung hindi ang sumunod nalang.

Hindi madali ang lahat ng to para saakin. lalong lalo na kay kuya.

Alam ko kung gaano siya nalulungkot sa nangyari.

Nag usap kami saglit ni kuya sa kwarto ko pero wala rin kaming maisip na dahilan para mag sorry kay Violet hindi namin alam kung paano sasabihin. kung paano sisimulan.

"Bahala na. wag na natin intindihin yun."

"Pero kuya sabi ni mom eh."

"Give her space."

Nag agree nalang ako sa sinabi ni kuya kahit ako ayoko na rin siyang intindihin.

Hindi lang naman si Violet yung iniintindi namin. si mamita. yung tumor niya dapat nga pag ganto hindi siya sumasabay. ayoko rin namang ma stress kaming lahat kakaintindi lang sakanya.