Jeon And Smith

JS 1: Accident

"What happened ma?" sa sobrang iyak ko hindi ko na alam yung gagawin ko.

"Your dad is dead."

"D-d-ead? panong patay?" gumuho yung mundo ko when i heard what mom said.

"Na aksidente dad mo."

"I'm coming ma." hindi ko na alam yung gagawin ko at agad akong nag madali para puntahan sila mom sa hospital. i called Jessy para samahan ako.

"Jessy can you go with me?" tinanong ko siya ng mahinahon while my tears are falling.

"I heard what happened. yes sunduin moko sa labas ng bahay."

"I'll be there." iyak na ko ng iyak ng mga panahong yon.

Ilang minuto lang nasundo ko na si Jessy agad kaming dumiretso sa hospital.

"Ano raw ba nangyari Stace?"

"Hindi ko rin alam pero kailangan ko na puntahan si dad." sa sobrang iyak ko napahinto ko yung sasakyan.

"Stace. calm down baka ma aksidente tayo. ako na mag dadrive." offer ni Jessy.

"Hindi ko na kaya." sabay pukpok ko sa salamin ng sasakyan ko.

Lumipat si Jessy sa driver's seat at siya na ang nag drive.

Habang nag dadrive siya kinakausap niya ko pero hindi lang ako naimik.

"Wag mo masyado dibdibin. andyan pa naman yung mom mo." pagpapakalma sakin ni Jessy

"Sa tingin mo ba madali to sakin?" i answered.

"Naiintindihan kita Stace."

Hindi nako sumagot pa.

Nang nasa hospital na kami dalidali kong tinanong yung nurs kung nasaan yung room ni Gary Smith pero hindi siya nag respond.

"Ano? wala kang alam? useless!" sa sobrang iyak ko nilabasan ako ng galit.

"Stace kumalma ka."

"Anong kalma? namatayan ako ng dad kalma?"

Sa hindi makasagot yung nurs sakin hinanap ko si dad sa bawat room ng hospital na toh.

Hanggang sa makarating nako ng 2nd floor. sa sobrang pagod ko napaupo nalang ako at tumuho ng husto yung mga luha ko.

Pero nakita ako ni Candice at tinuro yung daan kung nasaan si dad.

Ng papasok na kami sa room niya nakita ko na yung mga sugat ng katawan niya agad akong pumasok para yakapin siya

"Dad. bakit? ang daya mo naman eh." tuloy tuloy ang pag luha ng mga mata ko.

"Ate. dad is already dead. we need to accept it." habang sinasabi ni Candice ang mga salitang yon niyakap niya ko ng sobrang higpit.

Hindi ko maisip na ganto yung mangyayari.

habang niyayakap ko si dad si mom
napaiyak din.

"Candice is right Stace."

Napaka hirap sabihin ng mga salitang yon. nakikita ko sa mga mata ni mom na hindi niya rin kaya.

"Asan si Violet mom?" tanong ko kay mom. kumpleto kaming lahat pero siya lang yung wala.

"Hindi ko alam nak."

Dumaan ang maraming oras hanggang sa nag umaga na pero wala parin si Violet.

Nag paalam ako kay mom na babalik muna ako ng bahay para mag ayos. para na din hanapin si Violet.

"Kuya. ikaw muna bahala kay mom." pakiusap ko kay kuya.

"Oo sige. hanapin mo si Violet." utos ni kuya.

Umalis na ko sinabay ko na rin si Jessy dahil alam kong may trabaho rin siya.

Nag pahinga muna ako sandali sa bahay. tinawagan ko si Marge kung alam niya kung nasaan si Violet pero hindi niya rin alam.

Naligo ako at inayos ang sarili ko mga ilang minuto lang at sinimulan ko nang hanapin si Violet.

Pumunta ako sa bahay ng kaibigan niya.

"Ah. excuse me. nandito po ba si Violet?"

"Violet?" pagtataka nung babae.

"Opo. galing po ba siya dito?"

"Ay. hindi po siya dito pumunta." sagot nung babae.

"Ah. sige salamat."

Umalis na ko. pero sunod kong pinuntahan yung ex niya pero wala rin siya dun di ko na alam kung san siya pupuntahan kaya kila Marge ako pumunta.