Jeon And Smith

JS 71: Danger

Hindi ko matatagong mahal ko padin si Jungkook. Pero ginawa ko naman yun para na din sa kanya. Baka napapagod na din siya.

Pero, hindi ako mag reresign. Alam kong mahirap pero, pangarap ko kasi yun eh.

Naka leave ako ngayon ng 5 days, sabi nung manager ko magpahinga daw mun ako. This past days kase hindi ako makapag focus sa trabaho, siguro dahil na din sa nangyari. Pumunta ako sa bahay para kumuha ng damit.

Nadatnan ko dun si Jungkook. Nag babasa ng brochure. Hindi kami nag papansinan. Hanggang sa tawagin niya nalang ako.

Nilingon ko siya pero wala siyang sinabi.

Umakyat ako sa taas na parang walang nangyare. Para bang kakilala ko lang siya. Well, yun nalang naman talaga kami.

May dala dala akong bag. Dun ko nilagay lahat ng mga damit na dadalhin ko. Nag plano akong bumalik sa Seoul. Mas malapit din kasi. Pero yung totoo, gusto ko na ding mapalayo kay Jungkook. Pero dahil sa trabaho, nakikita ko padin siya.

Naluha nalang ako nang makita ko yung picture naming dalwa sa table.

"J-j-jungkook."

Humihikbi nanaman ako. Pag baba ko ng hagdan, bigla nalang may yumakap saakin.

"You're still leaving?"

Tanong niya.

"I'm sorry Jeon."

"Be happy."

Nang makabitiw na siya sa yakap, yung tanging nagawa ko nalang ay ngumiti. Kahit may mga luhang tumulo, pinilit kong ngumiti.

Bago ako lumabas, nag iwan siya ng salita.

"If-- ever you needed someone-- i'm here. to-- comfort you."

Tanging ngiti nalang yung nasagot ko sakanya.

Bumalik ako sa Seoul para iwan yung mga gamit ko. Nag plano akong puntahan yung mga lugar na pinuntahan naming dalawa. Medyo gabi na pero, ayos lang.

Alam kong hindi ito yung way para maka move on ako pero, gusto ko lang talagang puntahan. Namimiss ko eh.

Nag lalakad lakad ako papunta sa isang ground. Kaunti nalang yung mga tao. Sobrang sarap ng hangin. Kaya hindi ako nawawalan ng gana mag lakad.

Mas masaya siguro kung kasama ko siya ngayon. Wala eh. Pinakawalan ko na.

Habang naglalakad ko, nakikinig ako ng kanta. Haist. Drama diba?

"All by my self. Don't wanna be."

"Ohh s*it!"

Natawa nalang ako sa mga pinag gagagawa ko. Maya maya may bata akong nakita. Binigyan niya ako ng cotton candy.

I leaned closer to him then asked.

"For what little kid?"

"I notice you pretty."

"Ohh. Haha. Such a silly kid. Thank you!"

Hinawakan ko yung ulo niya. Biglang nag karoon ng "awkward" between us.

Nagulat nalang ako ng nakawan niya ako ng halik sabay takbo.

"Aish. That kid."

Kinain ko nalang yung cotton candy na binigay niya saakin. Hanggang sa maiyak nalang ako ulit. Phew! Lagi nalang bang ganto? Ang hirap! Bat ko pa kasi toh ginagawa.

Nag plano na akong umuwi. Hanggang sa bigla nalang may sasakyang umarangkada sa harap ko at bigla akong hinila. Tinakpan din nila yung bibig ko.

Jungkook's POV

I saw a little boy ran beside me. He was smiling like he won a lottery. I was walking in a place we just went to. Until i just heard a familiar voice.

"Stacey!"

I ran towards my car and drive fast as i can.