Jeon And Smith

JS 41: The Date

"Are you ready Stacey?"

Katok niya na nang gagaling sa labas ng kwarto ko.

"Yeah just wearing my shoe."

"I'll wait you."

"K!"

Tumingin muna ako sa salamin before akong lumabas ng pinto. Just to make sure na maayos akong tignan para sakanya.

I opened the door.

"W-w-woah! You-- look gorgeous."

"I know."

"Let's go?"

Inabot niya sakin yung kamay niya. Pag kababa namin ng hagdanan hawak hawak niya yung kamay ko. Inaalalayan niya ko pag baba.

Pinakbuksan niya ako ng pinto sa kotse.

"Thank you Jungkook."

I squeeze his face. Then he smiled.

Sa boksoondoga kami pumunta. Malapit lang din dito saamin.

I make sure na naka shades siya masyadong marami yung tao dito.

Umorder na din si Jungkook. Tatlo lang yung inorder namin. Included na yung dessert. Na serve agad saamin yung food kaya naka kain kami agad.

"Hmm. This is good."

"Actually it's too spicy."

"It is?"

"Uhuh."

Nag patuloy kami sa pagkain hanggang sa maubos na namin.

"Darling. Why don't we take a picture?"

Jungkook.

"A picture? Sure!"

Kinuha niya yung phone niya sa bulsa then i smiled.

"1. 2. 3."

"Let me see."

"Here."

"I cannot even see your eyes Jungkook."

"Don't worry we'll take a picture when we got home."

"Promise?"

"I promise."

After a while umalis na kami. Kain lang talaga yung sadya namin pero nagulat ako nang hatakin niya ako malapit sa fountain.

"J-j-jungkook!"

"Let's wish!"

Nag labas ako ng coins pero yung coins niya yung ginamit ko.

We both close our eyes pero pinagmamasdan ko siya. Sobrang gwapo niya.

"Throw it now."

Hinagis na namin yung coin sa fountain.

"So what's your wish?"

Tanong ko.

"I hope we can live longer."

"Live longer?"

"Yeah. With our kids."

"Aish."

I tapped his right arm.

"Someday!"

"Why? Are you sure that i will be the one who will marry you?"

Niyakap niya nalaang ako.

"Let's go?"

Nang makauwi na kami dumirecho na ako agad sa kwarto para magbihis. Suddenly itong si Jungkook pumasok.

"What the hec--"

"Ohh. S-s-sorry."

Tinakpan niya yung mata niya gamit yung kaliwa niyang kamay.

"G-g-goo ouuutt!!!"

"S-s-sorry!!!"

Natataranta na ako kasi halos di ko pa na susuot yung shorts ko. Binilisan ko na yung pagbihis para papasukin siya.

"Come in!"

I act as normal.

"Mwo? Sorry!"

"It's okay."

Nanahimik ako then kinuha ko yung phone ko. Umaarte lang ako na parang walang nangyari kahit na hiyang hiya ako kanina.

"Jungkook. Can you knock if you want to come in? In that way we can be sure that--"

Pinigilan niya akong magsalita gamit yung index finger niya.

"Shh."

"Aish. I'm talking to you!"

"Shhh! Let's take a pic."

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya.

"What? How can you be calm when i'm mad though."

I crossed my arms.

"You're mad??"

Tinignan ko siya ng masama.

"Come here."

Hinila niya ako papunta sa side niya sabay yakap.

"What now?"

"Stooopp it!! You're getting worse."

"Worse?"

Hindi ko siya pinansin.

"Hey. Didn't i said sorry? Then i you won't accept it then don't!"

Nag walk out siya.

"Hey Jungkook!"

Huminto siya sa paglakad niya pero nakatingin siya sa baba. Hindi ko alam yung sasabihin ko kaya bumaba na siya.

"Aish. Bat ba ang mean niya? Siya na nga yung may kasalanan eh. Ang lakas naman ng loob niya."