Jeon And Smith

JS 28: Roof Top

Pumasok ako this morning. Palibhasa kinukulit ako nung boys. Tinadtad ba naman ako. Gusto nila akong papasukin.

Tumawag si Jungkook saakin. Susunduin niya daw ako. Sabi ko wag na pero ang kulit.

Sabi niya babawi raw siya sakin.

Pumayag nalang din ako.

"Mamita. Aalis na po ako."

"Sige ija. Andyan na ata yung sundo mo"

"Ah opo."

"Sige ija. Ingat!"

"Sige po!"

Nakita ko na si Jungkook sa labas kaya nilapitan ko na siya.

This time siya na yung nag bukas ng pinto para sakin.

"Oh. Why did you open this door?"

"For you."

YIEEEEE!!!! KILIG FACTOR

"Hmp."

Sinimulan niya nang mag maneho. Pero hindi ko siya pinapansin.

"Stacey."

Lumingon ako sa kanya.

"Are you still mad?"

"Jungkook. Why are you asking me if i'm mad? You don't care if i'am."

"So you're mad? I already telled the staffs. So you're not supposed to be mad at me right now."

"It's not easy as that Jeon."

"You keep on calling me in that name."

"Why? Isn't it yours?"

"I know. Just-- ugh. Nothing."

Talo ka! Wag ka na kasi dada ng dada. Hihi.

"What?"

"Nothing. I said."

Tumingin ako sa bintana. Pero ramdam ko na tinitigan niya ako ulit.

Nakatingin kasi ako sa side mirror. Huli ka!

Nakarating kami ng mga around 8:27
Maaga kami this time.

"Stacey. I'll sign you up."

"No need. I can."

"I can do it for you."

"I said i can."

"I just want to help."

"Give me that."

"I'll do this for you."

"Stop."

"Stacey. Give me that."

"JUNGKOOOOOKKKK!!!!"

Napahinto siya.

"I said i can."

"I just want to help?"

"Can't you just go?"

"Sorry Stacey."

"Go!"

Ang kulit ng lalaking toh. Kala ko titino na.

Kumulit lalo.

Pag kapasok ko sa loob tinignan ako nila hope.

"What?"

I saw Jungkook na naka pout.

ANOOOO BAAA????

Oh. Ngayon nag papacute ka? Tigilan moko ah.

"Look. Jungkook is mad."

"So. He's mad now? I'm supposed to be the one who should be mad. right?"

Nanahimik silang lahat.

"Tsk."

Lumabas ako. Pumunta ako sa roof top.

"Leche!!!"

Sigaw ko!

"Lintik na buhay tohhh!!!!"

Paglingon ko andun na si Jungkook tapos si Jin.

"Stacey!"

"Wag ka lalapit."

"W-w-what?"

"Wag ka lalapit sabi eh."

"What are you saying?"

"Tatadyakan kita! Isang hakbang pa."

Tumigil siya dun.

"Hyung. Go back now. Thank you."

Nakita kong umalis na si Jin.

"Ano bang problema mo? Bat ang kulit kulit mo? Leche. Lahat nalang ba? Bat ka ba aligid ng aligid? Ano bang kailangan mo sakin?"

"Look. Can you calm down? It seems you're talking to me with your language in manila."

"Oh anong pake mo?"

"Why do you keep on saying those? Bla bla bla."

"Layuan mo nga ko. Leche."

"What's your problem?"

"J-j-just go!"

"I don't want to leave you here."

"Then i command you to leave me now."

Nanahimik siya bigla. Hindi ko na siya nilingon. Sa tingin ko bumaba na siya.

Bumaba na ako. Binuksan ko yung pinto.

Ginulat niya ako kaya nadulas ako. Napakapit ako sa colar ng damit niya. Nakahawak siya sa likod ko.

Parang naaalala ko yung nangyari sakin sa hagdan these past weeks.

"You?" We shouted in chorus.

Agad akong tumayo at bumaba. Umiwas ako sakanya ng tingin.

Nakita ko rin yung pagkagulat ng mga mata niya. Naalala ko yung mata nung lalaking nakabangga sakin before. Parang siyang siya yun.

MY GHADDDDD!!!! SIYA BA YUN? SANA NAMAN WAG. IBANG IBA YUN SAKANYA. BUYSITTTTT!!!