JS 66: Tears

4 1 0
                                    

Tinext ko si Jungkook. 5:30 na pero wala padin siya. Namimilipit na sa sakit yung puson ko.

Me: Where are you?

Jeon: I'm still with hyungs.

Me: GO HOME!!

Jeon: Wae?

Me: Just go home! Did you bought my napkins?

Jeon: Ye. I'm going home.

Mga sampung minuto nakauwi na siya. Nakita niya akong hawak hawak yung puson ko. Sinubukan kong umarte ng normal pero sobrang sakit na talaga.

"WHAT HAPPENED?!?"

"Where's my napkins?"

"Here. What happened?"

"My lower abdom--"

Dumiretcho ako sa cr para mag palit.

Phew. This is a bloody day!! Paglabas ko ramdam ko agad yung pag aalala ni Jungkook.

"Hey. Are you okay?"

"Tsk. I told you to go home at exactly 5:30. You're late."

"I'm sorry. I just--"

"And you bought a napkin with wings?!?"

"Wae? Should it be non wings? I'll just buy another one."

"Tsk. No need! I have no choice. I need to wear it."

"Why are you so mad?"

"Tsk."

Iniwan ko siyang magisa sa taas. Nagugutom ako.

Nag hanap ako ng pagkain, pero wala akong nadatnan. Hindi man lang siya bumili ng pagkain? Hayst.

"Jungook!!!!"

"Ye?"

"Why did't you just bought food for us?"

"You didn't tell me to buy one."

"Aish. Do i have to say it to you?"

"We have our stocks."

"Tsk. Then you cook."

"Okay ma'am! Tsk."

Feeling ko sobrang bigat na ng katawan ko. Tinatamad na ako. Gusto ko lang matulog ng matulog. Kung pwede lang. Yung tipong 12 hours kang tulog.

Habang nagluluto siya, nakatitig ako dun sa pan. Hindi ko alam pero sobrang nagugutom na ako.

"Hurry up. Can you?"

"Tsk. Just wait!"

"I'm just telling you to hurry up cause i'm hungry."

"And you think i'm not?"

Tinarayan niya ako.

"Didn't you meet up with your hyungs?"

"Nevermind."

"Tsk."

"Can you just stop saying those? Tsk tsk tsk. Ugh!"

Natawa ako kaya bigla akong humiga sa sofa. How can he just act like that? WAHAHHAHA ginawa niya talaga.

"Just hurry up!"

"What do you think i'm doing?!?!"

"I'm supposed to be the mad one. And now you're shouting."

"I'm not shouting."

"Then what do you think was that? A whisper? Fine."

Sa sobrang gutom ko, nilapitan ko na siya.

"Hurry up Jungkook."

Bulong ko sakanya. Alam kong na annoyed siya. Pinag patuloy kong mag salita ng pabulong. Pang asar lang. And i won!

"Tsk. I gave up. Cook your own food."

Bago pa man siya mag walk out, hinila ko yung kamay niya pabalik sakin sabay yakap ko.

"You gave up on me?"

Bulong ko sakanya habang nilalaro ko yung buhok niya.

"You're annoying!"

"You have to lengthen your patience-- if you want to marry me."

Habang sinasabi ko yung mga salitang yon. Tutok na tutok yung mga mata niya saakin. Hanggang sa bigla niyang hilahin yung ulo ko papunta sa dibdib niya.

Binigyan niya ako ng mahigpit na yakap.

"I'll never give up on you. Darling."

It makes me cry. Hindi ko inaasahang maiyak pero napaka sweet ng pagkasabi niya non.

"I'll never let you go. Stacey."

Naramdaman niyang humihikbi ako, kaya niyakap niya pa ako lalo.

"I love you. Stacey."





Jeon And SmithWhere stories live. Discover now