Andito na kami ngayon sa loob ng plane. and just a few minutes aalis na kami.
"Ate. did you bring your cosmetics?" tanong ni Candice.
"I always do."
"Ah."
"Why?"
"I forgot to bring mine eh."
"What do you mean?"
"I'm goi--"
"You're going to use mine?" sabay laki ng mata ko.
Hindi kasi ako sanay na may nang hihiram ng mga make up ko.
"Can i?"
"N-n-no way!"
"Huh?"
"Hindi ako nag papahiram ng cosmetics. if you want i have my collections in my room sa seoul. yun nalang gamitim mo."
"Is that old na?"
"Choosy ha!"
Hindi kasi talaga ako nag papahiram. kase yung mga dumi ng face nung gagamit mapupunta sakin.
Sobrang maingat kasi talaga ako sa muka. isang pimple nga lang siguro isang dosenang facial wash na binibili ko. Face is the most important part of the body para sakin.
Well, pag usapang body may mas importante pa dun. Lam nyo na! stuff like that.
While nag cecellphone ako. may tumabi saaking lalaki.
"Hi ms."
Pero hindi ko lang siya pinansin para kungyari hindi ko siya na ririnig.
"Can i sit here?"
I rejected him.
"Sorry, naririnig mo ba ko?"
Tyaka ko tinanggal yung headset sa tenga ko.
"Sorry?"
"Can i sit here?"
"Sorry?"
"Can i sit here!"
Napahinto ako.
"Sorry what do you mean?"
"Paupo"
"Huh?"
"Can i sit here?"
"Huh?"
Hindi niya nako pinansin. para bang na wiwirdohan sakin. hindi naman kasi talaga siya pwedeng umupo yun. kasi room namin yun. Private. Muka ba kong nangaasar? Hihi.
Naka sarado na nga yung pinto para walang pumasok tapos papasok pa siya.
Do i act rude?
Pero ang kulit niya ha. pilit niyang pinag lalaban yung upuan
"Kuya. where is Violet?"
"Ha?"
"Wala dito si Violet" pag tataka ko.
"She told me na susunod nalang siya."
"What?diba kanina kasama lang natin siya?"
"Yes. she told me na may pupuntahan daw siya. that's why susunod nalang siya sa Korea."
"Ah. alam na ba ni mom?"
"Not yet."
Nag tataka ako kasi kanina palang kasama namin siya sa van. sumuka pa nga siya diba? How come na ngayon niya lang na realized na may pupuntahan siya.
Umidlip muna ako while i'm listening to a song.
Emerson's POV
Hindi ko pwede sabihin kay Stacey yung totoo. masisira yung plano ko. Well, i hope Violet is happy right now.
"Kuya, san ba pumunta si Violet?bat biglaan? Ngayon pa kung kelan flight natin." tanong ni Candice
"I don't know. basta sabi niya sakin may pupuntahan siya."
Kahit kay Candice hindi rin pwede dahil alam kong malapit siya kay Stacey.
End of POV
"Ate!!"
Nagulat ako nang may sumigaw saakin kaya agad kong naidilat yung mga mata ko.
"Mwo?!!?"
"Ate. hindi alam ni kuya kung saan nag punta si Violet."
"Ginulat moko hayss." sabay kapa ko sa dibdib ko.
"Oh? Bat kinakapa mo?"
"Chinicheck ko lang baka wala na yung puso ko."
Bigla naman tumawa tong si Candice.
"What's funny?"
"You look."
"Look what?"
"You look funny?"
"Tong gandang toh?"
Hindi ko alam kung bat ako tinatawanan neto.
"By the way san ba tayo pupunta?" tanong niya sakin.
"Ha? Hindi mo alam kung saan tayo pupunta?"
"I mean saang house?"
"Not sure. maybe sa Daegu?"
"Ayaw mo sa Busan?"
"Pwede rin. pero bisitahin muna natin si mamita sa Seoul."
"Ah. okay."
YOU ARE READING
Jeon And Smith
FanfictionIto na yung simula ng journey ko na kasama siya. I hope hindi namin ito pagsisihan. Sisiguraduhin kong gagawin ko yung lahat para sa kanya. And this time, hindi ko na papakawalan yung taong mahal ko.....
