B.N: Nassın?
Yeliz: Bok gibi.
B.N: Niye?
Yeliz: Annem beni zorla mutfağa soktu.
B.N: Ne var bunda?
Yeliz: Ben kim, yemek yapmak kim ya?
B.N: Ama gerekli...
Yeliz: TELEFONU BIRAK ANNE!
B.N: Güzeldi ama annen haklı.
Yeliz: Neresi haklı ya? Evde annem var, üniversiteye gidince de annemin elinin tersiyle ittiği babamın yardımcı teklifini ben kabul edeceğim, olacak bitecek.
Yeliz: YAHU ZENGİNİZ BİZ
B.N: Ne oldum değil, ne olacağım diyeceksin bu hayatta, yeğen.
Yeliz: Yumurta kırabilirim. O kadar kötü değilim. 😞
B.N: Sarma yapmayı bilsen hoş olmaz mı?
Yeliz: Gerekirse internetten bakarım. 😒
B.N: Bir şey kaybetmezsin, yavrum. Bak bana, annem ilköğretim bittiğinde soktu mutfağa. Kendi kendimize yetebilelim diye.
Yeliz: Sen ciddi misin? 😱
B.N: Evet. Babamın da işine gelmişti. Annem bize öğretirken yemek hazır oluyordu, ona gerek kalmıyordu.
Yeliz: Benim de tek tesellim Arda'nın da benimle beraber mutfağa mahkum olması. 😈
B.N: Kardeşine karşı olan sevgin gözlerimi yaşartıyor.
Yeliz: Bizde bööle.
B.N: Öyle olsun bakalım.
_______________________________________
Kucuk kucuk bilgiler birbirleri hakkinda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Erkek Fatma | Texting
Short StoryYeliz: Sen kime bakmıştın? B.N: Sana. Yeliz: Ben kimim, beyin fakiriiiii? B.N: Kalbimin sahibi. Yeliz: Te allam Yeliz: Allah aşkına, siktir git bi' başımdan yaa! Yeliz: Deli, deliyi bilmem nerde bulurmuş. B.N: Onu bilmem de ben, seni sahada bulmuşt...
