Erkek Fatma | Texting

cuarenta y nueve

Yeliz'den

Telefonu yatağa attırdığımda çok sinirliydim. Tamam, gerçekten odun ve kıt beyinli olduğumun farkındaydım ama o da buna rağmen benimle bir şeylere başlamamış mıydı?

Bana güvenmediğini düşündüğümde kalbime oturan öküzü kaldırabilecek pek bir şey yoktu.

Dahası vardı, niye insanlar bana güvenmiyordu? Bu soru beynimde fır dönerken delireceğimi zannetmiştim.

Evet, şiddet yanlısıydım.

Evet, ağzım pisti.

Evet, birçok şeye güler ve bir şeyleri ciddiye almamaya özen gösterirdim.

Ama güven duyulmaması için yaptığım bir şey yoktu. Her şeyden önce;

KARŞILAŞTIRMA VEYA İNCELEME YAPABİLECEĞİ BİR ESKİ İLİŞKİM YOKTU!

Arkadaşlıklarımda da hiçbir zaman yarı yolda bırakan biri olmamıştım.

Eee, bu niye bana bele yaptı o zaman?

Uyku tutmayınca sosyal medyada gezmeye başladım. Herkes yine çok sosyal, herkes yine çok mutluydu.

Yatağa girip YouTube'u açtım. Yıldız Tilbe dinleyip ağlarken bir yandan da alttaki yorumları okuyup gülecektim.

Belki de doktora görünüp çift kişilikli olup olmadığımı kontrol ettirmeliydim.

Müziğin sesinin düşük olduğu bir ara kapı çalındı. Hemen arkamı dönüp telefonu kapattım ve yorganı çektim.

“Uyumadığını biliyorum.” Şok oldum. Bu çocuk buraya nasıl geldi? Gecenin bir yarısı?

“Sen nasıl geldin?” dedim hemen ona dönerek.

“Zor oldu ama oldu. Sadece 5 dakikam var, o yüzden hemen konuşacağım.” Yanıma çöküp ellerimi tuttu.

Eller tutulmadan konuşulmuyor mu, Çınar Beeeey?

Çektim elimi. Bir de ellerine vurdum.

Bunlar, ısınma evreleri...

“Özür dilerim. Kırılacağını düşünmemiştim. Düşünsem yapmazdım zaten.”

“Ha bi'de yap!” dedim sinirle. Bilerek yapmadım'ı hiçbir zaman bir özür sebebi olarak görmemiştim.

“Sana güvenmediğimi düşünmene de ayrıca üzüldüm.”

“Ben de üzüldüm.” Sesim, çocuk gibi çıksa da takılmadım. Zira fazlasıyla duygusaldım.

Beni kendine çekip sarıldı.

Şu anda ona sadece sinirli olmam gerekirken sarılmasının bana iyi gelmesi, bana haksızlıktı.

“Baban da eminim sana güveniyordur. Sen güvenilmeyecek bir insan değilsin.”

“Yalan mı söylüyorum ben?” diyip yanına vurdum.

Böbreğe gelmiş olabilir, inşallah sağlamdır.

İnleyince içim birazcık cız etse de umursamadım.

Toparlanıp tekrar yanıma geldi ve babamla aramızda geçenleri sordu. Dümdüz anlattım ben de.

“Baban da haklı. Şöyle haklı; bir baba olarak kızını korumak istiyor. Karşısındaki güvendiği biri olsa da olmasa da bu ihtiyacı hissedecek. Sana güvenmiyor değil, tamamen karşısındakine güvenmeyen baba içgüdüleri...”

Omuz silktim. “Ben haklıyım.” dedim. Çünkü haklıydım.

“Şöyle düşün bir de; hani seni tek göndermek istemedim ya ben, bu da onun gibi. %100 benzemese de içinde benzerlik bulabilirsin. Ben de sana güvenmiyor veya bir şeyleri yapamayacağını düşünmüyorum ama yine de benimle yap, benim yanımda dur istiyorum.”