Erkek Fatma | Texting

treinta y nueve

Yeliz'den

“Benim erkek arkadaşım var.” Çatalımı tabağın kenarına koyup derin bir nefes aldım.

Oh be! Söyledim.

“Kızım, senin sürüsüne bereket kadar erkek arkadaşın var zaten. N'oldu? Diğerleriyle aran mı bozuldu? Kaçırttın mı sonunda onları?”

Gözlerimi devirdim.

“Yapar mı yapar.” diyen erkek kardeşime masanın altından tekme attım.

“Hayır. Özel bir erkek arkadaş bu.”

Bir anda masanın üstünde bizimkilerin ağzının içindeki yemek parçacıkları uçmaya başladı.

“İğrençsiniz ya!” diye çemkirdim yüzümü buruştururken.

“Hani şu sevgili olanından?”

“Hı hı.” diyerek onayladım Arda'yı.

Bir anda kahkaha atmaya başladılar. Kalan parçacıklar da böyle dağıldı.

“Cidden iğrençsiniz.”

“Senin? Sevgilin?” Gülerken zar zor konuştu annem.

Anasın sen be! Utan, utan!

“Evet. Oldu öyle bir şey ve size söylemek istedim. Sonuçta ailemsiniz ve arkanızdan iş çevirmiş gibi olmak istemiyorum.” Benim gibi evladı bulmuşsunuz, şu yaptığınıza bakın.

“Sen ciddisin.”

“Öyleyim.” dedim gözlerine gözlerine bakarken babamın.

Ölüm sessizliği hakim oldu masaya. Kimseden çıt çıkmıyordu. Neden sonra babam gözlerini kapatıp açtı.

“Senin sevgilin var?”

“Evet.”

“KİM LAN O İBNE?” diye kükredi. Kendimi istemsiz geri çektim. O, animelerdeki gibi rüzgarı görmüştüm sanki...

“İbne deme.” diye ağzımın içinde homurdandım.

Histerik bir kahkaha attı. “Daha şimdiden o şerefsizi, bana karşı korumaya başlamış. Görüyor musunuz?” diyip anneme ‘bak bak n'olmuş kızımıza’ bakışı attı.

“Onu tanımıyorsun.”

“Tanımadığım ve kızıma yavşayan her canlı ibnedir.”

Sonra düşününce fark ettim ki aslında onu tanıyorlar. “Şey... Aslında onu tanıyorsunuz.”

Babamın eli masaya öyle bir indi ki ödüm bokuma karıştı. “EĞER BURHAN'SA ALLAH KİTAP AŞKINA ÖLDÜRÜRÜM ONU! LAN BİZ ONA KIZIMIZI EMANET ETTİK, AYNI YATAĞA YATIRDIK DA KARDEŞTİRLER, DEDİK!”

“Boşuna gürledin. Burhan değil ve ayrıca Burhan kardeşim zaten.” diyip göz devirdim.

“Burak de de ölüvereyim şuraya.”

Annem, elime dokunup “Kim, kızım?” dedi yumuşak sesle.

Annem, bu ses tonunu pek kullanmazdı.

“Çınar.”

Babamın bakışlar alev aldı. Zira kendisi Çınar'ı pek bir beğenirdi.

“Şu Burak'ın kuzeni.”

“Evet.”

“Pek bir efendi çocuk.” dedi annem.

Arda da kafasıyla onayladı. “Beni, Yeliz'in elinden kurtarmıştı.”

Babam, Arda'nın ensesine bir tane geçirdi. “Sana kaç kere ablana abla de, diyeceğim, eşek sıpası.” Sonra da bana döndü. “Güvendik, efendi adam, dedik; kızımıza göz dikmiş it herif.”