Erkek Fatma | Texting

cuarenta y siete

Yeliz'den

Yemek, beklediğimden çok farklı gelişmişti. Hiç kimse bizim ilişkimiz hakkında konuşmamıştı, tabii Tunç ve Arda hariç.

Yalnız kalma fırsatı bulamadığımız için de ona sorununun ne olduğunu soramamıştım.

******

Çınar: Okul çıkışı bir yerlere gidelim mi?

Yeliz: Bana uyar.

Çınar: Çıkış kapısının orada seni beklerim.

Yeliz: Dersten kaçmıyorsun, değil mi?

Çınar: Hayır, güzelim. Öyle bir şey yapmıyorum.

Yeliz: Öyle olsun. Aramıza yalan sokma ama tamam mı?

Çınar: Peki.

******

Okul bittiğinde çantamı, öncekilerden daha hızlı topladım. Bizimkiler bana şaşkınlıkla bakarken Çınar'ın beni beklediğini belirtince hemen bi'oooooolamaya başladılar.

Burhan, kolunu omzuma atıp “Senden bu potansiyeli beklemezdim ama yumuş yumuş oldun be!” dedi. Ağzına bir tane vurdum.

“Ne diyor bu senin boş boğaz ağzın?”

Ağzını ovaladı. “Ne be? Elin ağır, kızım, senin. Vurup durma şöyle.”

“Sen de salak salak konuşma o zaman, it herif.”

“Aman be! Dışarıdan kendini bir görsen...”

Dediğini bir ara düşünmeye karar verdim.

Çıkış kapısına geldiğimizde Burhan kolunu çekti ve bu defa da Çınar attı.

Hoaydaaaa

Beni kendine çekip dudaklarını şakağıma bastırdı.

Yav, hala okuldayız! Ve dahası, ARKADAŞLARIMIZIN YANINDAYIZ!

Kendimi hafifçe geri çektim.

Beni yine siklemedi ve kendine çekti.

“Biz kaçar.” diyerek boştaki elini kaldırıp selam çaktı.

Beraber yan yana ilerlerken sessizdik. O günkü hüznü yoktu gözlerinde.

“Geçen akşam neden mutsuzdun?”

Kafamı eğip yukarı baktım. Böylece onun eğik başına rağmen yüzünü görebilmiştim.

Tebessüm etti.

Yahu gülümsemek bir insana nasıl böyle yakışabiliyor?

“Boş ver sen bunları. İlk baş başa kalışımızı güzel değerlendirelim.”

Yüzümü astım. “Senin hüznünü öğrenmek, günümü karartmaz.” Aslında daha afilli bir şey söylerdim de bünyem kaldıramaz diye korktum.