Erkek Fatma | Texting

treinta y cinco

Digerine bolum attigima gore simdi gonul rahatligiyla buraya bakabilirim.

Bir de gecen bolum soylemeyi unutmusum. Bu bolum no texting olacak.

_______________________________________

Yeliz'den

Aydınlanmam, ayna karşısında dişimi fırçalarken olmuştu. Nasıl mı?

Ben yine her zamanki gibi, her insan evladının yaptığı gibi, dişimi fırçalıyordum.

Buraya kadar her şey normal.

Telefonumu da cebimden çıkarıp sosyal medyada falan gezmeye başladım.

Buraya kadar da her şey normal, tabii bizim jenerasyona göre.

Annemin sürekli yaptığı dırdırlardan onlar için normal olmadığını biliyorum.

Sonra Bilinmeyen'le mesajlaşmaya başladık. Neyse, bundan sonra kendisinden X diye bahsedeceğim. Malum Bilinmeyen çok uzun.

Ha işte, X'le mesajlaşıyordum.

Son bir ayı hesaba katarsak buraya kadar da normal.

Mesajlaştık, mesajlaştık, mesajlaştık.

Sonra ne mi oldu?

Ben aynaya baktım.

Bu da normal esasen. Hatta şarkı söylerken kendimi izlemekten de egoistçe zevk alıyorum.

Ama...

Ama sonra aynada kendimi gördüm. Yüzümde saçma bir gülümseme... Kahkaha atsam anlarım. Çünkü mal bir çocuk ve beni güldürüyor. Onunla mesajlaşmayı sevmeye başlamıştım, bunu zaten biliyordum. Fakat o tebessüm farklıydı.

Bazen bizimkilerle de konuşurken gülümsediğim olurdu. Onlarınki içimde o an hissettiğim şefkat, yalnız olmayışımı anlamanın verdiği duygu veya en basitinden, onlarda nadiren görebildiğimiz tatlı anlardan kaynaklı bir gülümsemeydi.

Fakat aynadaki yansımamı görünce sanki bir ömür öyle gülecekmişim gibi bir hisse kapılmıştım.

*****

Teneffüste hemen Burak'ın ensesine yapıştım.

“Höst lan! N'oluyor?”

Yanındaki Çınar'a göz kırpıp Burak'ı çekiştirdim. “Sen gel bakiyim benle.”

Kolumdan kurtulup benden bir adım uzaklaştı. “Müdür müsün, kızım, sen? Ne bu ‘sin bi gil bikiyim biriyi’ tavrı?”

“Ulan gel dediysem, gel işte. İşim düştü sana.”

Hemen sinsi bir gülümseme takındı. Piç herif! “Demek işin düştü ha?”

“Bokunu çıkarma. Piçlik de yapma.”

“Niye yapmayayım ki?” O piç ifadeni sikeyim senin çocuk.