Personal Assistant in Disguise
Tracy's POV
Ghaaaaad where will i find Renzian? Yung batang yun kase eh.
Shemaaay di ko alam gagawin ko pag may nangyaring masama sa anak ko.
Naglakad lakad pa ako dahil hinahanap ko nga yung anak ko.
Pag may nangyaring masama dun hindi ko mapapatawad ang sarili ko.
Napatingin ako sa harap ko at pilit inaaninag ito. Yung height ng anak ko tapos yung color pa ng damit niya.
Hindi ako nagkakamali si Renzian nga yun.
Hawak hawak siya sa kamay ng isang lalaki. Damn damn damn!
Dali dali akong tumakbo at niyakap yung anak ko.
"Baby."
Humarap ito at di nga ko nagkamali. Siya ng. Iyak naman ito ng iyak.
"Huhuhu mommy."
I kiss and hug my son.
Shems. I almost losed him.
"Ssssh stop crying na baby. Nandito na si mommy. Wag ka ulit mawawala ah hindi kaya ni mommy."
"Mommy he is my savior. Say thank you to him. He's so nice mommy."
Magtethank you na sana ako. Kaso pagharap ko.
Pinagsisihan kong humarap pa ako.
He look directly into my eyes. Bakas ang gulat sa kanyang mukha pati rin ako. He didn't change.
Renz.
"Tracy."
Fuck! Bat pa siya nagpakita uli.
No di ako papayag na kunin niya sa akin ang anak ko.
" Im sorry did we met? But thanks for saving my child. We need to go." I said.
Damn kailangan na naming umalis ni Renzian.
" Tracy wait."
Di ko na siya pinakinggan.
Kinarga ko na si Renzian at dali dali na akong lumakad palabas ng mall at sumakay ng kotse.
Pagkasakay ng kotse dun pa lang ako nakahinga ng maluwag.
Hays bakit kailangang siya pa ang kailangang makakita kay Renzian?
Tangina bakit pa siya bumalik ?
Guguluhin niya na naman ang buhay ko. No i won't let him. Masaya na kami ni Adrian.
Kahit wala siya kinaya namin ni Renzian.
Arrrrrrgggggh.
Pagdating namin ng bahay nandun na pala si Adrian.
Nagluluto.
" Oh bakit ka nakabusangot labs. Anong nangyari?" Adrian.
Dapat ko bang sabihin? Oo. Dapat malaman niya. Ayaw kong magtago nh lihim kay Adrian.
" We see each other again." I said.
Pagkarinig niya sa sinabi ko ay nabitawan niya yung sandok na hawak niya.
" What ??!!"
Bigla naman ako nitong niyakap at parang bakas yung takot sa mukha niya.
" Labs diba ako lang? Kahit bumalik pa siya."
I smiled at him and pinch his cheeks.
" Oo naman. Hindi ko siya hahayaang makapasok pa ulit sa buhay ko. Oo ikaw lang. Wag kang matakot okay sayo lang ako :) he's just part of my past." I said.
Unti unti namang bumalik ang ngiti sa mga labi niya.
Sawa na akong masaktan kay Renz. Besides I'm happy now with my life.
I have Adrian and Renzian and that makes my life happy and complete. I don't need Renz in my life anymore.
Kagaya nga ng sinabi ko kay labs past na lang siya. Past na ayaw ko nang balikan pa.
