What If

10. "Bullet."

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ. Ανεβάζω νορμάλ ώρα, αλλά μην γελιέστε, δεν έχω κλείσει μάτι 😂🤷🏼

ΠΕΡΙΜΈΝΩ ΣΧΌΛΙΑ, Ε!

«Πόσες αποδείξεις θες, για να δεις πως δεν με θες!» ουρλιάζει η Νίκη στο αυτί μου. «Κομματάρα μου!»

Την κοιτάζω με γουρλωμένα ματιά «Παίζει να είσαι η μόνη που το ξέρει αυτό.»

Με αγκαλιάζει και ακουμπάει το κεφάλι της στο δικό μου «Ρε όταν έβγαλε η Αννουλα τον ύμνο, δεν είχαμε γεννηθεί καν!»

Okay...υποθέτω.

Νιώθω ένα σκουντημα στον ώμο μου  και μια μπασκετα υποβρύχια εμφανίζεται μπροστά μας.

«Από 'μένα.» ψιθυρίζει στο αυτί μου ο Βασίλης.

Κάνω να διαμαρτυρηθώ, αλλά ξεκινάει να μοιράζει τα πρώτα υποβρύχια στη παρέα, αγνοώντας με.

«Εσύ έχεις ήδη μπει στη καρδιά μου!» λέει η Νίκη.

«Αλκοόλα του κέρατα!» λέω, αλλά φυσικά εκείνη με αγνοεί.

Τσουγκριζουμε τα ποτήρια μας και κατεβάζουμε μονορούφι το περιεχόμενο τους όταν η Νίκη κοκκαλωνει και φωνάζει με πάθος:

«Το 'βάλε!!!» Χριστέ μου...όχι πάλι...

Με παίρνεις αγκαλιά και αρχίζει να γκαρίζει...

Ε, εννοώ να τραγουδάει.

«Μπλέξαμε, όσο και να το παλέψαμε...»

«Πάντα έτσι κάνει αυτή;» γελάει ο Βασίλης.

«Ναι, δεν χρειάζεται καν να πιει.» λέω γελώντας.

«Σ' αρέσει;» με ρωτάει δείχνοντας τον χώρο γύρο μας.

«Ναι, ωραία είναι.» παραδέχομαι.

«Η κολλητή σου πάντως φαίνεται να το χαίρεται λίγο παραπάνω από το κανονικό.» γελάω με το σχόλιο του και προσπαθώ με μεγάλη δυσκολία να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

Τα ξανθά μαλλιά του στη πένα χτενισμένα, το μπλε πουκάμισό του, ο τρόπος που τραβάει τζούρες από το τσιγάρο του.

Το επικό φυσικά είναι να συνοδεύει τις σκέψεις μου και η μουσική που παίζει.

«Μου έχει έρθει απόψε μια τρελή ιδέα, έτσι για την αλλαγή να κοιμηθούμε μαζί.»

Βαλτοί είναι όλοι τους;!

«Άκου τραγουδάρα.» με βγάζει από τις σκέψεις μου ο Βασίλης. Πλησιάζει τον Dj, που από ό,τι έμαθα είναι και φίλος του και του λέει, υποθέτω, να βάλει ένα τραγούδι.