What If

45. "Μαύρα Μάτια."

«Χριστέ μου, τι όμορφη που είσαι.» ψελλίζει η μαμά μου συγκινημένη.

«Ευχαριστώ, μαμά μου.» λέω γλυκά.

«Και στα δικά σου.» πετάει τη σπόντα του ο πατέρας μου.

«Καλά, περίμενε εσύ.» τον κοροϊδεύω.

«Αμάν!» παραπονιέται. Ο Άρης έρχεται μπροστά του και αρχίζει να μου γαβγίζει. Τον έφεραν στους δικούς μας για σήμερα.

«Είμαστε σίγουροι πως αυτό το σκυλί είναι του Πέτρου και της Νίκης και όχι δικό σου;» ρωτάω τον πατέρα μου.

«Δικό τους είναι, αλλά σε ποιον έχει αδυναμία ο πουστης, ε;» λέει γλυκά, χαιδευοντας τα αυτιά του Άρη.

«Σωτήρη, άσε τον σκύλο, έτσι και λερωσει το κοστούμι σου, θα πλακωθουμε.» προειδοποιεί.

«Πάω στα παιδιά εγώ, τα λέμε εκεί.» λέω στους γονείς μου.

«Εντάξει, μωρό μου.» λέει η μαμά μου πριν κατσαδιασει τον πατέρα μου «Σωτήρη, σε ποιον μιλάω τόση ώρα;!»

Κλείνω τη πόρτα πίσω μου και μόλις μπαίνω στο αυτοκίνητο μου, αισθάνομαι πανικό να με καταβάλει.

Πως σκατά θ' αντέξω σήμερα;

__________________________

Κοιτάζομαι μια τελευταία φορά στον καθρέφτη της εισόδου, στρώνοντας τις τούφες που πλαισιώνουν το πρόσωπό μου, συνοδεύοντας τον κότσο μου. Στρώνοντας το μωβ φόρεμα μου, παίρνω μια μεγάλη ανάσα.

Και μόνο στη σκέψη πως ίσως φανεί από στιγμή σε στιγμή, με λούζει κρύος ιδρώτας.

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, ακούω ήδη τις γυφτιες να παίζουν στο τέρμα.

Θα το κάψουμε απόψε.

Σπρώχνω τη πόρτα, μιας και είναι ήδη ανοιχτή και ο αδερφός μου έρχεται προς το μέρος μου χορεύοντας. Με κάνει δύο στροφές και έπειτα με κλείνει στην αγκαλιά του.

«Είσαι κούκλα.» λέει γλυκά, χαιδευοντας τα μάγουλά μου.

«Πόσο έχει πιει;» φωνάζω για να ακουστώ, χωρίς να παίρνω τα μάτια μου από πάνω του.

Εκείνος το παίζει θιγμενος, αλλά τον ξέρω καλύτερα από αυτό.

«Πίνουμε ούζα από τις τρεις το μεσημέρι.» λέει ο Άλκης.

Και είναι εννέα το βράδυ.

«Αλκοολικοί.» τους κοροϊδεύω, φιλώντας σταυρωτά τον Άλκη.

«Όλα καλά;» με ρωτάει με ενδιαφέρον.

«Ναι, μια χαρά. Εσύ; Που είναι η Ιωάννα;» ρωτάω.