''Σ' έχω κοντά μου μα όχι όπως θέλω εγώ...''
_____________________
«Και τώρα τα δύο μας, μικρή.»
«Μην με απειλείς εμένα, Ρουσσάκη.» το παίζω χαλαρή.
«Σου έχω πει πως θα γινόσουν απαίσια ηθοποιός;»
«Κάνεις μεγάλο λάθος, θα γινόμουν ηθοποιάρα.» λέω γεμάτη αυτοπεποίθηση.
Με πλησιάζει με αργό βηματισμό και σταμάτα μπροστά μου, αγγίζοντας το πρόσωπό μου.
«Τότε ίσως εγώ βγάζω τον κακό ηθοποιό μέσα σου. Ίσως δεν μπορείς να υποκριθεις μαζι μου.»
Τον κακό μου εαυτό μου βγάζεις γενικά εσύ, αλλά αυτό είναι συζήτηση για άλλη ώρα.
«Είσαι πολύ κοντά.» του λέω κοφτά.
«Και;» θα σου χώσω κουτουλιά.
«Καλό θα ήταν να κρατάμε αποστάσεις.» λέω κάνοντας μερικά βήματα πίσω.
«Σε κάνω να αισθάνεσαι άβολα, μικρή;» λέει πονηρά.
Σελήνη, θα είσαι απολύτως ειλικρινής για ένα βράδυ, μπας και ξεμπερδέψεις μια ώρα αρχύτερα από αυτό το βασανιστήριο.
«Ναι.» παραδέχομαι με μια ανάσα. Σκαλώνει για λίγο, αλλά το κρύβει αμέσως.
«Έλα, κάτσε και πάω να φέρω τίποτα να πιούμε.» γνέφω καταφατικά και κάθομαι σε μια γωνιά στον καναπέ.
Το μάτι μου πέφτει στο τραπεζάκι δίπλα και στις φωτογραφίες που το διακοσμούν.
«Οι δικοί σου που είναι;» ρωτάω, παρατηρώντας παράλληλα μια φωτογραφία του στο νήπιο.
«Έχουν πάει τη μικρή στο παιδότοπο και μετά θα πάνε για φαγητό. Να βάλω ποτό ή να φτιάξω κάνα καφέ;» ρωτάει.
Ναι, καλά.
«Καφέ, ο,τι να 'ναι αρκεί να είναι γλυκός.»
«Ούτε λόγος για ξύδια ε;» γελάει.
«Δεν συνδυάζω εγώ ποτέ μαζι με 'σένα.»
«Ω, δηλώσεις!»
«Ναι, καιρός ήταν.» ας ξεμπερδεύουμε.
Ξέρεις Ρουσσάκη πόσοι ακόμα μαλακες περιμένουν εκεί έξω να παίξουν μαζί μου;!
«Πάντως που ξέρεις, μπορεί να σ' αρέσει ο συνδυασμός.» γελάει.
«Να μου λείπει, Ρουσσάκη.»
«Αχ, αυτός ο αρνητισμός σου θα σε φάει.» γελάει.
YOU ARE READING
What If
Teen FictionΗ Σελήνη αφήνει πίσω τα δράματα του Λυκείου και είναι αποφασισμένη να κάνει μια νέα αρχή στο Πανεπιστήμιο. Με τη μοναδική drama queen να παραμένει στη ζωή της, τη κολλητή της, προσπαθεί να βγάλει μια άκρη με τα προβλήματα που προκαλούνται σιγά-σιγά...
