What If

37. "Συγγνώμη."

Πίσω στο παρελθόν

2017

___________________

«Μαλάκα, έφαγες πόρτα από τον Άλκη!» συνεχίζει να γελάει ο αδερφός μου.

«Αυτό δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να το ακούσεις εσύ!» ξαναλέω.

«Το άκουσα όμως.» μου βγάζει τη γλώσσα. «Από τον Άλκη!»

«Δεν έφαγα πόρτα, απλώς αρνήθηκε να ανέβει πάνω.» υπερασπίζομαι τον εαυτό μου «Και στο κάτω-κάτω, τι έχει ο Άλκης και γελάς έτσι;»

Αμέσως σοβαρεύει «Τι έχει ο Άλκης; Ε, ο Άλκης, μια χαρά παιδί είναι.» μπερδεύει τα λόγια του.

«Περίεργα μας τα λες, Αλεξανδράκη.» λέω με ύφος.

«Ο Αλεξανδράκης να πάρει τον πουλο να συζητήσουν τα κορίτσια με την ησυχία τους.»

«Α, δεν με πειράζει, συνεχίστε εσείς.» η Νίκη τον αγριοκοιτάζω και εκείνος αποφασίζει να σηκωθεί.

«Να ξέρεις, φεύγω επειδή το θέλω.» λέει ψευτοπερήφανα. Η Νίκη συνεχίζει να τον κοιτάζει με το ίδιο βλέμμα κι αυτός απλά φεύγει από το δωμάτιο.

«Τι τον πιάνει τον δικό σου;» την ρωτάω.

«Αδερφός σου είναι, ρώτα τον.» κάνει αδιάφορα.

«Είναι το αγόρι σου.» τονίζω.

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους «Στο θέμα μας.» λέει «Τους είπες αν θέλει να ανέβει, σου είπε όχι. Μετά;»

«Μετά τίποτα. Περίμενε μέχρι να ανέβω και έφυγε.»

«Όταν θέλει ο μαλακας όμως ε.» λέει γελώντας.

«Ναι, ο γλυκούλης.» λέω ειρωνικά «Άκου εκεί "όχι", γαμώ το κέρατο μου!»

«Ήταν ανώριμο εκ μέρους του.» συμφωνεί.

«Δεν με νοιάζει αν ήταν ανώριμο, Νίκη. Ήταν άδικο και απαράδεκτο εκ μέρους του να με κρατάει στο σκοτάδι. Απ' τη μια στιγμή στην άλλη έρχεται, με φιλάει, την επόμενη αράζει με τον Billy και πριν καν το καταλάβω την έχει κάνει για Κρήτη, χωρίς τη παραμικρή εξήγηση.» εκφράζω το παράπονό μου.

«Έχεις δίκιο βρε αγάπη μου, δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από τον Άλκη...» κάτι στον τόνο της με προβληματίζει.

«Τι ξέρεις;» ρωτάω ευθέως.

«Εγώ; Δεν ξέρω κάτι.» λέει γρήγορα.

«Εσύ και ο Πέτρος κάτι μου κρύβετε. Κάποια στιγμή θα το ανακαλύψω, το ξέρεις έτσι;»