21. "Μωρό Μου."

1K 96 164
                                    

(και μεγάλο κεφάλαιο και γρήγορα! Οχι, το επόμενο δεν το έχω έτοιμο όπως είχα αυτό, αλλά θα κάνω ο,τι μπορώ ώστε να μην αργήσει!)

«Ναι, αλλά μου έδωσε το κράνος του χθες.» μουρμουράω.

«Το ξέρω, μάτια μου και είναι γαμάτο.» λέει η Νίκη για χιλιοστή φορά.

«Μα να με θέλει για να του κάτσω και να με παρατήσει σαν τις άλλες;»

«Δεν το ξέρουμε αυτό και εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες! Ο Άλκης θέλει απλά να προσέχεις να μην πληγωθείς, όπως και 'γω.»

«Ναι, αλλά εσύ δεν μου είπες πως με θέλει μόνο για το σεξ.»

«Εγώ δεν είμαι αγόρι για να ξέρω πως σκέφτονται και επίσης εγώ ξέρω περισσότερα από τον Άλκη. Σας έχω δει μαζί, δεν πιστεύω πως θέλει να σε πληγώσει, για κανένα λόγο.»

«Εντάξει, είναι κι αυτό μια ανακούφιση.»

«Απλώς πρέπει να είσαι ανοιχτή σε κάθε πιθανό σενάριο και σε εγρήγορση μη χρειαστεί να του δώσεις καμιά σφαλιάρα.»

«Είπαμε, όχι βια, Νίκη.»

«Είσαι τυχερή γιατί εσύ δεν έχεις μπλέξει με τον αδερφό σου.»

«Γιατί μωρή τι έχει ο αδερφός της;» μπαίνει ο Πέτρος στο δωμάτιο.

«Ανύπαρκτο μυαλό.» λέει ειρωνικά εκείνη.

«Μωρέ, σου είπα, μια συμφοιτήτρια μου είναι, ξεκόλλα πια.» λέει απηυδισμένος.

«Άσε μας ρε Αλεξανδράκη με το ξέκωλο μην μου το θυμίζεις!» γυρίζει σε 'μένα «Είδες; Μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι πάλι!»

«Σιγά την απόσταση.» την πειράζει αυτός.

«Εγώ μπορεί να είμαι κοντή, αλλά έχω μεγάλα προσόντα.» νομίζω ότι πρέπει να φύγω από το δωμάτιο...

Που είσαι ρε Ρουσσάκη να με σώσεις επιτέλους;!

«Καλά, σιγά τα προσόντα.» την κοροιδεύει. Χριστέ μου, θα του πετάξει τίποτα στο κεφάλι.

«Φτάνει μωρέ με τις κακίες σας επιτέλους!» μπαίνει η μάνα μου στο δωμάτιο, ενώ παράλληλα σκουπίζει ένα ποτήρι με μια πετσέτα.

«Μα κυρία Ναταλία ακούτε πως μου μιλάει;»

«Ρε μάνα, σοβαρά τώρα πιστεύεις το παριζάκι;» λέει αυτός.

«Πέτρο, αποχαιρέτα τη μαμά σου, γιατί πέθανες.» τον προειδοποιεί.

«Σελήνη, είναι ένα παιδί έξω, λέει δεν σήκωνες το κινητό σου.»

What IfDonde viven las historias. Descúbrelo ahora