#funfact
Σε παρόμοια κατάσταση, όντως αντέδρασε έτσι 😂
_______
«Εσένα.» περνάνε λίγες στιγμές και ακόμη δεν ξέρω πως πρέπει να αντιδράσω.
«Σελήνη;» λέει μπερδεμένος.
«Συγγνώμη.» λέω ανήμπορη να συγκρατήσω το γέλιο μου. Κλείνω τι στόμα μου με τις παλάμες μου, μα το κατακόκκινο πρόσωπό μου δεν σώζει τη κατάσταση.
«Τι ακριβώς σου φαίνεται αστείο;» απορεί.
«Τι άλλη μαλακια θα κατεβάσει αυτό το μυαλό σου βρε Βασίλη;» λέω ακόμη γελώντας.
«Σοβαρά τώρα;» λέει με ύφος.
«Συγγνώμη, συνέχισε. Που είχαμε μείνει;» κάνω πως σκέφτομαι «Α, με θες.» επίτευγμα το ότι δεν γέλασα λέγοντάς το.
«Σελήνη, ήπιες κάτι;» ρωτάει σοβαρά.
«Θα σε ρωτούσα ακριβώς το ίδιο πράγμα!»
«Εγώ και τα ήπια, δεν με έπιασε.»
«Α, νηφάλιος λες αυτές τις μαλακίες;»
«Σελήνη.» προειδοποιεί.
«Τι ακριβώς θέλεις από εμένα λοιπόν;» μπαίνω στο θέμα, εμφανώς πιο σοβαρή από πριν.
Κλείνει τα μάτια του και ξεφυσάει.
Αν είχαμε κάποια τραγουδάκι να παίζει αυτή τη στιγμή, σίγουρα θα ήταν το Φαινόμενο του Καρρά.
Φαινόμενο είμαι εγώ, που ακόμα σε αντέχω.
Εγώ, όχι αυτός.
«Λοιπόν;» πιέζω.
«Έλα, το ξέρεις ότι σε θέλω.»
Δηλώσεις, όχι αστεία.
«Συγγνώμη, δεν το ψυχανεμίστηκα.» λέω ειρωνικά.
«Ακόμα και οι πέτρες το ξέρουν.»
«Φταίει που δεν έχουν ματιά κι αυτιά μάλλον.»
«Τι μαλακίες λέμε ρε Σελήνη τώρα;» λέει εκνευρισμένος.
«Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις.»
«Σου είπα, σε θέλω, θέλω εσένα.» λέει κουνώντας τα χέρια του για να δώσει έμφαση.
«Δειξ' το!» ωρυομαι. Κάνει ένα βήμα κοντά μου και σηκώνω το χέρι μου «Και μην τολμήσεις να με φιλήσεις γιατί ορκίζομαι αφού σου ρίξω σφαλιάρα, θα τσιριξω.»
«Στο δείχνω!» επιμένει.
«Πως;!» γίνεται πραγματικά γελοίος. «Πως στο καλό μου δείχνεις ότι με θέλεις έτσι όπως φέρεσαι;!»
YOU ARE READING
What If
Teen FictionΗ Σελήνη αφήνει πίσω τα δράματα του Λυκείου και είναι αποφασισμένη να κάνει μια νέα αρχή στο Πανεπιστήμιο. Με τη μοναδική drama queen να παραμένει στη ζωή της, τη κολλητή της, προσπαθεί να βγάλει μια άκρη με τα προβλήματα που προκαλούνται σιγά-σιγά...
