What If

8. "Που Ξαπλώνεις, Που Κοιμάσαι;"

(Α/Ν πιο κάτω θα μπερδευτείτε λίγο. Λέει ότι η Σελήνη είναι 18 και γεννημένη το '98, αυτό συμβαίνει γιατί τα γεγονότα αυτά συμβαίνουν δύο χρόνια πριν, το 2016. Θα καταλάβετε στη πορεία.)

Ρους
Κοιμάσαι;

Βλέπω το μήνυμά του και ξαφνικά αγχώθηκα περισσότερο, αν αυτό είναι δυνατό!

Να ξυπνήσω την Νίκη;

Να μην την ξυπνήσω;

Αποφασίζω τελικά να την αφήσω στην ησυχία της, όχι τόσο γιατί δεν θέλω να την ενοχλήσω, αλλά γιατί ποιος την ακούει άμα ξυπνήσει και αρχίσει το παραλήρημα.

Luna
Ναι

Ρους
Nα περάσω ή δεν ψήνεσαι;

Luna
Δεν έχω θέμα

Του στέλνω τη διεύθυνσή μου και αφού μου είπε πως θα μου στείλει όταν θα είναι από κάτω, ξάπλωσα ξανά στο κρεβάτι.

«Τι σκατά κάνω;» κλαψουριζω

«Σκάσε.» μουρμουραει η άλλη δίπλα μου, αλλάζοντας πλευρό.

Ανήμπορη να ασχοληθώ κοιτάζω το ταβάνι περιμένοντας το μήνυμα του.

Μακάρι το μυαλό μου να σταματούσε να μιλάει τόσο πολύ.

Στη τελική, το πολύ πολύ να με βρουν σε κανένα χαντάκι.

Αρνούμαι να σκεφτώ τη κατάστασή μου ωστόσο.

Ρους
Κατέβα

Με το που βλέπω το μήνυμα σκέφτομαι σοβαρά να του πω ότι τελικά δεν μπορώ.

«Σκατά.» μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει.

Βάζω μια ζακέτα και παίρνω το κινητό μου στο χέρι, κατεβαίνοντας τις σκάλες όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα γίνεται.

Βγαίνοντας έξω, τον βλέπω να στηρίζεται πάνω στη μηχανή του.

Μήπως έπρεπε να είχα πάρει μπουφάν τελικά;

Μαλλον ναι

«Θα κρυώσεις με αυτό.» λέει με ένα χαμόγελο μόλις με βλέπει.

«Είμαι θερμή γυναίκα εγώ, δεν παθαίνω τίποτα.» την πέταξα πάλι την μαλακια μου. Ευτυχώς εκείνος γελάει και μου τείνει ένα κράνος.

«Εσύ δεν δουλευες;» λέω καθώς κάνει χώρο ώστε να κάτσω πίσω του.

«Με πέταξε ο φίλος μου μέχρι το σπίτι, πήρα τη μηχανή και ήρθα.» λέει χαλαρά.

Βάζει μπρος και σχεδόν πέφτω πίσω.

Το χέρι του ψάχνει τα δικά μου και τα τυλίγει γύρο από τη μέση του.