What If

31. "Που Πάω Και Μπλέκω;"

«Καλημέρα!» τσιρίζει η Νίκη, πέφτοντας πάνω μου. Την σπρώχνω για να πάρω ανάσα και από τέρμα ενθουσιασμένη, τη βλέπω να σοβαρεύει στιγμιαία.

«Σε χτύπησα;» ρωτάω, αποτυγχάνοντας να κρύψω το χασμουρητό μου.

«Τι είναι αυτό;» ρωτάει.

«Ποιο;» λέω μπερδεμένη, κοιτώντας γύρω μου.

«Πάνω σου.» επιμένει.

«Τι; Τι έχω πάνω μου;» άρχισα και εγώ να θορυβούμαι στη σκέψη ότι έχω κάποιο έντομο πάνω μου.

«Στον λαιμό σου, Σελήνη!» λέει έντονα, όμως με χαμηλή φωνή.

Σμίγω τα φρύδια μου και γυρίζω να κοιτάξω στον καθρέφτη δίπλα από το κρεβάτι μου, μόνο και μόνο για να βρω μια μεγάλη πιπιλιά να καλύπτει τον λαιμό μου, κάτω από το αριστερό μου αυτί.

Όχι ρε γαμώτο.

«Γαμωτο μου, τι σκατά έκανα χθες με τον Άλκη;» χτυπάω τον μέτωπό μου ξανά και ξανά, γιατί πάνω απ' όλα μου φταίει το μυαλό μου το ανύπαρκτο.

«Με τον Άλκη;!» φωνάζει έξαλλη.

«Πήγε σπίτι του, θα τα πείτε μετά λέει.» φωνάζει ο Πέτρος από το σαλόνι.

Μέχρι κάτω ακούστηκε η ηλίθια.

«Λίγο πιο διακριτικά;» ειρωνεύομαι.

«Λίγο πιο έξυπνα;» λέει στον ίδιο τόνο.

«Που πάω και μπλέκω η ηλίθια;» μουρμουράω.

«Ναι, την ίδια απορία έχω και εγώ για εμένα.» της ρίχνω ένα ειρωνικό χαμόγελο πρώτου ξαπλώσω.

«Σκατά.»

«Τα 'χεις κάνει σαν τα μούτρα σου.» με πληροφορεί.

«Το παρατήρησες και εσύ, ε; Σε ευχαριστώ πολύ.»

«Το να με ειρωνεύεσαι επειδή σου λέω την αλήθεια κατάμουτρα δεν αναιρεί το γεγονός ότι μπαλαμουτιάστηκες με τον Άλκη!!»

«Μερικά φιλιά έπεσαν μόνο.» λέω. Συνεχίζει να με κοίταζει σαν να βαριέται, σηκώνοντας το φρύδι της «Και λίγο χούφτωμα, εντάξει.» παραδέχομαι.

«Έλεος βρε κορίτσι μου.» κλαψουρίζει η κολλητή μου «Στρώνεις τη μια κατάσταση και χώνεσαι σε μια άλλη χειρότερη.»

«Το ξέρω ρε γαμώτο!» το κινητό μου χτυπάει και γυρίζουμε και οι δύο μας να κοιτάξουμε στο κομοδίνο μου.

Ε, όχι.

Η Νίκη προσπαθεί να μη γελάσει, όμως, όπως είναι φυσικό, αποτυγχάνει.