What If

13. "Ενέδρα."

Συγγνώμη για την καθυστέρηση, είναι μια δύσκολη περίοδος για 'μένα. ❤️
Ελπίζω να σας αρέσει. ❤️❤️

«Αν πάθει κάτι ή ολόσωμη μου, θα σε δείρω, αλήθεια.» προειδοποιώ την Αλεξία.

Γιατί της την έδωσα είπαμε;

«Μείνε ήσυχη, θα την έχω σαν τα μάτια μου.» δεν το πολυπιστευω, αλλά προς το παρόν θα το αφήσω.

«Βαριέμαι.» μουρμουράει η Γεωργία.

«Σε λίγο δεν θα βαριέσαι.» λέει πονηρά η Αλεξία.

Ναι, θα έρθει να μας πάρει ο Ρους, μια από τις εκπληκτικές ιδέες του.

Να σημειωθεί η ειρωνεία.

«Δεν μου αρέσει πια ο Ρουσσάκης.» λέει η Γεωργία.

«Τι;» λεω έκπληκτη.

«Εντάξει, σοκ.» συμπληρώνει και η Αλεξία.

«Όλο τσακωνόμαστε ρε 'σεις. Επίσης, όλο μου την λέει και με εκνευρίζει. Δεν τον μπορώ πια.»

«Δυσκολεύομαι να το πιστέψω, αλλά εντάξει.» μουρμουράει η Αλεξία.

«Άλλος θέλω να έρθει.»

«Πόσοι σ' αρέσουν πια μωρή;» την κοροϊδεύω.

«Τεχνικά δεν μου αρέσει πλέον ο Ρουσσάκης, άρα μ' αρέσει ένας.»

«Ποιος;» πετάγεται η κουτσομπολα της παρέας, ανυπόμονη.

«Ο Νάσος.» παραδέχεται.

«Ε, όχι.»

«Ε, ναι.»

«Αυτός δεν βλέπεται ρε!» λέει αυθόρμητα η Αλεξία. Την αγριοκοιτάζω αλλά σηκώνει αδιάφορα τους ώμους της.

«Έλα ρε' σύ, έχει μια γοητεία.» ανταλλάσω ένα βλέμμα με την Αλεξία και αμέσως εκείνη τιναζεται σαν να την χτύπησε ρεύμα.

«Αλήθεια, δεν θέλω να ξέρω λεπτομέρειες.»

«Στείλε εσύ στον Ρουσσάκη να ξεκινήσει.» αλλάζει θέμα η Γεωργία.

Δεν μπορώ να καταλάβω αν την ενοχλεί που κάνω τόση παρέα μαζί του, αλλά το κρύβει ή αν όντως δεν έχει πρόβλημα.

Στη τελική, δεν κάνω κάτι μαζί του...

Στέλνω ένα γρήγορο μήνυμα στον Ρουσσάκη και κοιταζομαι μια τελευταία φορά στον καθρέφτη.

Οι μπούκλες σε τέλεια δαχτυλίδια, χάρη στην Αλεξία και το βάψιμο μου στη πένα.

«Μήπως να μην βάλω φόρεμα;» λέω στα κορίτσια. Νιώθω ότι είναι υπερβολικά κοντό.