Taken by him.

H5

POV Zafi

Ik wordt wakker. Het is de volgende dag. Vandaag ga ik kennis maken met de andere jongens van de 'gang' van Dennis. De deur klapt open. ''Klaar maken jullie. Doe deze kleren aan.'' Dennis gooit een pakje kleren op ieders bed. ''jullie krijgen 10 minuten.'' En hij is weer weg. Ik zucht en pak de kleren. Ik heb een extreem kort rokje en een shirtje (zie foto), Roos heeft een Kort jurkje en Esther heeft een kort broekje en ook een blote buik. We maken ons snel klaar. Precies 10 minuten later komt Dennis weer binnen. Hij pakt mijn hand en sist naar Roos en Esther: ''Volg mij.'' Roos en Esther kijken elkaar bang aan en volgen ze. We komen aan in een woonkamer. Er zitten nog 7 jongens beneden. We staan een beetje akward voor de tv. ''Nou jongens, dit zijn de meiden die we houden. Zafi, Roos en Esther dit zijn: Sem, Justin, Sander, Brent, Bas, Luke en Cole.'' 1 voor 1 stekende de jongens hun hand op. Luke heb ik wel een keer eerder gezien dus die skipt mij gewoon. Ik kruis mijn blik met die van Sem. Even blijf ik hangen in zijn prachtige ogen. Ho stop, dacht ik dat serieus over mijn ontvoerder. Ik kijk snel weg. We staan er nog steeds. ''Oké Roos en Esther, ga de keuken schoonmaken! Zafi jij komt bij mij op schoot.'' Ik kijk naar Roos en Esther. Gelukkig zien ze er niet uit dat ze graag bij hem op schoot wouden. Ik begin al te kokhalzen bij het idee. ''Ik ga liever Roos en Esther helpen, dan dat ik bij jou op schoot ga zitten.'' Voor ik kan weg lopen trekt Dennis mij op schoot. Ik probeer mij los te wurmen, maar het lukt niet. Hij pakt een controller en pakt mij om mijn middel om beter te kunnen gamen. Hij duwt mij zo tegen zich aan dat ik mijn hoofd op zijn borst moet leggen. Ik voel zo naar. Ik zie Roos en Esther al naar de keuken lopen. ''Laat mij los!'' Schreeuw ik naar Dennis. Hij zucht tilt mij op en loopt met mij mee naar boven. Hij legt mij op het bed waar ik de eerste dag op wakker werd. Ik probeer weg te kruipen maar hij plant mijn handen boven zich en houdt ze met 1 hand vast. Hij komt boven mij hangen. Dan voel ik ineens zijn lippen op die van mij. Hij is mij aan het kussen! Ik voel dat hij toestemming vraagt met zijn tong. Ik weiger en hou mijn lippen op elkaar. Hij wordt boos. Hij haalt zijn lippen van mij af. Ineens voel ik mijn wang branden. Hij heeft mij geslagen! Hij loopt naar de kast en pakt een touw. Hij bindt eerst mijn armen vast aan het bed en daarna mijn benend. Daar door lig ik nu gestrekt op bed. ''Babe, als ik toestemming vraag geef je die meteen begrepen? Anders heeft dat nare gevolgen voor jou.'' hij zegt het zo dreigend dat ik een beetje bang wordt. Hij kust mij nu in mijn hals en gaat langzaam naar boven. Ik voel zijn lippen weer op die van de mijne. Deze keer vraagt hij gelijk toestemming. Langzaam open ik mijn lippen. Ik voel zijn tong mijn mond verkennen. Ik moet bijna kokhalzen. Ineens wordt ik zo kwaad. Ik weet niet waar ik het lef vandaan haal, maar ik bijt hem hard in zijn tong. Kwaad trekt hij zich terug. Ik bereidt mij voor op nog een bitchklap maar ik voel niks. Hij gaat van mij af en loopt naar de kast. Hij pakt iets het lijkt op een pen. Als hij dichter bij komt schrik ik heel erg. Het is een echte permanente tattoo pen. ''Ik zei toch dat je spijt zou krijgen.'' Hij grinnikt. Hij plugt de tattoo pen in het stop contact en komt naar mij toe. Hij doet mijn shirt omhoog. ''Bereidt je maar vast voor.'' Ik voel zijn blik naar mij buik gaan. Hij kijkt er naar alsof het een lekker stuk vlees is. Dan voel ik de pen op mijn huid. Het doet pijn zoveel pijn. Ik wil hem weg trappen, maar durf niet te bewegen. Als hij klaar is, kijkt hij trots naar het eind resultaat. Hij pakt een spiegel en laat de tattoo aan mij zien. Er staat een tekst. 'je komt nooit meer van mij af.' Ik moet bijna huilen. Het doet nog steeds pijn. Hij maakt mij los en brengt mij naar 'mijn' kamer. Hij legt mij neer op bed en loopt weg. Zodra hij weg is, begin ik te huilen. Ik hoor de deur open gaan, maar ik trek mij er even niets van aan. Ik kijk op en zie Sem staan. O hij is zo knap. Zafi ophouden! Je bent door deze klootzakken ontvoerd. Dan moet je nu even niet denken aan hoe knap ze zijn. Hij loopt naar mij toe. ''Wat heeft hij gedaan?'' Hij fluistert. ''hoezo vraag je het? Hij heeft er vast al mee lopen op te scheppen.'' Ik moet bijna weer huilen. ''Ik ben weg gelopen om te kijken hoe het met je gaat.'' Hij zegt het en het lijkt of hij het meent. Ik rol aarzelend mijn shirt op en laat het aan hem zien. Hij kijkt ernaar met een geschokte blik. ''d-dat is niet normaal. Dat doe je niet.'' Hij staat op en loopt weg. Ik pak mijn knieën vast en vouw mijzelf op. Ik begin weer te huilen. Ineens voel ik 4 armen om mij heen. Als ik op kijk zie ik dat het Roos en Esther zijn. ''Wat is er gebeurt?'' vragen ze in koor. Ik begin hun alles te vertellen.

POV Sem

Wat denkt hij wel niet. Slaan en mishandelen is 1 ding, maar je gaat iemand niet verminken voor het hele leven. Ik stamp naar beneden. ''Ben je wel helemaal goed in je hoofd? Je gaat niet iemand tatoeëren.'' Ik schreeuw buiten mijzelf van woede. Dennis begint te grijnzen. "Ze moest gewoon even weten wie de baas is." Hij zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. "Maar je gaat dan toch niet iemand permanent verminken!" Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo boos was. Ik wil nog steeds niet mee doen met deze 'klussen.' Maar het is de enige manier om te zorgen dat mijn moeder beter wordt. Dennis stapt dreigend op mij af. "Ze is van mij. Dat betekent dat ik beslis wat er met haar gebeurd." Hij kijkt mij dreigend aan. Ik knik, maar ben het er nog steeds niet mee eens. Ik zucht en loop naar mijn kamer. Al snel val ik in een diepe droomloze slaap.

POV Zafirah.

Als Dennis maar niet denkt dat ik hem hierdoor ga gehoorzamen. Hij verminkt mij dan wel maar ik zal blijven vechten. Ik veeg de tranen van mijn gezicht. "Gaat het weer een beetje?" Esther wrijft over mijn rug. Ik zucht. "Waarom gebeurt dit ons nou weer?" Roos kijkt mij aan. Ze heeft ook tranen in haar ogen. Justin komt binnen met 3 borden op het dienblad. Ik vertrouw hem niet. Ik vertrouw niemand hier. Hij loopt de deur weer uit en zet hem op slot. Ik heb geen trek. Ik ga op bed liggen. "Pakken jullie mijn portie maar. Ik heb geen honger." Esther kijkt mij twijfelend aan. "Nee je moet wat eten." Zegt ze tenslotte. "Nee, ik ben eigenlijk een beetje moe. Ik ga alvast slapen." Ik stap in bed en binnen no time ben ik vertrokken.