Taken by him.

H17

POV Zafi

Dennis probeert de deur door te breken! Ik negeer het. De beuken herhalen zich nog een tijdje, totdat ik een harde BAF hoor. Ik kijk geschrokken om en zie Dennis en Brent daar staan. Ik negeer ze en ga rustig verder met schilderen. Ik voel een harde ruk aan mijn linker arm en draai mij om. Dennis heeft ruw mijn arm vast gepakt. ''Laat mij los.'' Grom ik. Dennis kijkt mij boos aan. ''Ga dan eerst wat eten. Je moet niet verhongeren.'' Ik kijk heb boos aan. En kijk dan weg. ''Alsof je het wat boeit. Het is alleen maar zodat je mij kan gebruiken.'' Dennis staat even paf. ''Nee dat is het niet alleen!'' Hij probeert oprecht over te komen, maar ik hoor toch een twijfel in zijn stem. ''Dennis, zal ik even met haar mogen praten?'' Ik was Brent helemaal vergeten. Wat zou hij nu weer van mij willen? Dennis denkt even na en knikt dan even. Hij loopt de kamer uit en sluit de deur achter zich. Ik kijk afwachtend naar Brent, maar die kijkt alleen maar naar de muur achter mij. ''Dat is echt mooi! Waar heb je dat geleerd?'' Ik kijk naar het schilderij achter mij. Ik haal mijn schouders op. Ik heb echt geen zin hier in. ''Oke Zafi, luister even, alsjeblieft. Je moet wel wat gaan eten en jezelf niet opsluiten. Dennis heeft je nu meer vrijheid gegeven, die kan hij ook van je afpakken. Dat wil je toch niet? Je hoeft niet de hele tijd beneden te zijn, maar je mag nu meer doen. Ik vind het ook niet leuk dat je hier opgesloten bent. Normaal doen we weinig ontvoeringen. Alleen als we er veel voor betaald krijgen. Dat meisje dat je die lange tijd geleden bent tegen gekomen? We kregen 2 millie als we haar gingen ontvoeren. Ze is nu weer veilig terug.'' Ik kijk hem lang aan. Hij heeft wel gelijk. Ik knik langzaam en loop met hem mee naar beneden. Ik loop door naar de keuken zonder naar één van de jongens te kijken. Ik pak een appel en ga op de bank tussen Brent en Sem zitten op de twee stoelen zitten Dennis en Bas. Ze kijken een film. Het duurt maar twee seconden voor ik door hem wat voor film het is. ''HARRY POTTER'' Schreeuw ik uit vreugde en ze kijken mij allemaal raar aan. Ik negeer ze en ga lekker zitten om van de film te genieten. Ik vergeet even waar ik ben en word de wizarding world in gezogen. Ik heb dit zo gemist. 

Ik voel tranen prikken in mijn ogen. ''NIET SIRIUS!'' Schreeuw ik. Ik begin steeds harder en harder te huilen. Ik voel ineens allemaal armen om mij heen. Ik kijk op en zie dat ALLE jongens mij een knuffel geven. Ik blijf nog even door snikken en barst dan in lache uit. De jongens schrikken en trekken zich snel terug. ''Awhhh jullie zijn best schattig.'' Ik weet dat het raar is dat ik nu zo doe, maar de preek van Brent heeft mij wel een beetje verandert. Als ik hier dan toch nooit weg kom, kan ik maar beter er het beste van maken. Ik sta op en loop naar de keuken. ''Wat gaan we eten?'' Ik kijk de woonkamer in. De jongens spelen een game en negeren mij. Ik loop naar ze toe en ga achter ze staan. Ze hebben mij nog niet door. Dan schreeuw ik heel hard. ''Tietietie Dora tietieite Dora'' De jongens springen zowat een meter omhoog. Ik ga helemaal stuk. ''Nou, wat gaan we eten?'' De jongens kijken elkaar even aan. ''Ik denk dat we gewoon weer pizza gaan bestellen?'' Bas kijkt mij vragend aan. Ik schud mijn hoofd ''Nope, it's not gonna happen. Kijk om jullie heen. Er liggen overal pizzadozen, hoe vaak hebben jullie wel niet pizza gegeten? Vanavond kook ik. Ik ga een lijstje maken en dan gaan jullie dat halen.'' Ik draai mij om en loop naar de keuken om de ingrediënten op te schrijven. Als ik het lijstje klaar heb geef ik het aan de jongens. Nadat zij alle ramen en deuren op slot hebben gedaan en dubbel hebben gecontroleerd gaan ze naar de winkel. Ik kijk om mij heen. Het is mij nooit eerder opgevallen wat voor bende het hier is. Ik ruim alle lege blikjes, Pizzadozen en zakken chips op. Vervolgens pak ik de stofzuiger en ga schoonmaken.

Ik ben net klaar met schoonmaken als ik de voor deur hoor. De jongens komen binnen en laten bijna alle boodschappen vallen. ''He He, daar zijn jullie eindelijk.'' Ik pak de boodschappen en ga direct koken. Zodra ik klaar ben staat er een heerlijke schaal met macaroni op tafel. Ik roep de jongens en we gaan eten. De jongens vinden het zo te zien erg lekker. Ze scheppen zelfs twee keer op. Na het eten ruimen we met z'n alle af. We gaan weer achter de tv zitten en de jongens gaan weer gamen. ''Mag ik ook meedoen?'' Vraag ik nieuwsgierig. De jongens lachen even. ''Van mij wel, maar het is niet erg als je verliest oke? We snappen dat wel.'' Ik doe m'n best om mijzelf in te houden. Ik heb dit spel wel vaker gespeeld en zelfs wel eens een paar keer gewonnen. Ik krijg een controller en ik speel tegen Bas. Het spel heet rocket league. Ik scoor al twee keer. Uiteindelijk eindigt het potje met 10-4 voor mij. Ik glimlach vriendelijk en wens ze goodnight en ga naar bed. Als ik in bed lig besef ik mij dat ik in lange tijd niet zo'n leuke dag heb gehad. Het is nu al denk ik 25 dagen geleden dat ik ben ontvoerd. Eigenlijk is er in korte tijd heel veel gebeurt. Ik kijk om mij heen en zie mijn schilderij die nog niet af is. Ik kan toch nog niet slapen, ik ging naar boven omdat ik even alleen moest zijn. Ik pak mijn (Ja ik heb het nu geclaimed) Schilderspullen en begin verder te schilderen.