Taken by him.

H9

POV Zafi

Ik wordt wakker. Hoelang heb ik wel niet geslapen! Als ik om mij heen kijk zie ik dat ik niet in 'mijn' kamer lig. Ik lig in de kamer waar ik wakker werd op de eerste dag. Als ik naar mijn kleding kijk zie ik dat ik een pyjama aan heb. OMFG. Ze hebben mij gewoon omgekleed. God weet wat ze nog meer hebben gedaan. Net wanneer ik uit bed wil stappen gaat de deur open en komt Sem binnen. "Heyy, ik zie dat je eindelijk wakker bent. Je hebt veel te veel van dat doekje in genomen dus lag je ongeveer 22 uur te slapen." Ik kijk hem met grote ogen aan en dan ontploft mijn hoofd met vragen. En natuurlijk vuur ik ze allemaal op hem af. "22 UUR?! WIE HEEFT MIJ OMGEKLEED? WAARVAN WAS DIE KNAL TOEN IK BEWUSTELOOS RAAKTE? WAAROM LIG IK NIET IN DE ANDERE KAMER? WAT IS ER MET HET MEISJE GEBEURT?" Ik weet niet hoe het mij lukte maar de vragen stelde ik allemaal in 1 adem. Dus toen ik klaar was had ik even een kleine ademnood. En alsof ik net niet tering hard tegen hem aan het schreeuwen was beantwoordt hij rustig al mijn vragen. Ik weet zeker dat als dit bij Dennis was gebeurt. Hij heel hard tegen mij had lopen staan schreeuwen en schelden. "Oke 1. Ja, je lag 22 uur te slapen. 2. Esther en Roos hebben jou omgekleed, omdat ik niet wou dat de jongens dat deden. 3. Die knal was van een pistool. 4. Dat moet je aan Dennis vragen. Hij wou je perse hier hebben. 5. Die hebben ze met rust gelaten en is veilig terug naar haar moeder." Nu hij alles zo verteld besef ik mij pas dat Sem erg lief tegen mij is geweest de afgelopen dagen. Hij heeft vaak de jongens tegen gehouden en mij beschermd. Ik sta op en loop rustig naar hem toe, want ben nog best wel duizelig. Als ik bij hem ben geef ik hem een knuffel. "Waarom geef je mij een knuffel?" "Omdat je zo aardig voor mij bent. Terwijl de andere jongens altijd boos worden als ik tegen hen schreeuw." Sem trekt zich na een tijdje terug. "Dat doe ik, omdat ik je leuk vindt. Niet om je lijf, maar om je pit, je karakter en omdat je nog niet hebt opgegeven. Al het kon had ik je allang bevrijdt. Want..." hij kijkt mij een tijdje doordringend aan. "Ik ben niet zoals hen." Ik knik. Dat is hij inderdaad niet. Hij is lief en zorgzaam. Hij geeft niet om meisjes vanwege hun lijf of hoe kano ze zijn. "Dankj..." nog voor ik mijn zin af kan maken knalt de deur open. "Sem wat doe je hier?" Dennis kijkt Sem kwaad aan. "Ik kwam kijken of ze al wakker was." Ik heb dus echt zoveel respect voor hoe kalm hij kan blijven. Dennis knikt. "Whatever. Kan haar terug naar haar kamer brengen?" Sem knikt en pakt mijn hand vast. Ik voel een rilling door mijn arm gaan als hij mij aanraakt. Maar het is geen negatieve maar een positieve. Hij brengt mij naar mijn kamer. "Ik kom jullie zo eten brengen." Zegt hij nog voor hij de deur sluit. Ik ga op bed liggen. Ik heb dan wel 22 uur geslapen. Ik ben nog steeds doodop. "Zafi, wij gaan pitten." Zeggen Roos en Esther in koor. "Ja ik ook denk ik." "Slaap lekker." Zegen we in koor. We moeten lachen en gaan dan in bed liggen. Al snel worden mijn ogen zwaar.

~

Ik wordt wakker. Weer een nachtmerrie. Weer de zelfde. Ik droom over de jongens. Elke keer dat ik ontsnap en denk dat ik veilig ben. Hebben ze mij ineens omsingeld. Ik moet gaan ontsnappen. Ik sluip stil naar Roos en Esther. "Meiden, we moeten een plan gaan bedenken om te ontsnappen. Ik red dit niet meer." Ik fluister want ik weet niet of een van de jongens ons afluistert. Roos en Esther worden gelijk wakker. En ineens krijg ik een perfect plan. Ik vertel het plan aan Roos en Esther. Ze zijn het er mee eens. Nu moeten we eerst weer wat slaap gaan pakken. Want het wordt morgen een lange dag.

~

Vandaag zouden Esther, Roos en ik ontsnappen. ''DENNIS, IK HEB HONGER!'' Roep ik zo hard als ik kan naar beneden. Ik hoor stampende voetstappen op de trap. Nog geen seconde later vloog de deur open. ''Het boeit mij niet dat je honger hebt. En ga vervolgens niet meer in de ochtend schreeuwen!'' Als blikken konden doden zouden ze mij over 100 jaar nog niet weer vinden. Hij zet een stap naar voren, en ik zet een stap naar achter. Nou ja, dat was de bedoeling. Ik verlies mijn evenwicht. Ik leen te ver naar voren en val voor over. Ik beland klunzig in de armen van Dennis. Ik blijf liggen. Wat Dennis niet ziet is dat ik stiekem de sleutels, die aan zijn broek hangen, pak en naar Roos gooi. Snel sta ik op. "Euhm... sorry." Acteer ik. Ik denk als mensen dit zagen, ze mij gelijk de eerste plaats voor acteren gaven. "Euhm... Ja geeft niet. Maar de jongens komen over een halfuurtje jullie eten brengen. Als jullie klaar zijn gaan we kleren bestellen. Jullie doen nu al bijna 2 weken met 3 setjes en verder hebben we niet." Ik begin gelijk te glunderen. Als ik iets leuk vindt is als ik online kleren mag bestellen. Dennis loopt de kamer uit en ik draai mij om naar de meiden. "We kunnen beter nog niet ontsnappen, want ze komen zo meteen al. En we hebben niet echt warme kleren voor als we ontsnappen." Esther en roos knikken en we wachtend op ons eten. Precies een halfuur later gaat de deur open en komen Justin en Sander binnen. Ik kijk een beetje teleurgesteld, want ik had gehoopt dat Sem ook meeging. Ze zetten ons een kom met ontbijt granen voor. Hier kijk ik echt al lang naar uit. We kregen bijna noot normaal eten. Meer een cracker of een klein sneetje brood. Als we ons eten op hebben volgen we Justin en Sander naar een andere kamer. Als we de kamer in komen zie ik Sem zitten achter een computer. ''Hey, zin om kleding te bestellen? Jullie mogen 3 outfits kiezen. Sorry maar verder mogen jullie niks van Dennis.'' We komen bij de computer staan. Na ongeveer een halfuur, hebben we allemaal 3 setjes kleren gekocht. Esther en Roos hebben dezelfde kleding. Ik heb andere kleding dan hun uitgekozen. (zie afbeelding boven. sorry moest het in paint maken had niks anders.) We worden terug gebracht naar onze kamer. Er komt vandaag weer niemand, tot het avond eten. We eten nu zelfs een normale maaltijd! we kregen een bord spaghetti Bologneze. Ik heb dus nog geen idee hoe we nu verder moeten ontsnappen. Ik weet het. Ik ben inderdaad niet de beste in een plan maken. Ik plan altijd maar de helft. En als het dan lukt om die helft uit te voeren ga ik improviseren. Dat is een van mijn sterke punten. Mijn hersenen kraken van het denken. En dan heb ik het! We moeten wachten tot dat de jongens een keer weg gaan, zonder ons. En als ze dan 2 of drie jongens achterlaten. Kunnen we mijn plan uitvoeren. Ik weet alleen nog niet wanneer ze ons alleen gaan laten. Dat kan misschien nog weken duren. Geduld word beloond. Dat zei mijn pleegmoeder altijd. Ik ben best close met haar. Maar toch mis ik het veilige gevoel van een echte moeder. Ze heeft dan wel de taak van mijn moeder overgenomen, maar ze zou haar plek nooit kunnen overnemen. Ook al heb ik mijn moeder nooit echt gekend. Ik mis haar wel. Elke dat opnieuw...

POV Dennis

Ik zit beneden op de bank te wachten. De jongens zijn al naar bed. Ik heb ze niet verteld dat de baas vanavond komt. Ik moet hem namelijk onder 4 ogen spreken. Ik ga hem vertellen dat Zafirah is weggelopen. Natuurlijk is dit niet zo, maar ik wil Zafirah voor mij zelf. Haar lichaam is gewoon zo perfect. Natuurlijk deel ik haar met de anderen. Maar ik wil haar baas zijn. Toch vind ik het raar dat de baas specifiek wou dat we haar ontvoerde. Gelukkig gaat de baas over 2 weken naar het buitenland, aangezien hij hier gezocht word door de cops. Ik hoor geklop op de deur. Ik loop er heen en doe open. ''Hey, man. Heb je der?'' Hij komt gelijk in huis vallen. De baas is een forse man. Hij heeft een litteken op zijn wang en zit onder de tatoeages. Niet een prettig figuur dat je s 'avonds laat tegen wil komen. ''Hey man, tja even daar over he?'' Ik kijk hem bang aan. Ik weet dat als ik dit ga doen en hij komt er achter dat ik pas over 10 jaar weer zou kunnen lopen. ''Ja?'' Hij kijkt mij door dringend aan. ''Ze is 3 dagen geleden ontsnapt en we kunnen haar nog steeds niet vinden. Op het nieuws is er ook niets geweest over dat ze terug is. Ik denk niet dat de kans groot is dat we haar ooit terug zullen zien. Behalve haar dode lijk op het nieuws.'' (sorry als dit voor mensen hard over komt. Het is niet zo bedoeld maar het moet in het taal gebruik van Dennis passen.) De baas kijkt eerst geschrokken, maar herstelt zich snel. ''Oke, dan zit er niks anders op. Ik ga dan wel over een week naar het buitenland, want ik heb hier niks meer te zoeken. Ik kom over 2 dagen nog even langs om de laaste dingen te regelen. Daarna vertrek ik.'' En met die woorden verlaat hij de kamer. Nu hebben jullie waarschijnlijk nog 1 vraag over iets wat ik nog niet helemaal duidelijk heb gemaakt. Waarom ik hem alleen maar 'De baas' noem. Dat heeft eigenlijk een best simpele reden. We weten zijn echte naam niet. Ik moet Zafirah nu nog even 2 dagen verborgen houden. Daarna kan ik doen met der wat ik wil. Mijn mondhoeken gaan gelijk omhoog als ik er aan denk. En hou jullie mond, maar met klootzak zeggen. Ik weet heus wel dat jullie dat nu heel hard tegen jullie telefoon lopen te schreeuwen...

Hoi allemaal,

sorry dat ik een lange tijd niet heb gepost maart ik liep een beetje vast. Gelukkig heeft een vriendin van mij geholpen met het einde van dit hoofdstuk. Dankje EstherBruinsslot. Ik post heel onregelmatig dat weet ik. Maar dat komt omdat ik niet altijd weet hoe ik verder moet. meestal roep ik dan de hulp in van vriendinnen. Just like this time. Nou ja, ik probeer zoveel mogelijk 1 keer per week te uploaden. Nog veel lees plezier.