X y l e a n
Ilang minuto na ang lumipas nang sabihin ko iyon. Hindi siya kumibo, ramdam kong nakatitig lang sya at natigilan ng husto. Bakit ayaw niyang magsalita? Mabaho ba hininga niya? O hindi lang talaga niya alam ang sasabihin dahil hindi naman ako si Xylean na talagang hinahanap niya?
"Let's just enjoy this day." Sabi niya na lamang at niyaya na'kong kumain.
Tahimik kaming kumain ngunit ramdam kong parang may mali. Dapat bang hindi ko nalang sinabi 'yon?
Kasal ako sa iba, pero nagkagusto ako sa'kanya. Mahal ko naman si Zach pero maging ako hindi ko maintindihan ang sarili ko. Masyadong mabilis at magulo. Tahimik, masaya at kuntento na'ko kina Zach pero nang dumating siya biglang nagbago na naman ang lahat.
Hindi ko mapigilang makaramdam ng lungkot dahil parang wala siyang pakialam sa pagamin ko. Maybe he thinks that I'm just fooling around with him. But no. I really mean it.
Namalayan ko nalang na umalis na kami at pumunta sa kung saan. Lumingon ako sa direksyon niya ng bahagya.
"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko. Hindi ko man makita pero ramdam kong napakapamilyar ng paligid. Ramdam kong nakapunta na'ko rito noon.
"Sa Imperial University." Sagot niya. Bahagya akong natigilan, Imperial University? Parang alam ko 'yon pero hindi ko lang maalala. "Why?"
"Grabe, rich na rich kid ka pala. Pati school meron ka." Nasabi ko nalang. Narinig ko naman siyang tumawa.
"Well, inborn." Sagot niya, nagyayabang. Sarap niyang kutusan sa kahambugan.
"Here in Imperial University, Madadaan mo ang Preschool and all but the Highschool and College are in the same Campus." Paliwanag niya. Naks, tour guide.
Naglakad pa kami nang naglakad hanggang sa finally huminto narin kami. "Sir Blake?" Tanong pa nung mamang, guard siguro.
"Oh Mang Fidel, kayo pala." Dinig kong bati rin ni Blake, kaso may tonong sarkastiko pa din.
Sandali pa silang nagkausap bago kami papasukin sa mismong Campus ng Highschool and College.
"Dito kaming unang nagsigawan ni Xylean, mismong sa hallway na 'to." Narinig ko siyang tumawa, marahil may naalala siya."Oh talaga?" Nasabi ko nalang at hindi namalayang napatingin sa taas, sa magkabilang gilid at binalik ang tingin sa direksyon niya.
"Did you just do Xylean's legendary eyes roll?" Dinig kong namamanghang sabi niya.
"I'm not Xylean, okay? I'm me. Just me." May bahid ng inis na sabi ko. Narinig ko na naman siyang tumawa. He's really something.
"Alright, don't be jealous Wife." Dinig kong sabi niya at marahang hinawakan ang kamay ko. Naramdaman kong naginit bigla ang magkabilang pisngi ko.
"Let's go and see other area's of this school." Sabi niya at muli kaming naglakad. Halos hindi ko na magamit ang cane ko sa sobrang pagalalay at paggabay niya sa'kin.
Grabe pala talaga 'tong taong 'to. Napakasikat parin dito. Andami naming nadadaanang na tumitili sa tuwing nakikita siya at pinagbubulungan. Napangiti ako, ano kaya ang itsura ni Blake? Naalala ko sa tuwing hinahawakan ko ang mukha niya para kapain at kabisaduhin ang bawat parte nito. May mga singket na mata, matangos ang ilong at manipis na labi.
"Why are you smiling? Are you thinking about your husband?" Agad naman akong tumango at ngumiti pa lalo.
"Then don't think about him, ako ang kasama mo kaya ako lang ang dapat isipin mo." Ramdam ko ang pagdilim ng ekspresyon niya. Natawa naman ako ng malakas.
"I was referring to you, idiot. I thought you're my husband for today?" Panunupalpal ko sa'kanya. Natahimik naman siya.
Nababahala na'ko kasi antagal niyang magsalita. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at inilapit sa'kin. Kinapa ko ang labi niya. Nakangiti pala ito. Bwiset.
"Kinikilig ka 'no?" Pangaasar ko. Pero hindi siya sumagot, binitawan na ang mukha niya.
"I could kiss you." Biglang sabi niya dahilan para matigilan ako.
Pero bago pa 'ko makasagot ay bigla na lamang niyang hinapit ang bewang ko sa gulat, dahilan para mabitawan ko ang cane na hawak ko. Namalayan ko nalang hinalikan niya at wala sa sariling tinugunan iyon pabalik.
'Tama ba 'to?'
C a s e y
How could he cheat on me like this? This is too much! I looked at them kissing like it was the first time they'd saw each other. I did everything to be enough, but all I've got in returned is this? I'd love him to death! I even betrayed our Mafia for him! Zero promised me that this will not be happen, but it already did.
"Why Blake?" I asked, but to myself.
I felt a warm hug from my back. I faced him and suddenly hug him tightly and cried on his shoulder.
"It's okay, today will might their day but I can assure you that tomorrow will be yours." He said as he caressed my back.
"Thank you, Cedrick." I said as I faced him again, "I don't even know what to do if you aren't here."
"Anything for my dear ex-girlfriend." He smiled at as he kissed my forehead and hugged me tightly even more.
t o b e c o n t i n u e d . . .
v o t e a n d c o m m e n t (´⊙ω⊙')