☥ When the lights are off ☥ The Come Back

Chapter 4

BEATRIX

Οι μερες περνουσαν και να που εφτασε η μερα. Μερα που ο Τζεισον θα εφευγε. Και μονο με την λεξη «φευγω» τρομαζω. Απο αυριο και μετα θα ειμαι μονη. Μονη σε αυτο το σπιτι. Καθομαι και σκεφτομαι πως περασε ετσι ο καιρος? Ενας χρονος , ενας χρονος ακριβως απο τοτε που αρχισαν ολα. Απο μια απλη συνηθισμενη μερα μεσα στην θλιψη μου και στην μοναξια μου αλλαξε η ζωη μου. Πως γινεται σε μερικα λεπτα να αλλαζουν ολα ? Πως μπορει ο χρονος και η μοιρα να παιζει μαζι μας? Ποσες πραξεις ειχαμε κανει και μεσω αυτων τον πραξεων εχει αλλαξει ο δρομος που ακολουθουσαμε. Αλλαξαν οι αποφασεις μας , οι ανθρωποι που ηταν διπλα μας . Οσο σκεφτομαι ποσο ειρηνικα ηταν η σχεση μου με τους γονεις μου. Υπακουη , κρυμενη κατω απο την ασπιδα τους νομιζοντας πως οσα κανω ηταν σωστα. Ειχα αποδεχτει τα παντα .  Και μετα την εμφανιση του Τζεισον αυτη η σχεση γκρεμιστηκε. Και τοτε αντιληφθηκα πως δεν με ηξεραν καν. Κανεις δεν με ηξερε κρυβομουν καλα πισω απο την μασκα μου. Μα ξερω καλα πως επιλογες που πηρα το τελευταιο χρονο δεν ηταν λαθος. Αποφασισα να ζησω , να παψω να ειμαι φυλακισμενη στο κελι μου . Και ολα αυτα χαρις στον Τζεισον. Πραγματικα πως θα ηταν η ζωη μου χωρις αυτον? Θα ενιωθα κενη. Εδω οταν τον ειδα στο πατωμα λυποθημο και ενα βημα πριν τον θανατο μου ειχε περασει η σκεψη να αυτοκτονησω. Τρελο , τελειως τρελο. Αυτο που νιωθω με ξεπερναει . Ειναι χωρις τελος , χωρις ορια.  Καποτε ο Sam Levenson ειπε «Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό,τι κάνει. Προχώρα.»  Με το να κοιταμε το χρονο δεν κερδιζουμε τιποτα. Πραξε και ζησε . Προχωρα. Αυτο πιστευω εγω. Απο την στιγμη που γνωρισα τον Τζεισον αυτο το εχω καταλαβει καλα. Αυτος μου εμαθε τα παντα. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Γυρισα πλευρα και απλωσα το χερι μου για να αγγιξω την μεση του Τζεισον μα βρηκα κενο. Ανοιξα τα ματια μου αμυδρα και εσφυξα δυνατα τα βλεφαρα μου αφου οι αχτινες φωτος με τυφλωσαν. Ανακαθησα και ειδα ενα χαρτι πανω στο μαξιλαρι του . Ετριψα τα βλεφαρα μου για λιγο και μετα το πηρα . «Καλημερα μωρο μου. Λοιπον σημερα θα παιξουμε ενα παιχνιδι θυσαυρου. Θυμασαι που καναμε building jumping? Θελω να πας εκει . Ναι ξερω τωρα γουρλωσες τα ματια αλλα καντο. Και πριν φυγεις απο το σπιτι , ΠΑΡΕ ΠΡΩΙΝΟ. ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΝ ΔΕΝ ΦΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΑΜΗΣΕΣ»  Αυτο που με εχει μαθει τοσο καλα αρχιζει και με εκνευριζει αγρια. Εγω ποτε δεν θα μπορεσω να τον μαθω τοσο καλα. Οποτε παω να πιστεψω κατι παντα ολο και κατι αλλο εμφανιζεται. Γρυλισα με την τελευταια προταση . Αμαν πια με το φαι. Το ποσο αυταρχικος και επιτακτικος μπορει να γινει με τρομαζει. Ο τρελος τωρα τι στο καλο του ηρθε στο μυαλο? Χριστε μου πια με αυτο το αγορι. Εσπρωξα το σεντονι απο πανω μου και μπηκα στο μπανιο . Πλυθηκα και αρπαξα την οδοντοβουρτσα μου και αρχισα να πλενω τα δοντια μου. Κοιταζομουν στο καθρεφτη και χαμογελασα. Θυμηθηκα οταν πηγαμε για πρωτη φορα για ψωνια με τον Τζεισον. Γκρινιαζε καθε λεπτο. Βαριοταν αυτες «τις μαλακιες» οπως λεει. Ξεπλυνα τα δοντια μου και μετα βγηκα απο το μπανιο. Ανοιξα την ντουλαπα μου και πηρα το γκρι ριγε φορεμα μου. Αφου το φορεσα , καθησα στο κρεβατι και εδεσα τις πλατφορμες μου. Εφτιαξα μια προχειρη πλεξουδα στο πλαι και φορεσα τα γυαλια μου. Προσθεσα λιγο ροζ λιπγκλος και μετα βγηκα απο το δωματιο. Μπηκα στην κουζινα και εφαγα στα γρηγορα μια κουπα δημητριακα. Τοτε μου ηρθε μια ιδεα. Ετσι για να του σπασω τα νευρα. Αφησα την κουπα στο παγκο και πηρα ενα μικρο χαρτακι . Εγραψα ενα μικρο μηνυματακι πανω και μετα το κολλησα πανω στην κουπα. Αρπαξα τα κλειδια μου , το κινητο μου και βγηκα απο το σπιτι.