☥ When the lights are off ☥ The Come Back

Chapter 8

JASON 

Την φιλουσα παντου ενω ειχε κλειστα τα ματια . Μου χαιδευε τα μαλλια και εγω πεθαινα αγγιζοντας το σωμα της . Μονο για το σωμα της Μπεατριξ ενιωθα πως μου κοβοταν η ανασα.  Ακομα και τωρα , ενα χρονο μετα και συνεχιζα να γαμω τρελενομαι. Η καθε πουστικη κινηση μου , η καθε γαμημενη μου σκεψη την περιτριγυριζε αυτη. Το κοριτσι που με εσωσε απο τον γαμημενο κοσμο οπου ζουσα. Αν ποτε μου γαμω χρεωναν ενα εγκλημα τοτε θα ηταν αυτο. Το οτι ερωτευτηκα. Ερωτευτηκα το μοναδικο. Το διαφορετικο . Αυτο το γαμημενο περεργο και ξεχωριστο που ειχαν τα ματια της Μπεατριξ.Ανεβηκα προς τα πανω και την κοιταξα στα ματια. Με εσφυξε πανω της ενω ξαπλωσα διπλα της. Της εδωσα ενα φιλι στο κεφαλι ενω αυτη εγινε ενα με το στερνο μου. Ενιωσα να με σπρωχνουν και να ακουω μια φωνη . «Μαλακα ξυπνα» και ανοιξα τα ματια. Ο Κοννορ με ειχε ξυπνησει. Παει θα γαμω τρελαθω εδω μεσα . Ακομα και στο υπνο μου βλεπω την Μπεατριξ. Η γαμημενη αναγκη μου γι’ αυτην ειναι ανυποφορη.  «Τι θες ρε πουστη μου?» του απαντησα αγριεμενα και ετριψα τα βλεφαρα μου για να ξυπνησω καλυτερα. «Τελειωνε ηλιθιε. Εχουμε ασκηση» μου ειπε φρικαρισμενος . Τι στο πουτσο γαμω? Ολοι φοβουνται εδω μεσα? «Βαριεμαι , νυσταζω» του απαντησα και γυρισα απο την αλλη πλευρα . «Εισαι ηλιθιος? Θα σου χωσει φυλακη η αλλη» συνεχισε να μου λεει . «Χεστηκα για την καριολα. Αντε φυγε τωρα μην γαμω αρχισω να τα παιρνω» Τον κοιταξα για λιγο και μετα ξανα γυρισα προς την αντιθετη πλευρα. «Εισαι τρελος φιλε» Ειπε και μετα εφυγε. Χεστηκα για ολους εδω μεσα. Οσο και να θελουν , θα κανω οτι θελω. Εγω διαταζω τον εαυτο μου , οχι αυτοι. Εκλεισα τα ματια και γυρισα στο ονειρο μου.

BEATRIX 

Τα χειλια του χαιδευαν το σωμα μου ενω το κατακτουσαν παντου. Ειχα μπλεξει τα δαχτυλα μου μεσα στα μαλλια του ενω η καυτη του ανασα επεφτε πανω στο δερμα μου και απλα εμενα μου κοβοταν η ανασα. Ακουσα ενα ενοχλητικο ηχο και τιναχτηκα απο το κρεβατι. Χριστε μου! Εβαλα το χερι μου πανω στην καρδια μου. Χτυπουσε γρηγορα. Δεν το πιστευω ακομα και στο ονειρο μου βλεπω τον Τζεισον. Η αποσταση και μερες χωρις την αγκαλια του με σκοτωνουν. Και ακομα ειμαστε στην αρχη. Ξεφυσηξα και πατησα το κουμπι για να κλεισει το ξυπνητηρι. Εφερα τις παλαμες μου στο προσωπο μου και και ετριψα τα ματια μου. Ακομα μια μερα χωρις τον Τζεισον στο σχολειο. Καλο κουραγιο Μπεατριξ. Σηκωθηκα απο το κρεβατι και εσυρα τα ποδια μου μεχρι το μπανιο. Μπηκα μεσα και ανοιξα την βρυση. Ακουσα το νερο να κυλαει στον μαυρο νυπτηρα του Τζεισον και ξεφυσηξα. Τι στο καλο θα κανω? Να δεχτω την προταση του Τζαστιν να παμε στους γονεις μου η’ οχι? Ημουν τοσο μπερδεμενη. Με την ιδεα να τους αντικρυζα μετα απο τοσο καιρο με φοβιζε. Και αν με χτυπουσε ξανα γιατι τους παρατησα? Αν με παγιδευαν και δεν μπορουσα να γυρισω? Οχι , απλα οχι. Αν παω θα ηθελα τον Τζεισον μαζι μου. Μονο αυτος ειναι ικανος να τα βαλει μαζι τους. Οκ και ο Τζαστιν θελει να με προστατευσει αλλα δεν ειναι ιδιο. Πλυθηκα και βουρτσισα τα δοντια μου και μετα βγηκα απο το μπανιο. Πηρα το αγαπημενο μου σκισμενο μαυρο τζιν και ενα γκρι πουλοβερ και τα φορεσα. Πηρα το γκρι πλεκτο μου και την σχολικη μου βαλιτσα στο χερι και κατεβηκα τα σκαλια. Πηγα να ανοιξω την πορτα για να βγω απο το σπιτι οταν στο κεφαλι μου ακουσα την φωνη του Τζεισον «Ολα θα τα μαθαινω Μπεατριξ. Και ετσι και δεν τρως θα γινει της πουτανας» . Χαμογελασα και κουνησα το κεφαλι. Δεν το πιστευω ποσο με φροντιζε και με προστατευε παντα. Μονο αυτος κανεις αλλος. Μονο αυτος μπορει να μου φερει ενα χαμογελο μονο με μια απλη αναμνηση. Εκλεισα την πορτα και μπηκα στην κουζινα. Ανοιξα το ψυγειο και εβγαλα το γαλα. Εριξα λιγα δημητριακα σε ενα μπωλ και εγυρα το γαλα. Αρχισα να τρωω με την σκεψη του. Αραγε τι θα κανει τωρα? Ειχαμε βγαλει το ξημερωμα μαζι αραγε θα κοιμοταν? Οσο σκεφτομαι τον Τζεισον στρατιωτη μου φαινεται τοσο τρελο. Το αγορι μου ειναι τυπος που δεν δεχεται διαταγες. Ειναι της ελευθεριας δεν θελει να τον εχουν περιορισμενο . Πραγματικα θα ειναι σαν κλουβι γι’ αυτον το στρατο. Θα πνιγεται. Αφου τελειωσα , εβαλα το μπωλ στο νεροχυτη και μετα βγηκα απο το σπιτι ξεκινωντας για το σχολειο. Οσο περπατουσα σκεφτομουν τον Drew . Απο τοτε οπου λυθηκαν ολα δεν τον ακουω στο κεφαλι μου ουτε τον βλεπω οταν κλεισω τα ματια μου. «Εδω ειμαι πριγκιπισσα. Δεν σε αφησα» . Ακουσα την φωνη του. «Απλα κλεισε τα ματια και θα με δεις» Σταματησα και εκλεισα για λιγο τα ματια μου. Τοτε τον ειδα μπροστα μου να χαμογελαει. «Ευχαριστω για ολα» ψιθηρησα μεσα απο τα δοντια μου και αυτος με κοιταξε . «Εισαι υπεροχη και αξιζεις πολλα πριγκιπισσα . Μην το ξεχνας αυτο» Ενιωσα κατι κρυο στο προσωπο μου και ετριψα το μαγουλο μου. Με ειχε φιλησει. Χαμογελασα και ανοιξα τα ματια μου. Συνεχισα να περπαταω μεχρι που εφτασα στο σχολειο. Περασα απο το στεκι οπου παρκαραν τις μηχανες και σταματησα για λιγο. Κοιταξα το χωρο. Περσι εδω ο Τζεισον , ο Ντυλαν και ο Φεντε καπνιζαν και με περιμεναν. Ανεσταναξα και προχωρησα προς την ταξη μου.