☥ When the lights are off ☥ The Come Back

Chapter 22

JASON

Καθομουν στο καφε καναπε στο δωματιο μας και χαζευα την Μπεατριξ που κοιμοταν. Τα μαλλια της μια απλη πλευξουδα και το σωμα της ειχε μπλεχτει μεσα στο λευκο σεντονι. Το ενα ποδι της ξεσκεπαστο ενω τα χερια της κρατουσαν αγκαλια το μαξιλαρι. Τοσο απλη , τοσο μικρη , τοσο αθωα. Ηταν το μικρο μου κοριτσακι. Ποιος το γαμω φανταζοταν. Πριν ενα χρονο που γαμουσα οτι γκομενα εβλεπα μπροστα μου πως τωρα θα ημουν εδω και θα θαυμαζα μια απλη κοπελιτσα. Με ατσαλα μαλλια , τοσο μικροσκοπικη και τοσο αφελης μεσα σε αυτον τον γαμημενο χαλια κοσμο που ζουμε. Εφερα το χερι μου κοντα στα χειλια μου και πηρα μια τζουρα απο το τσιγαρο μου. Εκλεισα τα ματια και το κεφαλι μου ανεβηκε προς τα πανω εξεπνευωντας τον καπνο. Καθε μικρος κυκλος καπνου και μια γαμημενη αναμνηση. Ημουν 19 και οδηγομουν προς τα εικοσι. Γαμω το δια μου. Την ειχα γνωρισει οταν ημουν 18 και τωρα θα εκλεινα, σε λιγους μηνες τα 20 μου. Οταν αυτη ηταν 15 και τωρα ειναι 16. Πως στο πουτσο περναει τοσο γρηγορα ο χρονος? Και ακομα δεν γαμω μπορω να την χορτασω. Καθε γαμημενη στιγμη μαζι της φαινεται καινουργια και σαν να ειναι η πρωτη μερα μαζι της. «Ερωτας ειναι Τζεισον. Καθε στιγμη ειναι καινουργια» Ακουσα την φωνη του Drew στο κεφαλι μου. Δεν ηξερα ποτε τι στο γαμημενο διαλο ηταν αυτο το συναισθημα. Οταν ζεις σε ενα πουστικο σπιτι γεματο προδοσια και ψεμμα. Οταν ζεις στους δρομους που παιζονται βρωμικα παιχνιδια πως γαμω μπορεις να βρεις αυτο το συναισθημα? Ολα τα συναισθηματα , καθε παιδιου ειναι σαν σκουπιδια. Κομενα , βρωμικα , πεταμενα και ποδοπατημενα σε καλαθους σκουπιδιων. Μονο να γαμας και να μαστουρωνεις ξεχνοντας καθε απογοητευση που σου γαμω εδειξε η ζωη. Ακομα και τωρα. Αν γαμω γυρισω πισω στον παρελθον παντου θα βρω λαθοι, ψεμματα και γαμημενη αδικια. Τα ψεμματα και υποκρισια των γονιων μου. Το εμποριο ναρκωτικων για να επιβιωσουμε με τον Φεντε και τον Ντυλαν. Ο αδικος πουστικος θανατος της Serena. Μικροι σκοτωμοι που αναγκαστηκα να γαμω κανω και δεν το γνωριζε η Μπεατριξ. Οι θανατοι που προκαλεσα με την λευκη σκονη. Οι διαταγες μου που εβαζα για να σκοτωσουν βαπορακια και ατομα που εμπλεκαν στα ποδια μου. Γι΄αυτο δεν γαμω ηθελα να θυμαμαι το γαμημενο παρελθον μου. Γι' αυτο δεν θελω να γαμω μιλαω γι' αυτο. Το διεγραψα μια και καλη. Δεν αξιζα στην Μπεατριξ. Ημουν και συνεχιζω να ειμαι ενα καταστρεμενο παιδι των δρομων. Χωσμενο στο σκοταδι και στον πατο. Τα χερια μου ειναι γεματο αιμα απο τις αναμνησεις μου.   Μικρες αχτινες φωτος επεσαν στα ματια της και σηκωθηκα σβηνωντας το τσιγαρο μου στο τασακι. Η Μπεατριξ κοιμοταν τοσο ηρεμα που δεν ηθελα να την ξυπνησω. Αλλωστε ειχαμε απεριοριστο γαμημενο χρονο για βολτες στην Ζυριχη. Τραβηξα τις κουρτινες και στα δυο παραθυρα και μετα κολλησα την πλατη μου στον τοιχο εχωντας τα χερια μου στις τσεπες. «Ειναι πανεμορφη σωστα?» Ακουσα την φωνη του Drew  και γυρισα το κεφαλι προς τα δεξια. Στεκοταν διπλα μου εχοντας και αυτος τα χερια στις τσεπες. «Ναι» απαντησα μονολεκτικα και κοιταξαμε ξανα και δυο την Μπεατριξ. «Ειναι η μικρη σου, δικη σου Τζεισον.» Ανασανα βαθια και το στηθος μου ανεβηκε. «Μου γαμαει και σκοτωνει τα σωθηκα αυτο που γαμω νιωθω» Του απαντησα και κυλισα προς τα κατω. Βρεθηκα να καθομαι στο πατωμα και να ανασαινω βαθια. Οποτε την κοιταζα μεσα μου ο πονος μου γαμουσε καθε σημειο του σωματος μου. Μονο που δεν το γαμω ηξερε. Και δεν θα το γαμω μαθαινε ποτε. Οποτε την κοιταω νιωθω πως αν δεν την φιλησω θα πεσω κατω και θα ουρλιαζω λες και γαμω χρειαζομαι σκονη. Ειναι σαν παρανοια που σου παραλυει το μυαλο σαν «παγος» και σου δημιουργει παραισθησεις. «Την εχεις αγαπησει εντονα Τζεισον. Γι' αυτο σου αξιζει. Κανεις δεν την εχει αγαπησει τοσο πολυ» Τον κοιταξα και τον ειδα να καθεται και αυτος διπλα μου. Που το ηξερε πως δεν την εχει αγαπησει κανεις πιο δυνατα απο μενα? «Που το ξερεις?» τον ρωτησα ξαφνιασμενος απο αυτο που ειπε. «Ξερω την Μπεατριξ. Να την προσεχεις» τον ειδα να σηκωνετε. «Να ξερεις, δεν σε παραταω. Ειμαι διπλα σου παντα» Ειπε και μετα εξαφανιστηκε. Τι στο πουτσο γαμω? Κοιταξα την Μπεατριξ. Ακομα κοιμοταν. Σηκωθηκα και πηρα το κινητο μου. Βγηκα απο το δωματιο μας και καθησα στο σαλονι. Σχηματισα το αριθμο του και περιμενα να απαντησει. «Τζεισον?» Απαντησε ξαφνιασμενος. «Πρεπει να μιλησουμε. Εσυ, η μαμα και εγω» Του απαντησα. Καιρος να θετω τελος σε ολο αυτο. Δεν θα γαμω κινδυνευε η κοπελα μου για τις μαλακιες που εκαναν αυτοι. «Γιατι?» Ο τονος της φωνης του αλλαξε συνεχιζοντας να ειναι ξαφνιασμενος. «Θα σου γαμω πω απο κοντα. Μολις γυρισω απο την Ελβετια θα σου πω που θα βρεθουμε» Του απαντησα ενω τα δοντια μου εσφυξαν. Δεν το αντεχα που επρεπε να τους γαμω δω ξανα. Αλλα θα το εκανα για την Μπεατριξ. Πουστηδες. «Τζεισον» Ακουσα την φωνη του ξανα ενω μεσα μου συχαινομουν που ημουν αναγκασμενος να τον ανεχομαι. «Με ακους?» Συνεχισε ενω το μυαλο μου ειχε ξεφυγει. «Πες» Κοιταξα για λιγο εξω απο το παραθυρο. Εξω ολα ηταν ζωντανα και γεματο φως ενω μεσα μου ηταν γεματο σκοταδι τραγικο. «Πως επιβιωνεις? Χρηματα εχεις?» Παγωσα. Ποσο πουστης γαμω? Αντι να ρωτησει αν γαμω ειμαι καλα ρωταει για το χρημα. Μπασταρδος. Γαμω τον θεο μου πια. Απλα συγκεντρωσου Τζεισον για την Μπεατριξ το κανεις. «ΤΙ ΣΤΟ ΓΑΜΩ ΔΙΑΛΟ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ? ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΤΟ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ 5 ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΤΩΡΑ ΣΕ ΓΑΜΩ ΕΝΟΙΑΞΕ ΑΝ ΕΠΙΒΙΩΝΩ?» Του απαντησα γρυλιζωντας και σφυγοντας τα δοντια πριν αρχισω να χανω το ελεγχο. «Εισαι γιος μου» Απαντησε και η φωνη του ηρεμη και σκληρη. «Οταν με γαμω πουλησες στους δημοσιογραφους δεν σε γαμω ενοιαξε. Τωρα το θυμηθηκες?» Η φωνη μου εσταζε αλαζονεια. «Η μαμα σου μου ειπε πως ξεμπλεξες απο τα ναρκωτικα» Ωπα! Αυτο και αν ειναι γαμημενη υποκρισια. Πηδιουνται με αλλους και ομως συνεχιζουν να γαμω παιζουν το ευτυχισμενο ζευγος? Να δω τι στο πουτσο λενε στους δημοσιογραφους για μενα. «Συνεχιζεται να παιζεται το θεατρακι σας γαμω βλεπω. Καταπληκτικο» Τον ειρωνευτικα. Μου προκαλουσαν εμετο. «Χωρισαμε Τζεισον. Απλα μου ειπε πως μιλησατε γιατι ηθελες καποιο χαρτι για το στρατο και μεσολαβησα για να το παρεις» Αλοιμονο! Αυτος ειναι ικανος να γαμω αναποδο γυρισει την Γη για να παρει αυτο που θελει. Με καθε γαμημενο βρωμικο τροπο και μετα να το γαμω παιξει κυριος. Καριολης και υποκριτης. «Μαλιστα.» Του απαντησα ξερα. Δεν ειχα τιποτα γαμω αλλο να πω. Αν περιμενε του πω ενα γαμημενο ευχαριστω τοτε θα εκανε λαθος. «Η Μπεατριξ ειναι καλα?» Χα! Θυμαται το ονομα της? Προοδευει. «ΑΡΚΕΤΑ» Του ειπα αποτομα. Τιποτα και κανενας δεν θα αφηνα να μπει μεσα στην σχεση μου με την Μπεατριξ. ΚΑΝΕΙΣ. Και αυτος θα την μολυνε ακομα και με ενα πουστικο «ειναι καλα η Μπεατριξ» Τον μισουσα και αυτον και την καριολα που λεγοταν μανα μου. Τον επαιρνα μονο και μονο για τις γαμημενες φωτογραφιες που γαμω εθεταν σε κινδυνο την κοπελα μου οχι για να τα γαμω βρουμε. «Θα σε παρω οταν γυρισω» Του ειπα και εκλεισα το κινητο.