☥ When the lights are off ☥ The Come Back

Chapter 23

JUSTIN

Καθομουν στο καναπε και χτυπουσα νευρικα το ποδι μου. Που στο καλο ειχε παει τωρα η Ναταλι? Γαμωτο ειμαι τοσο μαλακας. Αντι να την κυνηγησω την αφησα να βγει μεσα στα χαλια. Ακομα θυμαμαι τον καβγα πριν μερικων λεπτων. Να της τριβω στην μουρη πως νιωθω πιο εντονα συναισθηματα για την Νεξι. Να δακρυζει και να με βριζει. Μετα να τρεχει πανω στο δωματιο μας και μετα μεσα σε μερικα λεπτα να κατεβαινει και να βγαινει εξω απο το σπιτι. Ειμαι τοσο καθαρμα και μαλακας με τις γυναικες. Πραγματικα. Σε καθε γυναικα που με πλησιαζει της φερθηκα σκαρτα. Στην Καλυψω, στην Μπεατριξ και τωρα στην Ναταλι. Απο την μερα που ειδα την Νεξι ομως εχουν αλλαξει τοσα πολλα μεσα μου. Απο το πρωτο λεπτο της εβρισκα τοσο σεξι, Ηθελα τοσο να την πηδηξω. Με μαγνητιζε το βλεμμα της και ο δυναμισμος της. Και το πιο τρελο? Με ερεθιζε τοσο πολυ ιδεα το πως μας ενωναν τα αυτοκινητα. Μονο με αυτην την γυναικα μπορουσα να μοιραστω την αγαπη μου για το ονειρο μου. Ειχε το ιδιο παθος οπως εμενα. Το κινητο μου χτυπησε και τιναχτηκα απο το ξαφνιασμα. Το αρπαξα αμεσως.  «Ναταλι?» Απαντησα γεματο αγωνια. «Ο Τζαξον ειμαι ηλιθιε» Ακουσα την φωνη του αδερφου μου. Απογοητευτικα. Ελπιζα να παρει τουλαχιστον ενα μηνυμα για να δω πως ηταν καλα. «Γεια σπασικλακι» Του απαντησα και ξεφυσηξα. «Απογοητευμενο σε ακουω. Δεν χαιρεσαι που σε πηρε ο αδερφος του?» Μου ειπε πλακιζωντας. Με δεν ειχα ορεξη για αστεια και πλακες τωρα. «Απλα εφυγε η Ναταλι και ανησυχω.» Εγυρα το σωμα μου προς τα πισω και κοιταξα το ταβανι. «Τι παιζει με την Ναταλι παλι?» Τον ακουσα να λεει γεματο ενδιαφερον. Παντα εκει ο αδερφος μου , διπλα μου. Απο την μερα που τα βρηκαμε. «Χωρισαμε» του πεταξα και ανακατευψα τα μαλλια μου συνεχιζωντας να κοιταω το ταβανι. «Παλι εκανες μαλακια βλεπω. Μπραβο Τζαστιν» Μου απαντησε αυστηρα. Το ηξερα πως θα το ελεγε αυτο αλλα δεν με νοιαζει. Νομιζω πως εφαγα αγριο κολλημα με την Νεξι και νομιζω ειμαι ερωτευμενος πραγματικα. Καθε δευτερολεπτο μου γαμαει το μυαλο. «Δεν το ελεγχω οκ?» Ψηλωσα ελαχιστα την φωνη μου. «Μου τρελενει το μυαλο αυτο που νιωθω. Σαν παρανοια. Αν δεν ειμαι κοντα στην Νεξι χανομαι και μου κοβεται το οξυγονο.» Οσο του ελεγα τα συναισθηματα μου ακουγα τον εαυτο μου. Γαμω μου τι εχω παθει μαζι της? Ποτε δεν μιλουσα εγω ετσι για κοπελα. Ουτε καν για την Ναταλι. «Ωπα μικρε. Ερωτευτηκαμε βλεπω.» Ακουσα να λεει και η φωνη του αλλαξε. «Μωρο μου με ποιον μιλας?» Ακουσα μια φωνη πισω απο την φωνη του Τζαξον. Ωπ ειναι με την κοπελα του πρωινιατικα. Καλα τα περναει αυτος. «Ποια ειναι αυτη που σε αποκαλει μωρο της?» Τον ρωτησα γεματο υπονουμενο ετοιμος να σκασω στα γελια. «Σκασε μικρε» Η φωνη του αλλαξε ξανα και μου απαντησε αυστηρα. «Σε πηρα για να σου πω πως ερχομαστε αυριο με την κοπελα μου οποτε πες το στην μαμα.» Συνεχισε. Πως το ξεχασα? Μου ειχε πει πριν μερικες βδομαδες πως θα ερχοταν να γνωρισει την κοπελα του στους γονεις μας. Αλλα πως να μην το ξεχασω? Με τα μπερδεματα και τις μαλακιες που κανω. Παντως θα εχει πλακα. Το σπασικλακι, ο αδερφος μου εχει γκομενα. Παλι καλα θα περασουμε. «Οκ θα της το πω. Θες τιποτα αλλο?» Του απαντησα γεματο ενδιαφερον. Ειμαι τοσο αναισθητος. Που αυτος συνεχως νοιαζεται για μενα και εγω δεν ρωταω καν τι κανει. «Ναι , να καθαρισεις το δωματιο μου» Μου απαντησε με φωνη γεματη ικανοποιηση. Τον ηλιθιον θα του σπασω το κεφαλι οταν γυρισει. «Δεν ειμαι καθαραστρια σου σπασικλα» Γρυλισα και τον ακουσα να γελαει. «Με αγαπας οποτε καντο. Αλλιως θα σε καρφωσω στην μαμα πως χωρισατε με την Ναταλι» Θα τον σκοτωσω τον μαλακα. Δεν ειχα πει τιποτα αφου το πρωι ισα που χωρισαμε. Και ημουν σιγουρος πως θα επεφτε βρισιδι. Αγαπουσαν πολυ την Ναταλι. «Μαλακα» τον εβρισα και γελασε για ακομα μια φορα. «Τα λεμε αυριο» Μου απαντησε και το εκλεισε. Τον ηλιθιο αλλα θα τον φτιωξω αυριο οταν ερθει με την κοπελα του. Δεν την γλυτωνει.