შემიყვარე ან მომკალი

მეექვსე თავი

ამ სიტყვებზე გავმწარდი და გადავვწყვიტე არ დავნებებულიყავი.

-ვარჯიშები დღეს რომ დავიწყოთ არ შეიძლება? (მე)

-კი, მაგრამ ძალიან დავიღალე ლისა უკვე აღარ შემიძლია. (ჯენი)

-ყოჩაღ ლისა. შენი მონდომება ძალიან მომწონს ჩვენ შეგვიძლია რომ ვარჯიში სახლში განვაგრძოთ. შენ ჯენი თანახმა ხარ? (ჯისო)

-ხო კარგი, წავიდეთ. (ჯენი)

-მე გასასვლელი ვარ, ჯისო გთხოვ გოგონებს შენ  მიხედე და კარგად ავარჯიშე. (ჩენი)

-კარგი პრობლემა არაა, მოურჯულებელ ჯენისაც მოვარჯულებთ როგორმე. (ჯისო)

____________

-აბა დავიწყეთ? (ჯისო)

-ხო კარგი დავიწყოთ. (ჯენი)

დიდხანს ვივარჯიშეთ. ჯისო ორივეს ძალინა გვეხმარებოდა და კარგად გვიხსნიდა ყველაფერს.

-გოგონებო არ გინდათ სროლაშიც ვივარჯიშოთ? (ჯისო)

-მართლა ამბობ? რა თქმა უნდა მინდა. (მე)

-მეც ძალიან მინდა. (ჯენი)

-კარგით მაშინ წავიდეთ და სროლაშიც წავივარჯიშოთ მაგრამ მანამდე ჩაიცვით გარეთ აცივდა.

ჩვენ გამოვეწყვეთ და დაბლა ჩავედით. მერე გავედით გარეთ მანქანები გველოდებოდნენ და მთელი სახლი დაცვით იყო შემოსაზღვრული. ეს ყველაფერი რთული იყო. მამის გარდაცვალების შემდეგ მე და ჯენიმ ახალი ცხოვრება დავიწყეთ. ის გოგონები აღარ ვართ რომლები ადრე ვიყავით. ახლა მართლა ძალიან შევიცვალეთ. დავსერიოზულდით და ბევრად ძლიერები გავხდით როგორც სულიერად ისე ფიზიკურადაც. სადღაც 20-25 წუთში ადგილზე ვიყავით. 

-აბა წავედით. (ჯისო)

სიმართლე გითხრათ მიკვირდა რომ ჯისო ასე მხიარულად გამოიყურებოდა. ვფიქრობდი რომ შეცვალეს... )

-ძალიან მაინტერესებს ჩვენი შესაძლებლობები. (ჯენი)

-მეეც. (ლისა)